Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

O anda Gong Shangze ile eşya satın alan Ning Xi aniden birkaç kez birden hapşırdı.

Mmm, kim onu özlemiş olabilir?

Bugün her şey düzgün gitmiş olsa da, bitene kadar, zaten akşam olmuştu.

Gong Shangze, Ning Xi'nin çantalarını ele geçirdi ve dedi ki, "Patron, dinlenmek için eve gitmelisin, gerisini kendim halledeceğim!"

Ning Xi telefonundaki saate baktı ve küçük tavşanın da endişe verici bir şekilde beklemesinden endişe duydu, o yüzden başını salladı, "Bir şey varsa, beni ara. Kendine acı çektirme."

"Mmm, anlaşıldı!"

"Tamam, o zaman gideceğim, yolda dikkat et!" Ning Xi el salladı ve endişeli bir şekilde hatırladı, "Ah, kapılarınızı gece kilitlemeyi ve pencereleri düzgün bir şekilde kontrol etmeyi unutmayın!"

Gong Shangze güldü, Ning Xi'nin ona bir kız gibi davrandığını farketti ...

Gong Shangze'ye veda etmesinden sonra, Ning Xi, küçük tavşanı almak için hemen Lu Corporation'a koştu.

Yakında küçük tavşanı nasıl göreceğini düşündüğünde, Ning Xi'nin ruh hali önemli ölçüde hafifledi, bütün bir günün yorgunluğu ortadan kayboldu.

Ning Xi'nin iyi bir ruh hali olan Juxtaposing, şu anda CEO'nun ofisinde, Lu Tingxiao ve Lu Jingli, psikolojik bir çöküşün eşiğine işkence ediliyordu ...

Lu Jingli, ölü bir balık gibi kanepede uzanırken, küçük tavşan onu sorusunu cevap verdirmek için kendi yönetim kurulunu geliştirmişti, "Aman Tanrım! Aslında aniden hissediyorum ...Küçük Hazine'nin konuşmaması iyi bir şey .. ."

Konuşmadan işkence etmişti onlara. Yapabildiğini hayal et bir de!

Lu Tingxiao kaşlarını çattı ve yorgun görünüyordu, ama ne vurabiliyor ne de azarlayabiliyordu. Ortaya bir şey bile dememişti, yoksa karısı kesinlikle deliren ilk kişi olurdu.

Lu Jingli'nin bugün zamanında geri dönmesi iyi bir şeydi. Yalnız olsaydı, onunla başa çıkamazdı

...

Lu Jingli aniden bir ayna çıkardı ve Küçük Hazine'ye ciddi bir şekilde dedi ki, "Bebeğim, bana daha fazla soru sorma. Sana bu aynayı veriyorum. Sadece söyle, bu sihirli bir ayna. Teyze Xiao Xi gerçekten senden hoşlanıyor mu hoşlanmıyor mu ona sor, bana artık sorma lütfen! "

Küçük tavşan Lu Jingli'nin elindeki aynaya baktı ve acımasızca bir kenara attı. Sonra, tahtasını kaldırdı: [Neden Xiao Xi teyzem beni hala almadı?]

Lu Jingli gözyaşlarının eşiğindeydi, o yüzden kulaklarını kapattı, hayır, gözlerini örttü ve "Ah, ah, ah! Bebek, pencereye git ve tekrar bak, belki o çoktan gelmiştir"

Küçük tavşan gözlerini kırpıştırdı, tereddüt etti, sonra yazı tahtasını indirdi ve bakmak için pencereye doğru koştu.

Lu Jingli gizlice küçük adama baktı ve bu fırsatı kaçmak için kullanmaya hazırlandı.

Ancak, aniden, Küçük Hazine'nin teleskopu ve yazı tahtasını bir kenara doğru küçük bir roket gibi attığını gördü.

Lu Jingli kaşlarını kaldırdı, sonra pencereye doğru yürüdü ve aşağı baktı. Gerçekten de bir kadının gölgesi ortaya çıkmıştı. "Sevgili yengem, sonunda geldin!"

CEO'nun ofisi dışında, meşgul çalışanlar, CEO'nun ofis kapısının aniden açıldığını gördü. Sonra gelen sevimli küçük usta kısa, çarpık bacaklarıyla asansöre doğru koşuyordu.

Ah! Küçük Üstat dışarıda!

Henüz Küçük Ustayı görmemiş birçok çalışan gözlerine inanamadı. İşlerine odaklanmış gibi görünüyorlardı, aslında dikkatleri küçük yapışkan pirinç topunun üzerinde toplanmıştı.