Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi, Lu Tingxiao'ya bakarken şarkı söylemeye devam etti. "Sürücü! Pencereyi aç! Hayır! O değil! Cennetin penceresini aç!"

Lu Tingxiao, kaşları arasındaki bölgeyi sıktı ve bir düğmeye bastı. Aniden arabanın tepesi açıldı.

Rüzgar dalgaları geldi ve Ning Xi daha da çılgınlaştı. "Sen en güçlü adamsın. Bir fırtına gibi geniş bir çim alandan geçip dörtnala koşan atsın."

Lu Jingli, "Bir şarkıcı ruhu doğdu. Kardeş Xi, hiç şarkıcı olmayı düşündün mü?"

Jiang Muye artık dayanamadı. “Hey! Daha dikkatli ol! Gazeteciler resmimizi çekerse ne olur ?!”

Ning Xi'nin biraz aklı başına geldi. "Sürücü, kapat! Kapat!"

Lu Tingxiao, kıza sevgiyle baktı. “Tamam, çevrede hiç gazeteci yok.”

Ning Xis'in gözleri aydınlandı ve bir kez daha delirdi. “Ahhh! Her bin yılda bir, etrafta beklerken, her bin yılda! Hiç pişmanlık duymuyorum, kim beni sonsuza dek seveceğini söyledi? Sadece tekrar dinlemek için her şeyi yapacağım!”

Jiang Muye dehşet içinde ona baktı, arabalarını takip etme kararından pişman oldu.

Lu Jingli dil çıkardı; görünüşe göre, bunların hepsine alışmıştı.

“Bir çift Yuan Yang uçtu ... sahneler güzeldi, birisi keşişe sordu, 'bayan güzel mi? Bu bayan güzel mi?' Güzeller mi?"

Lu Tingxiao, "Çok güzel" diye yanıtladı.

"Heh." Ning Xi sonunda durdu.

Platinum Sarayı'nda.

Durdukları anda, Lu Jingli ve Jiang Muye, arabadan atladı ve ortadan kayboldu. Lu Tingxiao arabayı park etti ve sarhoş bayanın içeri girmesine yardım etti. Ayakkabılarını çıkarması için ona yardım etti ve ona sıcak bir havlu getirdi.

Kız gülümsemeye devam etti ve Lu Tingxiao rahatladı. Yüzünü okşadı. "Mutlu musun?"

Ning Xi neşeli gözlerle başını salladı. "Patron, her zaman doğru olanı söylüyorsun. Sonunda daha iyi bir senaryo buldum."

Büyükbabanın sağlığı daha da iyileşmişti, stüdyosu yoldaydı ve yeni projesi de yakında başlıyordu. En son ne zaman bu kadar mutlu olduğunu unutmuştu. Bu karanlık ve korkunç deneyim, geçmiş yaşamından bir hatıra gibi geldi.

Lu Tingxiao gözlerinin içine baktı, sonra ona sarıldı ve öptü.

“Mm ... ne yapıyorsun?”

Neden aniden öpmüştü?

Lu Tingxiao gülümsedi. “Çok ani olduğunu ve o zamanlar hiçbir şey hissedemediğini söylememiş miydin?”

"Ugh." Ning Xi Doğruluk mu veya Cesaret mi oyunu sırasında söylediklerini hatırladı. Şeytanın hafızası muhteşemdi.

"Nasıl hissettiriyor?" Lu Tingxiao tekrar sordu.

"Mmm." Ning Xi göz kırptı ve düşünme ifadesini takındı. “Tamamen hissettiğimi sanmıyorum, ne yapmalıyım?”

Lu Tingxiao güldü ve onu tekrar öptü.

Ning Xi şeytanla eğlenirken, ayak seslerini duydu ve onu itti, sonra yataktan düştü.

Beklediği gibi, küçük tavşan kapının önünde gözlerini ovuşturarak duruyordu. Ning Xi'yi burada gördüğünde hayal ettiğini düşünüyordu. Sonra kendi yüzünü çimdikledi...