Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Diğer yandan Lu Jingli, Xiao Xi Xi'nin yakında nasıl geleceğini ve onun görmemesi gereken bir şey görecek olmasından endişe ediyordu. Aniden o kadar rahatsız oldu ki artık etrafındaki kızlarla flört etme havası bile yoktu. Kardeşine dikkatlice yürüdü ve "Kardeşim, artık görümceye gelmemesi için bir mazeret bulmamız gerektiğini düşünüyor musun?" dedi.

Lu Tingxiao'nun uzun parmakları, sonunda konuşmadan önce koltuğun koluna ritmik bir şekilde dokunarak, "O zaten yolda olmalı, sonradan benim evime gitmesini söylemek için ona bir mesaj yollayacağım."

Hiçbir şey riske edemezdi. Daha sonra ayağa kalktı ve ayrılmaya hazır gibi görünüyordu.

Zhuang Keer, Lu Tingxiao ve Lu Jingli'nin birbirlerine fısıldadığı şeyden emin değildi, ama biter bitmez, ayrılacakmış gibi görünüyordu. İlgisiz gibi göründüğü kadarıyla, gözlerine yalvarır gibi bakarak hayal kırıklığı ve utanç duygusunu saklayamaması kaçınılmazdı, "Bay Lu, çok yakında ayrılıyor musunuz? Biraz daha uzun süre kalmak istemez miydiniz? Bir çeşit acil durum mu var ? "

Bunu söylediği zaman, onları çevreleyen herkes hemen kulaklarını dikmişti!

Ne? Lu Tingxiao bu kadar erken mi ayrılıyor? Beş dakikadan fazla bile kalmadı, değil mi?

Kısa bir süre kaldıktan sonra kendi kardeşinin ayrılacağı gerçeği Lu Jingli için çok utanç vericiydi. Ancak, bu akşamı düzgün bir şekilde planlamaması onun suçuydu!

"Lanet olsun! Bro Xiao neden bu kadar erken ayrılmak istiyor? Bu, Zhuang Keer onu kızdırdığı için olmalı!"

“Büyük ihtimalle! CEO Lu, sessiz zamanını çok seviyor. Hepimiz CEO Lu'ya hayranlık duyuyoruz ama onu rahatsız etmeye cesaret edemedik, ama utanmadan onu kızdırmak için yürüdü!”

"Artık gecenin geri kalanında onu boğma şansımız bile yok!"

"Ne kadar sinir bozucu! Sadece iyi bir aile geçmişine sahip olduğu için, şimdi istediği gibi davranabileceğini mi düşünüyor?"

...

Onun etrafındaki hüsrana uğrayan tartışmayı dinleyen Zhuang Keer, onun sıkıntısını görmezden gelmeyi zor buldu. Bu lanet kadınlar, ne saçmalıyorlar? Lu Tingxiao onu sinir bozucu bulduğu için gitmiyordu!

Onunla en son görüştüğü zaman, aşıktı ve önündeki adama uzun zaman önce karar vermişti. Sonunda onunla tekrar tanışmıştı, bu yüzden o kadar kolay pes etmeyecekti!

Sonuçta, Zhuang ailesinin prensesiydi. Lu ailesinin yanında dursa bile, herkesin iyi bir eşleşme olduğunu söylemesi gerekecekti, kim olursa olsun. Tüm imparatorlukta kimse Lu Tingxiao'ya o kadar iyi uymadığını söylemeye cesaret edemezdi.

Ve Lu Tingxiao dışında, başka biriyle ilgilenmiyordu!

Gençliğinden beri istediği bir şey olduğunda kesinlikle elde etmişti. Bu sefer farklı olmayacaktı!

Aslında, ikisinin de kesinlikle aralarında bazı kader rastlantıları vardı. O gece, Lu Jingli'nin yeni döndüğünü ve bir parti düzenlediğini bir arkadaşından duyduğu o gece denizaşırı yerlerden dönmüştü. Bu haberlerin cabası, Lu Tingxiao'nun da oraya geleceğiydi.

Geldiğinde onu görmüştü. Sadece bu kadar da değil, sadece cool renklere sahip olan elbiseler giyen Lu Tingxiao, geleneği kırmış ve kırmızı bir smokin giymişti. Aslında, bu gece elbisesiyle aynı renkteydi! Kesinlikle birbirleri için yaratılmışlar!

O kadar duygusal hissetmişti ki onu gördüğünde kalbi erimek üzereydi; tanıştığı ilk zamandan bile daha çarpıcıydı ...

Bu adam! Olması gerekiyor, ona sahip olması gerekiyor!

Nihai amacını düşündüğü zaman, Zhuang Keer, kendinden emin bir şekilde duruşunu geri kazandı ve 12 inç topuklu ayakkabılarını yere vura vura Lu Tingxiao'yu kovaladı.

"Bay Lu, lütfen bekleyin ... benim için ... aahh ..."

O gece yüksek topukla kombine yapan Zhuang Keer'in ayağı havuz kenarında kaydı ve bir sonraki andaki dengesini kaybetti ve ayağı kaydı. Kendisini havuza utanç verici bir şekilde düşmüş hissediyordu çoktan.

Zhuang Keer'in yüzü dehşet verici ve ümitsiz bir ifadeye bürünmüştü, zira herkesin onun düşüşünü izlediğini ve güldüğünü görüyordu.

Hayır ... Lütfen hayır ...

Tıpkı Zhuang Keer'in gözlerini kapadığı gibi, kalbi aşağılanmaya başlamışken, siyah bir gölge aniden şimşek hızında süzüldü. İnce bir çerçeveye sahip olmasına rağmen, hafif bir kol onu belinden sardı ve kısa süre sonra sıcak ve güvenli bir kucaklamaya çekildi. O kişi onu dramatik bir şekilde döndürmeyi başardı ve suya düşmeden önce onu kurtardı ...

Bir kaç metre uzağında, Lu Jingli, sahnede bir romanın erkek kahramanı rolünü oynuyormuş gibi şaşkına dönmüştü. Böyle melek gibi bir giriş yapmış ve Zhuang Keer'i pürüzsüz bir şekilde kurtaran genç "adam" onun kurtarırken elindeki bardağı yere düşürmüştü, "Yen... Yenge?”