Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

"Ağabey!” Lu Jingli şok olmuştu. “İyi misin?”

Lu Chongshan oğluna baktı, hemen tepki veremedi. Küçüklüklerinden beri Lu Jingli sayısız defa dayak yemişti ama ilk defa hiçbir endişeye sebebiyet vermeyen büyük oğluna elini kaldırmıştı.

Lu Tingxiao ağzının kenarındaki kanı sildi ve en soğuk ifadesiyle konuştu, “Küçük Hazine’nin bu şekilde yaşayacağına o kazada ölmesini dilerdim.”

“Sen... sen...” Baba Lu göğsüne bir şeyin sıkıştığını hissetti ve birkaç adım geriye gitti.

Anne Lu onu tutmak için hemen öne doğruldu, “Tingxiao, sözlerin sınırı aşıyor! Baban ve ben böyle yanlış bir yolla hareket etsek de böyle bir şey diyemezsin! Yaşamaktan daha önemli ne var?”

Lu Chongshan sonunda nefes alabildiğinde güvendiği uşağına emretti, “Xing Wu, gidip... Küçük Hazine’nin şu anda nerede olduğunu bilmiyorum. Hemen onu bulup bana getir!”

Bunu söyler söylemez iki oğluna döndü, “Siz ikiniz! Bir daha buraya girmeyeceksiniz!”

Bunu duyunca Lu Jingli endişeyle karşı çıktı, “Baba, bu diktatörlük! İmparator Qin Shihuang bile senin gibi değildi! Böyle yaparsan...”

Lu Tingxiao ona durması için baktığında şikâyet etmeye devam etmek üzereydi.

Çaresizce Lu Jingli sadece sözlerini yuttu.

Tedirgin haremağası kralı rahatsız etmemiş gibiydi. Bu noktada, ağabeyinin aslında bir B planı var mıydı?

Ning Xi birazdan Küçük Hazine’yi bizzat getireceği için yaşlı adamın adam göndermesine gerek yoktu. İki taraf da buluştuğunda, etraf kim bilir nasıl bir kan gölü olacaktı…

Hayal bile etmeye cesareti yoktu!

Xing Wu emirlere uyup da tüm adamları harekete geçirmek üzereyken bir hizmetçi alelacele gelip açıkladı, “Efendim! Hanımefendim! Küçük Hazine geri döndü! Bahçe kapısında!”

"Ne? Küçük Hazine döndü mü?” Lu Chongshan mutsuz bir ifadeyle sormadan önce hafifçe yerinde doğruldu, "Küçük efendi kiminle birlikte?"

"Bir... bir kızla... oldukça güzel..." Hizmetçi titrediği sırada cevap verdi.

"İti an çomağı hazırla! Hepinizi böyle düşüren kızı kendi gözlerimle görmek istiyorum.”

Bu noktada Lu Chongshan için Ning Xi yerin on kat daha altındaydı. Ona göre sadece baş belasından ibaretti.

Nötr olan Anne Lu bile böyle bir korkudan sonra Baba Lu’dan yana olmuştu.

Baba ve Anne Lu, Lu Tingxiao ve Lu Jingli, büyük bir hizmetçi ve uşak grubuyla birlikte bahçe kapısına doğru ilerliyordu…

O sırada, Ning Xi endişeyle Lu Jingli’yi arıyordu. Evin içinden bir hizmetçinin onu ve Küçük Hazine’yi gördükten sonra apar topar içeri gittiğini gördüğünü sanmıştı ve bir şey oldu mu diye merak etmişti…

Kahretsin! Neden Lu Jingli’ye ulaşamıyorum? Ne halt ediyor bu?

Tedirgin bir şekilde yürüyen Ning Xi birdenbire durdu.

Ciddi ve karanlık ifadeli yaşlı bir adamı, ona tutunan karizmatik ve genç görünen hanımefendiyi, peşlerinden gelen Lu Jingli ve Lu Tingxiao’yu ve onların ardından gelen hizmetçi ve uşak ordusunu gördü.

Tüm bu insanlar ona doğru geliyordu…

Ning Xi afallamıştı.

“Tanrım! Kahretsin!”

“Lu Jingli, seni aptal, bu da ne böyle?”