Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Küçük Hazine'nin yatak odasında.

Ning Xi, küçük tavşanı sıkıca tutuyordu ve düşünceleri "Operasyon Tavşanı Çalmak" hakkında spekülasyonlar yapıyordu.

Artık kendine biraz daha fazla zaman almış olsa da, sonunda, küçük tavşandan ayrılmak zorunda kalacaktı. Çaresizce küçük tavşanı alıp kaçmak istedi!

Her türlü düşünceye sahip olduğu sırada, derin bir ses geldi, "Ne hakkında düşünüyorsun?"

"Tavşanı çalmak" Ning Xi düşünmeden söyledi.

"Haha!" Adam güldü.

Ning Xi daha sonra onunla konuşanın şeytan olduğunu fark etti ve korkuyla baktı.

Her şey bitti! Ona gerçekten affedilemez planını anlatmıştı!

"Her ikisi de?" Lu Tingxiao gizemli bir şekilde sordu.

Ning Xi ne demek istediğini merak ediyordu, sonra anladı ve kızardı.

Şeytan ona hem büyük tavşanı hem de küçük tavşanı çalıp çalmak istemediğini soruyordu! Ne kadar kurnaz!

Eh, aslında o da istiyordu…

Lu Tingxiao, onunla alay etmeyi bıraktı ve "Haydi gidelim" komutunu verdi.

"Gitmek…?" Ning Xi’nin ifadesi düştü.

Sonunda, ayrılma zamanıydı…

Küçük tavşan, bir şeylerin yanlış olduğunu fark etti ve babasına çok açık bir ifadeyle baktığı sırada Ning Xi'ye sıkı sıkıya sarıldı.

Her ikisinin de yoğun bakışları altında, Lu Tingxiao, "Haydi birlikte gidelim" gibi yumuşak bir bakış attı.

...

Aynı arabada bir araya gelene kadar, Ning Xi hala inanamıyordu. Evi kollarında küçük tavşanla terketmişti…

Bu bir hayalin gerçeğe dönüşmesi gibiydi! Ne beklenmedik bir mutluluk!

Lu Tingxiao ailesini başarılı bir şekilde ikna etmiş gibi görünüyordu…

Ning Xi rahatlamıştı. Küçük tavşan bundan sonra Platin Sarayı'nda kalacak ve onu ziyaret etmesi daha kolay olacaktı.

Ancak sonuç, beklediğinden çok daha şaşırtıcıydı.

Lu Tingxiao Cheng Feng'i onun evinde durdurdu, sonra kapıyı açtı ve Ning Xi'yi ve küçük tavşanı arabadan indirdi.

“Bu…” Ning Xi şaşkındı.

Lu Tingxiao şaşkın kıza ve Ning Xi'ya yapışan oğluna baktı ve nazikçe dedi ki, "Küçük tavşanı çalmak zorunda değilsin. Onu sana vereceğim."

"Hah ?!" Ning Xi'nin şu an gerçekten kafası karışmıştı.

Şeytan ne demek istiyor?

O ... doğrudan ona küçük tavşanı mı veriyordu?

Bu senin oğlun, nasıl olur? Gerçekten senin biyolojik oğlun mu ?!

Ama sonuçta onun rüyasıydı bu…

Şimdi, sahibi onu ona veriyorken onu çalmak zorunda kalmamış mıydı?

Küçük tavşanda babasının sözlerine şaşırdı. Aslında, babası tarafından terk edilmekten dolayı üzgün görünmüyordu, onun yerine gözleri parlıyordu ve gerçekten mutlu görünüyordu!

Harika! Babam beni uzaklaştırıyor!

Oğlunun gerçek gülüşünü gördüğünde, babasından ayrıldığına dair apaçık bir üzüntü hissetmediğini açıkça gören Lu Tingxiao, biraz kötü hissetmişti.

"Hmm ... patron, sen şaka mı yapıyorsun?" Ning Xi inanamayarak sordu.

Lu Tingxiao oğlunu kollarından yukarı kaldırdı ve daireye doğru yürüdü. Hareketleriyle onun hakkında ciddi olduğunu kanıtlıyordu.

Lu Tingxiao, hâlâ bir şaşkınlık içinde bulunan Ning Xi'ye, "Kapıyı aç." dedi.

"Ah ..." Ning Xi anahtarlarını çabucak çıkardı ve kapıyı açtı.

Lu Tingxiao içeriye girdiğinde oğlunu indirdi ve ona şöyle dedi: "Bir süre herhangi bir işin olmamalı, bu yüzden bu süre boyunca Küçük Hazine'yi sana bırakacağım. Acil bir şey olursa, sadece bana haber ver, Küçük Hazine'ye bakması için Uşak Yuan'ı çağıracağım. "