Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Tingxiao, "Endişelenme, Küçük Hazine iyi. Sadece kayboldu. Çıkışların güvenlik kamerası görüntülerine baktım. Bir yere ayrılmadı, hala etrafta bir yerde," dedi.

“Ne? Kayıp mı? Neden aniden kayboldu? Şimdi geliyorum! Daha sonra detayları verirsin!” Ning Xi, Küçük Hazine olduğunu fark ettiği anda harekete geçti.

"Sakin ol, taksi tut, kendin sürme." Lu Tingxiao dikkatsizce süreceği konusunda endişeli olduğu için ona hatırlattı.

"Tamam, biliyorum"

Lu köşkünde, Ning Xi'nin geldiğini bildiklerinden Lu Jingli ve Yan Ruyi rahatladılar.

Guan Ziyan bir zorla gülümsedi ve normalce sormaya çalıştı: "O zaman, Ning Xi'nin Küçük Hazine ile arası iyi gibi görülüyor."

"Evet, Küçük Hazine’miz ... ondan hoşlanıyor ve genellikle onu dinliyor," Yan Ruyi sözlerini dikkatlice dile getirdi. Bunu asla gizleyemezdi, bu yüzden zihinsel olarak Guan Ziyao'yu hazırlamaya çalıştı.

Guan Ziyao, kadının göründüğünden daha akıllı olmasını beklemiyordu. Aslında bu kadar erkenden Küçük Hazine ile iyi bir ilişki kurmuştu.

Guan Ziyao iç çekerek, "Bu harika, umarım Bayan Ning burada olduğunda Küçük Hazine'yi bulur!" dedi.

Umutlu gibi görünse de, Ning Xi'nin burada sık sık bulunmadığını ve muhtemelen daha önce Lu’ların evinin içine bile girmediğini düşünüyordu. Ev çok büyüktü, Küçük Hazine'yi kendi başına bulması imkansızdı!

Umudu ne kadar büyükse, hayal kırıklığı da o kadar büyüktü.

Lu Chongshan ve Yan Ruyi de bunu anladılar, ancak daha iyi fikirleri yoktu.

“Bir yabancıya güvenemeyiz sadece. Bazı hizmetçilerden gizlice onu aramasını istedim. Diğerleri başarısız olursa, ziyafeti daha erken bitiririm!” dedi Lu Chongshan.

Guan Ziyao şaşırdı. Kendisini hazırlamış olmasına rağmen, Küçük Hazine'nin Lu Chongshan için ne kadar önemli olduğunun farkında değildi.

Lu Köşkünde, Ning Xi ulaştığında konukların çoğu çoktan gelmişti. Köşk iyi aydınlatılmıştı, dışardan müzik ve konuşmacı sesi duyulabiliyordu. Güvenlik sıkıydı, bu yüzden taksiler sadece tepenin dibine kadar gelebiliyordu.

Ning Xi'nin taksiden indiği an, Lu Jingli'nin orada beklediğini gördü.

"Bu gün ne oldu?"

Lu Jingli, arabanın motorunu çalıştırdı ve bütün olayı ona açıkladı.

“... olan bu! Küçük Hazine hala bir yerlerde saklanıyor, zavallı çocuk!”

Ning Xi gözlerini kısarak. “Bu Guan Zhichen gerçekten bu kadar şaşırtıcı mı?”

“Öyle, küçük yaşlardan beri bir dahi olduğu söyleniyordu. 13 yaşında lisenin üçüncü yılına devam ediyor ve gelecek yıl İmparatorluk Üniversitesi'ne başvurdu! Tabii ki ... Küçük Hazinemizle karşılaştırılamaz ... Ben bile daha iyi değilim, tamam mı? "

Konuşurken, Lu Köşkünün girişine geldiler.

Lu Jingli endişeyle kafasını kaşıyarak Ning Xi'nin kapısını açtı. “Xiao Xi, bu sefer zor olacak, eskiden olan şey çoğunlukla kendisini çatı katında kilitlemekti, ama bu sefer ortadan kayboldu, ve buradaki çevreye aşina değilsin, ama kendini çok zorlama. Eğer onu gerçekten bulamazsak, babam ziyafeti daha erken bitirecek. Küçük Hazine'den daha önemli bir şey yok "

Lu Jingli mırıldanırken, Ning Xi aniden bağırdı, sonra şaşkınlıkla eğildi ve karanlıktan ona doğru koşan küçük adamı tuttu. “Küçük Hazine? Bebeğim! Neredeyse Xiao Xi'yi korkudan öldürüyordun! Nerelerdeydin?”

Lu Jingli’nin dili tutulmuştu, şaşkınca onları izliyordu. “Kardeş Xi, tam otomatik 'hazine' arama yeteneğin ... Harika!”