Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Büyük tavşanı yerleştirdikten sonra, Ning Xi küçük tavşanı uyutmaya başladı.

Küçük tavşan, Ning Xi şarkılarını dinlemek istiyordu.

Sonunda, Ning Xi, küçük tavşanın sevdiği bir kaç şarkı söylediyse bile, uyumaya niyet etmeden ona baktı.

"Uykusuz musun? Sana bir hikaye anlatmamı mı istiyorsun?" Ning Xi sordu.

Küçük tavşan başını iki yana salladı.

Ning Xi çenesine dokundu, "Hala şarkı söylememi ister misin?"

Küçük tavşan başını salladı.

"Şimdi söylediğimi beğenmedin mi?" Ning Xi tekrar sordu.

Küçük toplar başını salladı.

Ning Xi, "O halde ... Başka bir şarkıya değişeceğim?" diye anladı.

Küçük tavşan başını sallamaya devam etti, onu bekliyordu ama aynı zamanda hayal kırıklığına uğramaktan korkuyordu.

Ning Xi bunun hakkında düşündü, sonra şarkı söylemeye başladı, "Uyu, uyu, sevgili bebeğim, annenin elleri seni hafifçe okşayacak ..."

Bu şarkıya geçtikten sonra, küçük tavşan, kendisini Ning Xi'nin kollarına bıraktı ve gözlerini mutluluk içinde kapadı.

Ning Xi, bu şarkıyı dinlemek istediğini fark ederek, küçük tavşanın kafasını okşadı…

Daha önce ona söylediğinde, bilinçsizdi, ama hala dinliyordu, o yüzden şimdi onu dinlemek istiyordu. Ancak, o zaman bir şaşkınlık yaşadı ve hangi şarkıyı söylediği hakkında hiçbir fikri yoktu, bu yüzden Ning Xi tekrar söylediği zaman memnun olmuştu.

Ning Xi’nin yumuşak sesiyle dolu olan küçük tavşan, yakında çok çabuk uykuya dalmıştı.

Ning Xi hala endişeliydi ve ateşinin normal olduğunu teyit etmek için küçük tavşana dokunduktan sonra rahatlamıştı.

Küçük tavşanın alnını öptü ve yatağı sessizce terk etti. Daha sonra büyük tavşanı da kontrol etmeye başladı.

O kapıyı çaldı ama tepki yoktu. Uyuyabilir mi? Bu Lu Tingxiao’nun yaşam tarzı gibi değildi.

Ning Xi şüpheyle kapıyı açtı, sonra Lu Tingxiao'nun başucu ışığı ve masasının üzerindeki dizüstü bilgisayarı ile uykuda olduğunu gördü.

Ning Xi adamın çantalarını fark etti ve kaşlarını çattı.

Lu Tingxiao, daha önce iş ile meşgul olmadığını söylemişti, ama düz bir yalandı. Lu Jingli, Lu Tingxiao'nun iş yükünün iki katına çıkacağı kadar uzun bir süre tatil için ayrılmıştı, ama dün gece onu almak için havaalanına gitmişti, sonra Küçük Hazine o korkunç ateşe yakalanmıştı. Küçük Hazine ile biraz uyuyabilmişti ama bir gün boyunca uyumuyordu…

Ning Xi hafif ayak sesleri ile yürüdü ve Lu Tingxiao'yu dürttü. Yastığı ayarladı ve yavaşça yatağa uzanıp yatmadan önce ceketini çıkardı.

Lu Tingxiao'yu battaniyeyle kapladıktan sonra, ışığı ve dizüstü bilgisayarı kapattı ve ayrılmaya hazırdı.

Ama o ayağa kalktığında, donmuştu. Solgun ay ışığında, adamın Tanrı tarafından kutsanan mükemmel yüzünü izledi, yüzü  uyurken bile her zamanki gibi havalıydı…

Mükemmel bir yüzdü, ama insanı dışarıda tutmak için bu yüzünü kullanıyordu. Bir sebepten dolayı, yüzü Ning Ning'in bir girdap gibi bakışını çekti, uzaklara bakamadı ve kendine engel olamayıp daha yakın olmak istiyordu…

Düşüncelerinin derinliklerine girdiğinde, Ning Xi kendini gönülsüzce yatakta otururken buldu. Onun duyularını geri aldığında, uzun saçları zaten omuzlarına yayılmıştı ve yüzünün sadece birkaç santim uzağındaydı…

Ning Xi, neredeyse onu öptüğü fantezilerinden uyandı ve bir canavar peşinden koşuyormuş gibi hızla odadan kaçtı.

Ning Xi'nin bilmediği şey, o giderken, yataktaki adam gözlerini açmış ve ona bakmıştı.