Çeviri: Godctia Düzenleme: LordVioleGrace

Bai Lu'nun elleri Su Yimo'ya korkuyla baktığında durmadan sallandı, "Ben ... Ben öyle yapmak istemedim ... Ben ... Kardeş Yi Mo, hepsi benim hatam. Bunu sizin için nasıl düzeltebilirim? Yapabileceğim kadarıyla, kesinlikle yapacağım! "

Su Yimo doğal olarak bu kadar düşük seviyede biriyle konuşmak istemedi, o yüzden yöneticisine bir kez daha baktı.

İtaatkarca, Zhao Meixin yürüdü ve incelemek için elbisenin eteklerini kaldırdı. Sonra abartılı bir şekilde dedi ki, "Hem de yırtılma korkunç! Bu elbise kesinlikle işe yaramaz! Bu nasıl? - İkiniz de SuYimo'yu aynı elbiseyle telafi etmeyi kabul ettiğiniz sürece, bugün neler olduğunu unutacağız."

Liang Biqin bunu duyduğunda, sevinçliydi ve sahte cömertliğe katıldı, "Her ikiniz de onu duydunuz, sadece başka bir elbise ile telafi edin. Böyle bir istek çok fazla değil, değil mi?"

Bai Lu'nun dudakları bunu duyduğunda titredi ve o yerde ağladı.

Liang Biqin çok iyi biliyordu ki, tüm birikimlerini toplasa bile, bu lüks elbiseyi elde etmenin bir yolu yoktu!

Ayrıca, Ning Xi sadece bir çaylaktı. Hatta henüz para kazanmaya bile başlamamış olmalıydı, hatta olsa bile, karların çoğu şu ana kadar şirkete giderdi. Elbiseyi telafi etmeyi nasıl sağlayabilirlerdi?

Bu, Ning Xi Su Yimo'ya doğru yürüyüp ve zarif elbiseyi alıp incelediğinde oldu.

Aslında, hafif bariz lekelerden ayrı olarak Bai Lu'nun asılması, aslında çok fazla hasar vermemişti. Biri onun izlerini neredeyse hiç göremezdi ve herhangi bir tamir işine de gerek yoktu ...

Bununla birlikte, Ning Xi mırıldandı, "Bu izler neredeyse fark edilmediğinden önce leke hakkında konuşalım. Çok fazla bir etki yaratmamalı ..."

Liang Biqin hemen çıldırdı ve delici sesiyle onu kestirdi, "Ne demek istiyorsun? Her ikimizin de seni kandırdığını söylemeye mi çalışıyorsun? Böyle bir üst düzey kıyafet için, hafif bir kusur bile mahvedebilir. Bu, ne kadar gevşek bir iplik alanı için daha çok gelirdi. Hangi yoksul köyden geldiğinizi bilmiyorum, ama hiçbir şey bilmiyorsanız, kendinizi burada utandırmayı bırakın! ”

Zhao Meixin, soğukkanlı olan Su Yimo'ya baktı ve güldü , "Hah, korkarım sadece sorumluluklardan kurtulmak istiyor, öyle değil mi? Bu çok kötü, herkesin gözünde ve altında olan çok fazla insan var, hepimiz onun bir klutz gibi birisine çarpmadığı takdirde, bu kıyafeti bozmayacaklarını gördük. Şimdi de bundan kurtulmaya mı çalışıyorsunuz? ”

Zhao Meixin bittiğinde, etrafındaki kalabalığı rastgele çekmişti, sonra hemen birileri yankılandı, "Aynen! Kardeş Meixin'in önerisi makul!"

"Birinin kıyafetini mahvedersen, bunu telafi etmelisin. Bu sağduyu!"

"Sadece başka bir elbise ile telafi etmelerini istediler, ancak hala durumdan kaçmak istiyor! Ne yaptığını bilmiyor! Bu kim? Onun görgüleri çok fakir!"

"Kardeş Yimo daha elbiseyi yeni aldı ve şimdi mahvoldu. Ne üzücü bir olay, yine de çok iyi huylu ve hiçbir öfke göstermedi!"

...

Bir başkası ona tuzak yapma fırsatı buldu ve dedi ki, "Bu Chanel'in piyasada bile olmayan en son sınırlı baskı parçası değil mi? Kalbim bu görüşte acıyor! Yeterince para toplasalar bile, hala satın alamazlar, değil mi? "

Bu kişi sadece dikkatsizce yorumlar atıyordu, ki bu sadece Su Yimo'ya değil, kasıtlı olarak onu rahatsız ediyordu.

Gerçekten Su Yimo'nun ifadesi biraz değişmişti.

Yanlış bir şey söylediklerini fark ettikleri zaman, korktu ve hızlı bir şekilde kendini kurtarmaya çalıştı ve şöyle dedi: "Kardeş Yimo, böyle biriyle uğraşmak basitçe sizin durumunuzu düşürüyor! Sadece onlara bakın, onların bunu telafi edemeyecekleri çok bariz! Çünkü bu kıyafet henüz piyasada değil, aynı sınıfta başka bir elbiseyle etmelerine ne dersin? "