Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Tingxiao başını salladı ve söyledi, "Mmm."

Lu Jingli ağlamak üzereydi, "Lütfen ama! “Mmm” da ne demek? Planın falan var mı? Yaşlı adamın karakterine bakarsak, ne ona engel olabilir ve delice bir şey olabilir? Kim onu durdurabilir?!”

En kötüsü ise Ning Xi ve Küçük Hazine’nin dışarı çıkmasına izin veren oydu!

Trajik geleceğini ön görebiliyordu...

Tam o sırada aşağıdan Baba Lu ve uşağın konuşmasını takip eden ayak adımları işitildi.

“Bugün Küçük Hazine nasıl?”

“Efendim, küçük efendi henüz uyanmadı.”

“Mmm, gidip ona bir bakayım.”

Baba Lu’nun kalbi sevgili torunun olduğu yerdeydi bu yüzden döner dönmez yaptığı ilk şeyin Küçük Hazine’yi görmek olması gayet doğaldı.

Lu Jingli merdivenden uçar adımlarla indi ve önündeki yaşlı adamı durdurmak için kollarını açıp söyledi, “Baba! Aç mısın? İlk kahvaltı edelim! Annem sabahtan beri mutfakta bir şeyler yapıyordu!”

“Sonra yerim, ilk Küçük Hazine’yi görmek istiyorum.”

“Onu görmeden önce yemen daha iyi olur! Yoksa yemek soğuyacak!”

“Soğursa ısıtırız!”

“O zaman da besin değeri kaybolur!”

Lu Chongshan sonunda bir şeylerin yolunda gitmediğini fark eder etmez oğluna bağırdı, “Seni küçük serseri, ne yaptın?”

Lu Jingli başının arkasını kaşırken söyledi, “H-Hiç! Ne yapabilirim ki?”

O sırada Anne Lu mutfaktan çıktı ve söyledi, "Kahvaltı hazır, Küçük Hazine’yi uyandır. Çok uyumak da iyi değil!”

Ölmüştü.

Artık daha fazla saklayamıyordu...

Lu Jingli’nin Küçük Hazine’nin odasına girmelerini engellerkenki yüz ifadeleri görünce Baba ve Anne Lu bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamıştı.

Lu Chongshan sinirle onu geçti ve kapıyı açtı.

Oda boştu.

Lu Chongshan telaşla sordu, “Küçük Hazine nerede?”

Küçük Hazine’yle ilgilenmekten sorumlu olan hizmetçi Xiao Rong çok korkmuştu ve rengi solmuştu. Panik içinde yanıt verdi, “Nasıl olabilir... küçük efendi bunca saattir odasındaydı!”

“Siz ne biçim çalışıyorsunuz? Bu kadar insan bir çocukla ilgilenemiyorsunuz!”

Lu Jingli arkasından soğuk bir ses geldiğinde kendini her şeye hazırlamıştı…

“Küçük Hazine bir suçlu değil.”

Lu Chongshan telaşla yanıt verdi, “Seni piç! Küçük Hazine’ye ne yaptın? Yine o kıza mı gönderdin? Sen bir hayvandan da betersin! Küçük Hazine senin oğlun. Nasıl onu böyle kural tanımaz bir kıza verirsin?”

Bu sefer genelde taraf tutmayan Anne Lu bile tarafsız duramadı, "Tingxiao, bu sefer sınırı aştın. Küçük Hazine’yi nasıl o kıza verebilirsin?"

Atmosferin daha da yoğun bir hal aldığını gören Lu Jingli hızlıca söyledi, “Baba, anne... Uzun zamandır size söyleyemediğim şeyler var. Bacağımı kırmak istiyorsan bugün söylemeliyim! Ağabeyimin dediği gibi Küçük Hazine sizin torununuz, bir suçlu değil. Onu böyle korumakla onu burada hapis tutmanın farkı ne? Küçük Hazine birkaç gündür itaatkâr bir şekilde burada kalsa da gerçekten bundan memnun muydu? Biz sadece Küçük Hazine’nin en yakın arkadaşı en sevdiği teyzesinin evinde oyun oynaması için gönderdik. Bu kadar ortalığı birbirine katmasanız olmuyor mu?”

"Seni hayvan! Küçük Hazine’nin şu anda nasıl olduğunu unuttun mu?” Lu Chongshan bir tokat patlatmak üzereyken kükredi.

Lu Tingxiao, Lu Jingli’yi kenara çekti. Peşinden kuvvetli bir tokat yüzüne çarptı…