Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Belki de uzun zamandır duygularını bastırdığı içindi. Önünde küçük çörek olduğu halde ve onu korkutabileceğini bildiği halde, gerçekten daha fazla tutamamıştı…

Küçük çörek yatağın kenarında oturuyordu ve yüzünü yastığa koyarak ağlayan Ning Xi’ye baktı. Şaşkındı, gözleri çaresizlik ve panikle kocaman açılmıştı.

Bir süre sonra aynı onun kendisini rahatlattığı gibi küçük elleriyle Xiao Xi teyzesinin sırtını sıvazladı.

Hafifçe sıvazlarken Ning Xi daha fazla ağlamaya başladı.

Küçük Hazine paniklemişti, onu daha fazla ağlatmamak için hiçbir şey yapamadı.

Ning Xi’yi o halde görürken gözlerini endişe kaplamıştı. Yavaşça gözlerinden akmak üzere olan gözyaşlarını hissetti.

Fakat hayır, ağlamaması gerekiyordu!

Xiao Xi teyzesinin hala ona ihtiyacı vardı!

Küçük çörek gözyaşlarını uzaklaştırdı ve cebinden küçük bir telefon çıkardı.

Böyle şeylerden nefret ettiği için sadece Xiao Xi teyzesiyle görüşmek için kullanıyordu bu yüzden kullanmayı reddetti.

Xiao Xi teyzesinin ona sarılmasını, başını okşamasını ve küçük yanaklarını öpmesini istiyordu…

Küçük Hazine, birkaç gün önce Lu Tingxiao’nun onun için hazırladığı yeni telefonunu ilk defa kullanıyordu.

Küçük çörek hemen babasına mesaj attı: [Ağlıyor.]

(Lu ailesinin evi, ikinci kattaki çalışma odası)

Masasının önünde oturan Lu Tingxiao, Küçük Hazine’nin mesajını okuduktan sonra birdenbire ayağa kalktı ve neredeyse elindeki suyu döküyordu.

Hemen cevap verdi: [Kim ağlıyor? Xiao Xi teyzen mi?]

Küçük Hazine cevap verdi: [Mmm]

Lu Tingxiao, Ning Xi’nin neden ağladığını biliyordu.

Ancak, oğlu yardım istediğinde ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu.

Ağlayan bir kadını neşelendirmek konusunda hiçbir deneyimi yoktu.

Lu Tingxiao bilgisayarını açtı ve internetten araştırmaya başladı.

Küçük Hazine iki sefer mesaj attıktan sonra, Lu Tingxiao Küçük Hazine’ye bir resim gönderdi. Bir şaka resmiydi. Yazdı: [Bunu söylemeyi dene.]

Küçük Hazine endişe dolu yüzüyle mesajı Xiao Xi teyzesine gösterdi.

Ning Xi gözyaşlarıyla dolu başını kaldırdı ve ekrandaki kelimelere baktı, “Uzun bir zaman önce, Elma ve Armut iyi arkadaşlarmış. Fakat Elma taşındığında, ikisi 10 yıl sonra ayrıldıkları yerde buluşmak için sözleşmişler. 10 yıl sonra, Elma buluşma noktasına gitmiş ve uzun bir süre beklemiş ama Armut gelmemiş. Elma bekleyip durmuş... Sonunda bir plazmaya* dönüşmüş.”

"Pfft!" Ning Xi ağlarken birden kahkaha patlattı ve istemsizce gülmeye başladı, “Hayatım, şakan... Çok yavan!”

Aslında şakası ona bir kişinin hissiyatını vermişti.

"Özür dilerim, bebeğim. Teyzen birden kontrolünü kaybetti... Şimdi yüzümü yıkayacağım!” Ning Xi garip bir şekilde burnunu çekti ve utanarak tuvalete yürüdü.

Kendine inanamıyordu. Küçük Hazine’yi neşelendirmek istemişti ama onun önünde bebek gibi ağlamıştı. Sonunda ise Küçük Hazine onu teselli etmek zorunda kalmıştı…

Ning Xi tuvalete gittiğinde Küçük Hazine gizlice mesaja cevap verdi: [Güldü.]

Telefonun diğer ucunda oturup tedirgin bir şekilde bekleyen Lu Tingxiao sonunda rahat bir nefes aldı.

Daha sonra, endişeyle oğluna tekrar hatırlattı: [Sana ne söylediğimi hatırlıyor musun?]

Küçük Hazine [Mmm] ile yanıtlayınca rahatlamıştı.

Birdenbire çalışma odasının kapısı açıldı. Kıyamet gelmiş gibi koşan solgun yüzlü Lu Jingli’ydi.

"Ağabey! Biz bittik! Yaşlı adam beklediğimizden daha erken geliyor! Aslında, şu anda kapıda!!!”

Çevirmen Notu:

[1] Çincede armudu beklemek (等梨子) yazım olarak neredeyse plazmayla (等离子) aynı.