Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Ning Xi'nin buna cesaret etmesinin sebebi, Lu Tingxiao'nun onu anlayışla karşılayabileceğini düşünmesiydi, içinde bulunduğu koşulların farkında olabileceğini düşünüyordu, ama öyle değildi.

Şeytan'ın destek vermesi iyi oldu, bu olay sorunsuzca kapandı.

Ancak Lu Tingxiao'nun tepkisine bakılırsa, acaba bir şeyler ters mi gitti?

Ne kadar trajik! Lu Tingxiao bu senaryonun gerçek olduğunu düşünemezdi,  değil mi? Onun zeka seviyesiyle Şeytan'ın zeka seviyesi aynı değil çünkü.

Aslında, Lu Tingxiao ilk başta şaşırmıştı ve anlamaya çalışıyordu, sonrasında mantığına değil duygularına inanmaya başladı, rüyasını gerçeğe tercih etmişti ve bu onu bir girdabın içine çekmişti.

Bir süre sonra, Lu Tingxiao'nun ağzından birkaç kelime çıkıverdi "Hayır, endişelenme, çok iyi yaptın!" bunu söyleyince Ning Xi'nin tüyleri diken diken olmuştu.

Lu Tingxiao'nun sessizliği kızgınlığından değildi, o anı her ayrıntısına kadar hatırına getirmeye çalışıyordu, öpüşünü, sözlerini, duygularını...

Ning Xi'yi bu şekilde teskin etmesi onu rahatlatmıştı fakat "Çok iyi yaptın" demesi çok garip gelmişti ona.

Lu Jingli bir şeyler yapmak için düşünüyordu ama yapacak bir şey yok gibiydi, ağzından şu cümleler döküldü "Uhh, Kardeşim ve Ning Xi, şu halime bir bakın, bir süredir bu şekilde bekliyorum, arabaya binmeyi düşünmüyor musunuz?"

Ning Xi bakışlarını Lu Jingli'ye çevirdi daha sonra Küçük Tavşan'ı arabaya taşıdı.

Arabaya bindikleri sırada Lu Jingli kurnazca bir bakış attı Ning Xi'ye ve "Xiao Xi Xi, geri döndüğümde o sahneye şahit oldum, Küçük Hazine'me çok acıdım, aranızda tost oluverdi."

"Lu Jingli! Kimse düşünceni sormadı, bugün olanları düşününce o kadar tuhaf geliyor ki bazı şeyler. Küçük Hazine, Xi Shiqing'le beraber yemek yediğimi görse bu kadar fena ağlamazdı. Küçük Hazine'ye söylememen gereken bir şey mi söyledin yoksa?" diye sordu.

Lu Jingli neredeyse altına edecekti, kendini kurtarmak adına yüksek bir sesle reddetti  "Ben bir şey demedim! Xiao Xi Xi, yanlış kişiyi suçluyorsun!"

Ning Xi dişlerini gıcırdattı, onun suçlu olduğunu biliyordu. "Yanlış kişiyi suçluyorum demek! Küçük Hazine'ye soralım o zaman! Bakalım yanılıyor muyum?"

Lu Jingli bunu duyduğunda afalladı, medet umar gibi kardeşinin yüzüne bakıyordu. 

Kardeşim, kurtar beni, Xiao Xi Xi öğrenirse beni öldürür! Küçük Hazine'yi ne kadar seviyorsa bana atacağı tokatlar o kadar sert olacaktır.

Lu Tingxiao tavşan gibi tırsan Lu Jingli'ye baktı, daha önce yararı dokunduğu için onu bu baskıdan kurtarmak adına bir soru yöneltti Ning Xi'ye  "Ning Xi, Xi Shiqing'in  senden vazgeçmesini istediğini söyledin. Onun sana bir ilgisi olduğu anlamına mı geliyor bu?"

Lu Tingxiao onun dikkatini başka yöne çekmişti. Başını kaşıdı ve çaresizce ona baktı. "Dürüst olmak gerekirse ben de şaşkınım.  Xi Shiqing beni nasıl sevebilir bilmiyorum. Akşam yemeğinde konuştuğumuzda, beş yıl önce sadece bir kez karşılaştığımızı ve hiçbir etkileşimimizin olmadığını söyledi bana. Belki çok hassastı veya çok fazla düşünmüştü beni. Ne olduğu önemli değil, artık sorun değil. Teşekkürler, Büyük Patron, Teşekkürler!"

Lu Tingxiao, "Rica ederim." diye yanıtladı.

Kriz önlenmişti. Lu Jingli, terlemişti ama artık rahatlayabilirdi.

Kardeşinin ciddi ifadesine bakınca, onun ruh halinin bir kısmı ona da yansıdı.

Kardeşinin performansının kötü olmadığını düşündü, hiçbir şey yapmamıştı ve rakibi devirmişti, üstüne bir de öpücük almıştı. Bu biraz fazlaydı.

Böyle güzel şeylerden sonra, bir süre şikayetçi olmamalı.