Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi elini alnına koydu ve dişlerini sıktı. “Lu Jingli, seni aptal! İnkar edemiyor muydun?”

Derin bir nefes aldı ve sakinleşmeye çalıştı. "Başka ne oldu?"

"O gece yarısı, Regal Riveria Hotel'in terasında, kardeşim sana evlilik teklif edildiğini gördü."

Ning Xi, dudaklarını sıkıca birbirine bastırdı, hiçbir şey söylemek istemiyordu. Ondan daha şanssız biri var mıydı acaba? Bu hayatındaki en kötü anlardan biriydi! Her şey paramparça oluyordu! Murphy kesinlikle aptal kanunları ile üstüne çıkıyordu.

“Kardeş Xi, bunu sadece sen yapabilirsin, şu an sadece sana güvenebilirim!” Lu Jingli yalvardı.

"Hiç bir işe yaramaz! Ne yapabilirim ki?" Ning Xi, bıkkın bir şekilde elini havaya doğru salladı.

"Lütfen yardım et Kardeş Xi, ağabeyim son zamanlarda çok garip davranıyor. En azından onunla konuşabilirsin. Gerçekten sıkıntısını çözmek istedim ama bana hiçbir şey anlatmıyor." Lu Jingli'nin sesi kırıklığı doluydu.

Lu Tingxiao her zaman soğuk görünmesine rağmen duvarlarının altında gerçekten nazik ve sevecen bir insandı. Tek kardeşi olarak, Lu Tingxiao onu her zaman korumuştu. Ona karşı katı olmasına rağmen, tehlikeli bir şeye dahil olmasına asla izin vermezdi.

Lu Şirketlerinin ardındaki başarılar uçurumun ucundaydı ve Lu Tingxiao, bunu yönetiyordu ve Lu Jingli'nin tek uğraştığı şey şan şöhretti.

Havaalanında Ning Xi derin bir nefes aldı ve telefonundan saate baktı. Bir taksiyi durdururken sordu, ''Kardeşin şu an nerede?"

Lu Jingli hızla, “Ofiste! Küçük Hazine de burada!” diye yanıtladı.

"Anladım, Yarım saat içinde orada olacağım." Ning Xi, Gong Shangze'ye geç kalacağını söyleyen bir mesaj gönderdi, sonra taksiye atladı ve Lu Şirketi'ne gitti.

Lu Tingxiao'yu en son iki hafta önce görmüştü. Yaşamak için sadece bir ayı kalsaydı elbette en çok isteyeceği şey bu değerli anlarını sevdiği kişiyle geçirmek olurdu.

Ancak yapılacak çok şey vardı ve kendisini kontrol edememekten korktuğu için Lu Tingxiao ile yüzleşmeye cesaret edemiyordu.

Lu Şirketi'nin hisse fiyatları sürekli yükseliyordu ve şirketin büyük başarıları ard arda anlatılıyordu bu yüzden Lu Tingxiao'nun iyi iş çıkardığını düşünüyordu.

Ofiste, Ning Xi çalışanlara baktı ve herkesin gözlerinin altında koyu renkli halkalar olduğunu gördü, sanki mezardan yeni çıkmışlardı. İş dünyasına yayılan bu başarılar kesinlikle büyük bir emeğin sonucuydu.

Lu Jingli, onu görünce hızla bir köşeye çekti. "Kardeş Xi, bir planın var mı?"

Ning Xi, ifadesizce ona baktı. "Hayır!"

Lu Jingli'nin yüzü soluklaştı ve mırıldandı, "Dünya gibi boş, dünya boş gibi... Gidip keşiş olmalıyım... Cehennem yerine cennete gidebilirim."

Ning Xi ona baktı ve ayakkabısına bastı. "Git ve bana bir şişe şarap getir!"

Ne kadar baş belasıydı!

Lu Jinglis'in gözleri parladı. “Şimdi bir çözümün var mı?”

Ning Xi, uçakta uzun süre oturduğu için ağrıyan kollarına masaj yaptı. "Hadi!"

"Tamam, bir dakika!"

Lu Jingli bir şişe şarapla geri döndü. "Kardeş Xi, şarap burada!"

Ning Xi, Lu Jingli'den şarabı aldı, o dehşetle ona bakarken açtı ve her yerine döktü. Sonra biraz içti ve şişeyi ona verdi.