Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Bir yabancının bakış açısından, Küçük Tavşan hiçbir şey söylemiyordu, çünkü çok ağlıyordu, ama dudaklarına bakan birisi ne dediğini anlayabilirdi.

Tekrar tekrar sessizce "anne" diyordu.

Küçük Tavşan'ın dudaklarını okuduğunda, Xi Shiqing bardağını yere düşürdü.

Çocuk Ning Xi'ye "Anne!" mi diyordu?

Bu nasıl olabilir?

Hiçbir şekilde ... kesinlikle imkansızdı!

Bu küçük çocuk dört ya da beş yaşında görünüyordu. Ning Xi'nin bu yaşta bir çocuğu nasıl olabilirdi?

Ve yanındaki bastırıcı bir auraya sahip poker yüzlü adam tanıdık birine benziyordu. Onu daha önce nerde görmüştü?

Ning Xi da çok şaşırmış görünüyordu. Acaba onu başkasıyla karıştırmış olabilir mi? Sonuçta bir çocuktu.

Bu düşünceler, Xi Shiqing’in aklı boyunca uçarken Ning Xi ayağa kalktı ve çocuğu, Lu Tingxiao'nun kucağından aldı. "Bebeğim, ağlama, ağlama. Üzgünüm, hepsi benim suçum, ağlama, tamam mı?"

Xi Shiqing'in yüzünde solgun bir ifade belirdi. Sonra adamın soğuk bakışını farketti.

Adamın gözleri, mülkünü işgal eden herhangi bir yabancıya saldırmak istercesine açıkça bir nefretle doluydu.

Yine de,  Ning Xi'ye baktığında, soğuk bakışları ılık bir ırmağa dönüştü...

Bu adam ve Ning Xi ... böyle bir ilişki nasıl var olabilir?

Ning Xi'nin beş yıl önce evlenmiş ve doğum yapmış olabilir mi?

Hayır ... hiçbir şekilde ... Ning Xi beş yıl önce çok gençti...

O zaman neler oluyordu? Xi Shiqing şaşkınlıktan ne yapacağını bilmiyordu.

O anda, Ning Xi'nin tüm odak noktası ağlayan Küçük Tavşan'ı idi. Lu Tingxiao ve Xi Shiqing'le ilgilenecek vakti yoktu. bu yüzden Xi Shiqing'in kuşkucu yüz ifadelerini fark etmedi.

Bu sahne iki gergin erkekle, bir kadınla ve ağlayan bir çocukla çok fazla dikkat çekiyordu, insanların bakışları bu masaya yöneliyordu.

"Üzgünüm, Bay Xi, kalkmak zorundayım." Küçük Tavşan'ı kucaklayıp hızlıca restoranı terk etti. Çünkü Küçük Tavşan'ın bu durumu onda panik havası yaratmıştı, çantasını bile unutmuştu.

Lu Tingxiao,  toplanmasına yardımcı oldu, ardından onu takip etti ve kendi masasının üzerine hesabı bıraktı. 

Xi Shiqing, peşinden koşmadan önce birkaç saniye olduğu yerde kaldı.

Dışarıda, Ning Xi küçük çocuğu taşırken kaldırımda durakladı. Karanlık ve soğuktu, adam blazerini çıkartıp omuzlarına koydu.

Üçü mükemmel bir uyum içinde görünüyordu.

Ning Xi Küçük Hazine'yi avuturken gerçekten çok zorlanıyordu, daha önce çok ağlamıştı ve hıçkırığı tutuyordu, bu yüzden Ning Xi sırtını sıvazlıyordu ve yanağından şefkatle öpüyordu.

"Küçük Hazine'yle burada ne işiniz var?" Küçük Hazine kendine geldiği zaman sormuştu bu soruyu.

"Küçük Hazine seni özlemiş, ben de seni görmeye geldim." Lu Tingxiao yüz ifadesini hiç değiştirmeden söylemişti bu yalanı.

Gerçek şu ki, Küçük Hazine'yi kendisi getirmişti buraya.

Ning Xi bunu duyduğunda, kendini daha fazla suçlu hissediyordu. Küçük Hazine onca zaman onun arkasında sessizce ağlayıp onu mu izlemişti?

Çok üzüldü mü çok ağladı mı? Çünkü onu başka biriyle yemek yerken gördü, belki de o kişiyle beraber gideceğini düşünmüştü.

Ning Xi bunu doğal bir şey olarak düşündü, o ağlıyordu.

Lu Tingxiao, Ning Xi'nin ifadesini gördü ve ona inandığını biliyordu, rahat bir nefes aldı.

Aksi takdirde, Küçük Hazine'yi kendisinin getirdiğini ve onun Lu Jingli'nin saçmalıklarından sonra ağladığını bilseydi, sonuç...