Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Jingli şok oldu ve endişeli bir şekilde dikiz aynasından Ning Xi'ya baktı. "Xiao Xi Xi, sen benden daha da pervasız davranıyorsun ... prensiplerini gerçekten bırakmayacaksın ve o randevuya gitmeyeceksin, değil mi?"

Ning Xi’nin ağzı seğirdi. "Ne pervasızlığı?! Ne kadar perv... bak, büyükbabam ayarladı, tamam mı? Sağlık durumunun kötüleştiğini ve saçlarının beyaza dönüştüğünü fark ettim ..."

Lu Jingli onların bir amaç için yapıldığını düşündü, abisi büyük sıkıntıdaydı!

"Xiao Xi Xi, evli olduğunuzu ifade etmenin birçok yolu var. Acele etmeyin, o randevuya gerçekten gitmeyeceksiniz, değil mi?" Lu Jingli sormaya devam etti.

Daha sonra kardeşine baktı ve bir tür tepki vereceğini düşündü, ancak kardeşi sessizce oturdu ve hiçbir şey yapmadı.

Lu Jingli böyle bir tepkiden daha da korkmuştu…

Lu Tingxiao çok sessizdi, ki bu iyi bir işaret değildi. Güçlü bir mücadeleden sonraki ölüm sessizliğine benziyordu.

Halk önünde birlikte görünmek, onu kişisel olarak korumak ve onu herkesin önünde öpmek istiyordu. Bir erkek gibi giyinmiş olsa bile, herkese onun kendisinin olduğunu ve kimsenin yanına gelmesine izin verilmeyeciğini söylemek istiyordu…

Ama şimdi onunla birlikte olma hakkı bile yoktu, hiçbir şey yapamazdı.

Özel bir pozisyondaydı ve şu anda, Ning Xi kariyerinde kritik bir noktadaydı. Eğer onunla ilgilenirse, tüm çabaları boşa giderdi çünkü herkes onun aralarındaki ilişki sayesinde başarılı olduğunu düşünürdü.

Hayalleri için çabaladığını görmeyi çok seviyordu ve onu mahvetmek istemiyordu.

Ning Xi bu sorunu çözmek için bir plan düşünürken, gözleri Lu Tingxiao’nunkiyle buluştu.

Ne tür gözlerdi onlar?

Soğuk ve uzak görünüyorlardı, sanki hiçbir şey onun dünyasına nüfuz edemezdi, ama o en derin yerlerini görebiliyordu, duyguları onu magma lavlarının sıcaklığıyla tutkuyla yakıyordu…

Araba sessizlik içinde ilerliyordu.

Lu Jingli kardeşine baktı, sonra da Ning Xi'ye baktı ve yakışıklı yüzü karardı, "Hey, ikiniz ... birbirinizin gözlerine sevgi dolu şekilde bakarken diğer insanlara saygılı olabilir misiniz?"

Bir süre sonra.

Lu Jingli, "Tamam, benim hatam, ben yokum ... lütfen beni görmezden gelin ..."

...

Regal Riveria Hotel'de.

Ning Xi ve küçük tavşanı daireye geri götürdükten sonra Lu Jingli hemen gitmedi. Bunun yerine, zavallı bir yüzle Ning Xi'ye baktı. "Yengeciğim, şuan inanılmaz derecede açım ve eğer mükemmel yemeklerinizin tadına bakabilirsem harika olur…"

Ning Xi kollarındaki küçük tavşanı tuttu ve soğuk bir şekilde gözlerini kırptı. "Bana ne dedin az önce sen?"

"Kardeş Xi!" Lu Jingli anında değişmişti.

Ning Xi memnun görünüyordu, sonra "Siz akşam yemeği yemediniz mi?" diye sordu.

"İşten sonra doğrudan senin yanına geldik. Arabada biraz atıştırmalık vardı sadece! Kardeşim de hiç bir şey yemedi!" Lu Jingli şikayet etmeyi sürdürdü. Ning Xi'nin randevu ile nasıl başa çıkacağını henüz öğrenememişti ve ne olacağını bilmezse uyuyamazdı!

Ning Xi çaresizce ona baktı. Şükürler olsun ki, onu göndermeden önce yemek için Küçük Hazine'yi getirmişti. Aksi halde onlarla birlikte açlıktan ölürdü. Erkeklerin çocuklara bakma konusunda işe yaramaz olduğunu biliyordu…

Daha önceki açılış yarışması muhtemelen çok yoğun olduğu için, Ning Xi Lu Tingxiao’nun bakışlarından kaçındı ve ellerini teslimiyet içinde kaldırdı. "Güzel, benim eve gel, ben de biraz açım!"