Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Chongshan'ın gözleri hemen Ning Xi'nin yanındaki sevgili torununa kaydı. İyi olduğundan emin olduktan sonra, keskin bakışları Ning Xi'ye odaklandı.

Lu Chongshan uzun bir süredir emekli olsa da, o kadar uzun yıllar imparatorluğu yönettiği için olmak istiyorsa gerçekten korkutucu olabiliyordu.

Ning Xi daha sonra dizi ekibine doğrudan gitmek zorunda olduğundan tipik gündelik kıyafetlerini giymişti ve saçlarını basit bir at kuyruğu yapmıştı. Yine de giyimi gayet düzgündü.

Bununla birlikte Lu Chongshan bu şeyleri fark etmemişti çünkü ondan önce bu kızın, sevgili torununu bir gece götürmesine izin veren oğullarıyla birlikte kötü niyetli olduğu fikriyle doluydu!

Otoritesine resmen meydan okunmuştu!

Lu Chongshan’ın Ning Xi’ye doğru her attığı öfkeli adımda ortam daha da sertleşiyordu…

Fakat birden hiç beklenmedik bir şey oldu.

Ning Xi’nin yanında hiç hareket etmeden duran küçük çörek birden elini bıraktı ve küçük bacaklarıyla öne atıldı. Yavaşça büyükanne ve büyükbabasına doğru koşmaya başladı…

Baba ve Anne Lu’nun kalpleri onlara doğru koşan torunlarını görünce eridi, ikisi de doğal olarak onu karşılamak için yere çömdü.

Ayrıca, dümdüz ifadesi olan Küçük Hazine onlara doğru kocaman gülümseyerek koşuyordu!

İki ebeveyn de Küçük Hazine önce büyükannesinin sonra da büyükbabasının yanağına öpücük kondurduğunda afallamıştı.

Bu sırada, Baba ve Anne Lu dilini yutmuştu.

Lu Jingli'nin çenesi düştü.

Tüm hizmetçiler de şaşkın bir ifadeye sahipti ve hatta Ning Xi bile bu sahneye şok olmuştu.

Her şeyi sakince tepki veren tek kişi muhtemelen her şeyi kontrol altında tutan Lu Tingxiao idi.

Dakikalar geçti ve her iki ebeveyn de nasıl tepki vereceğini bilmiyordu.

Anne Lu rüya görüyor gibiydi ve yüzünde inanamadığına dair bir ifade vardı, “Ben... Ben rüya mı görüyorum? Bebeğimiz daha demin... beni öptü mü...?”

“Beni de öptü.” Lu Chongshan şok içinde söyledi.

Bu sırada öfkesi tamamıyla uçup gitmişti.

Sakinliğini korumak için önce duygusal ifadesini bastırdı ve yavaş yavaş ayağa kalktı. Tekrar Ning Xi’ye baktı ve söyledi, “Mmm, sen Bayan Ning Xi olmalısın. Küçük Hazine’mizi eve bıraktığın için teşekkürler. Bir mahzuru yoksa içeri geçip otur!”

Anne Lu hemen destek çıktı, "Evet! Hazır buraya gelmişken içeri buyur! Demin kahvaltı hazırladım, birlikte yiyelim!”

“Ahh... Ben yemiştim ama...”

Ning Xi cümlesini bitiremeden Anne Lu hemen onu tutup eve yönlendirdi.

Ning Xi dilini yutmuştu.

Küçük Hazine’nin onlara koştuğu andan beri Lu Jingli şaşkına dönmüştü. Ne olmuştu öyle?

Ning Xi teknik olarak içeri sürüklendiğinden kaçmaya çalışmak istiyordu ama mümkün değildi, bu yüzden yardım dilenircesine Lu Tingxiao’ya baktı.

Büyük patron, yardım et! Etkileyici gözleriyle mesaj gönderdi.

Lu Tingxiao sessizce yardım için ona yalvaran isteksiz kıza baktı ve hafifçe gülümsedi. Gözlerindeki soğukluk az da olsa gitmişti…

Ning Xi nedenini bilmiyordu ama az da olsa onu görmek ilkbahar gibi hissettirmişti, anında ona bir huzur hissi vermişti.