Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

“Gerçekten çok şaşırtıcı! Bence gençken Tingxiao'dan bile daha iyidir. Genç nesiller daha da iyi bir hale geliyor!” diyerek aileye yakın bir konuk yorum yaptı.

Ev sahibi olarak, Lu Chongshan kalabalığa eşlik etti ve yakın zamanda bir aile olacaklarından dolayı Guan Rui'yi övdü ancak bu yorumu duyduğunda kendine güldü.

Küçükken Lu Tingxiao'dan da daha mı iyidir? Bu boş bir konuşmaydı!

Lu Chongshan yine de yüzüne hiç bir duygusunu yansıtmadı. "Elbette, Tingxiao'dan daha iyi!"

Guan Rui, ellerini sallayarak inkar etti. “ Onu övmeyi bırakmalısınız, kendini bir şey sanacak. Asla Tingxiao'ın standardına yetişemedi! En azından Xiao Amca'sının yarısı kadar yetenekli olsa bile çok mutlu olurum!”

“Çok mütevazisin Yaşlı Lu, o harika şeyler yapacak! Bizim gibi aileler için en önemli şey kazandığımız para veya sahip olduğumuz mülkler değil, halktır. Varislerimiz yetenekli olduğu sürece ailenin gerçek hazinesi budur. Aileniz ne kadar harika olursa olsun, yeteneksiz bir varisle birlikte, kesinlikle birkaç kuşakta düşecektir!”

“Bu doğru! Yaşlı Guan gerçekten kutsanmış! Ziyao, Zihao ve Zhichen'in hepsi mükemmel!”

“Kesinlikle, bizden farklı olarak, hala evdeki işe yaramaz çocuklar hakkında endişelenmek zorunda.”

Birçok kişi söyledikleriyle, varislerinin endişe verici durumunu Lu ailesinin varisinin durumunu hatırlayarak ilişki kurmayı başardı.

Peki ya imparatorluktaki en zengin aile onlarsa?

Lu Tingxiao ne kadar büyük olursa olsun, en fazla bir veya iki kuşak dayanabilirdi. Çok sayıda hissedar ve destekçi aileye gözlerini dikti. Lu Tingxiao'dan sonra yetenekli bir varis olmasaydı, işler karmakarışık olabilir ve Lu hanedanı bir gecede bile düşebilirdi; bu gibi durumlarda nadir görülen bir şey değildi. Gelecekte ne olacağını kimse tahmin edemezdi.

Yemek salonunun bir yerinde, Ning Xi, Guan ailesini öven bir grup insanı fark etti ve şansının geldiğini biliyordu.

Mo Lingtian ve diğer birkaç kişi, Guan Zhichen'nin matematik sorusu tarafından mağlup edildi ve kendi ebeveynleri tarafından bile küçük düşürüldü.

Mo Lingtian artık ona yardım edemedi, bu yüzden çaresizce konuştu, "Zhichen, burada hepimiz başarısızız. Daha önce öğrenmiş olsak bile, o kadar uzun zaman oldu ki, her şeyi unuttuk. Neden teyzene sormuyorsun? O kesin çözebilir!"

Guan Zhichen, Guan Ziyao'ya baktı ve mırıldandı, "Bana daha önce açıkladı ama anlamadım, sonra bana kızdı ve bana tekrar öğretmek istemedi!"

"Uh, peki." Mo Lingtian umursamazca omuz silkti ama sonra aniden bir şey düşündü. “Buldum! Xiao amca bunu kesinlikle bilir! Eh ... Lu Tingxiao nerede?”

Guan Ziyao, Mo Lingtian'a mutsuz bir şekilde baktı. "Tingxiao meşgul, onu rahatsız etme, bunu çözememesi Zhichens'in suçu, kendi başına düşünmesine izin ver."

“Ziyao, çok katısın! Zhichen sadece 13 yaşında!” diye cevapladı Mo Lingtian.