Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Oturma odasındaki yoğun atmosferde, herkesin kalplerini eriten bu sevimli, uykulu bebeğin beklenmedik sesi, sessiz bir anda kristal berraklığında bir ahenk gibiydi.

Lu Chongshan'ın kasvetli yüzünde kalanların hepsi boş bir ifadeydi. Yan Ruyi bile gözlerini genişletmişti ...

Tüm zaman boyunca sakin olan Lu Tingxiao bile hayrete düşmüştü. Oğlu kucağında, aynı noktada sert bir şekilde kaldı. Çocuğun sesi hâlâ kulağında çalıyordu ve eğer küçük adamın nefesi ve gözlerinde bekledikleri gözlerin kalıntıları olmasaydı, bir yanılsamaya gördüğünü düşünürdü.

O sesi uzun zamandır duymamıştı ve hatırladığı gibiydi ...

O sesi bir daha asla duymayacağını düşünmüştü.

Herkes çok şaşkın olduğundan, kimse bir süre bir şey söylemedi ve tüm gözler Küçük Hazine'ye düştü, bakışları ifadelerle dolu ama hiçbir kelime çıkamadı.

Küçük Hazine'nin büyük anne ve babasından, babasından bile daha fazla şoka maruz kalan kişi muhtemelen Ning Xi'ydi. Küçük Hazine'nin önünde duruyordu, o yüzden sadece onu duymuyordu, aynı zamanda küçük tavşanı konuştuğu anda kendi gözüyle de görmüştü.

Küçük tavşan, eylemlerinin herkes üzerinde ne gibi bir etki yarattığının farkında değildi, sadece kollarını açık tutmaya ve sözsüzce sarılmak için uzanmaya odaklanmıştı. Ning Xi'nin ona sarılmak için hiçbir hareket yapmadığını görünce, ağlamak üzereydi ve çok üzülmüş görünüyordu.

Sersemlemiş Ning Xi nihayet duyularına döndü ve Lu Tingxiao'nun kollarından sarılmak için küçük tavşanı almak için koştu.

Ning Xi'nin eylemleri, herkesi şoklarından koparan bir anahtar gibiydi.

"Tingxiao, Küçük Hazine ... Küçük Hazine o az önce...yaptı mı ..."

"Küçük Hazine daha önce konuştu mu? Küçük Hazine miydi? Hah?"

Yan Ruyi ve Lu Chongshan, birbiri ardına bir soru sordu; o kadar duyguludulark i sesleri bile titriyordu.

Her yerde, doktorlar ve hizmetçiler de birbirlerine fısıldamaya başladı ...

"Bunu duydun mu? Küçük Usta konuştu!"

"Duyduk, duyduk! Küçük Üstat 'sarıl' dedi!"

"Yanlış duyduğumu sandım, Küçük Usta iki yıldır konuşmadı!"

"Bu mucizevi! Gerçekten ne oldu?"

“Bilmiyorum! Sadece aniden konuşmaya başladı! Gerçekten çok şaşırdım!”

...

Küçük tavşan, Xiao Xi'nin teyzesiyle erimiş olduğu zaman, sonunda tatmin oldu ve etrafındaki gürültü bile onu etkileyemedi. Sessiz bir şekilde haoşırdı, sonra kafasını Xiao Xi'nin hoş kokulu omzuna koydu ve tekrar uyuyakaldı.

Tüm odayı dikkatsiz bir kelimesiyle şokta bıraktı ...

"Ahh... ahh Bayan Ning, sizde duydunuz mu? Küçük Hazine konuştu mu? Biraz daha konuşmasını isteyebilir misiniz?" Yan Ruyi dikkatlice istekte bulundu.

Lu Chongshan, acımasız talimatlarını daha önce tamamen unutmuştu ve “Evet, evet, lütfen yapar mısın?” diye ekledi.

Yan Ruyi ve Lu Chongshan'ın samimi bakışlarını gördükçe, Ning Xi hafifçe küçük tavşanın sırtını sıvazladı ve boğazını garip bir şekilde temizledi, "Ama Küçük Hazine şimdi uyuyor ..."

Yan Ruyi ve Lu Chongshan suskun kaldılar.

Yine mi uyuyakaldı? Tam bir serseri! Ancak, onlar da şu an sevgili torunlarını uyandıramayacaklarını biliyorlardı.

Herkesin gözleri hemen Lu Tingxiao'ya düştü.

Lu Tingxiao, oğluna bakışlarında karmaşık duyguların titremesiyle baktı, sonra oğlunun başına sıcak avucuyla dokundu ve şefkatle şöyle dedi: "Küçük Hazine daha önce de konuştu ama acele etmeyelim, onu uyandırmak için bekleyeceğiz ve göreceğiz. "