Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Jingli Küçük Hazine’nin önünde kötü haberi vermek istemiyordu ve epeyce bi’ tereddüt ettikten sonra başını sallamakla yetindi, "Söyleyebileceğim her şeyi söyledim ama bu sefer çok kararlı. En kötüsü de anne babamızın onun kimliğini öğrendiğini ve ona karşı tavırlarını anladı...”

"Bana telefonunu ver." Lu Tingxiao elini uzatarak söyledi.

"Ne? Telefonumu ne için istiyorsun?” Lu Jingli tereddütte kalsa da telefonunu verdi.

Lu Tingxiao, Lu Jingli’nin telefonunu alıp şifresini girdi ve Küçük Hazine’nin odasının fotoğrafını çekti. Mesajları açtı ve Ning Xi’nin numarasını bulup ona fotoğrafı gönderdi.

"Tanrım! Ağabey, şifremi nereden biliyorsun sen? Bu kadarı da fazla ama! Özel hayat falan kalmamış hiç, pes!” Lu Jingli telefonunu geri alırken söylendi.

Hemen peşinden mesaj gelmişti. Bu kadar çabuk mu yanıtlamıştı?

Lu Jingli, Ning Xi’nin ne dediğini görmek için hemen mesajı açtı.

Tek gördüğü bir sürü ünlem işaretiydi…

[Lu Jingli! Seni denyo!!!!!!!!!!!!!!!!! İyi! Hemen geliyorum!]

"Vay anasını! Xiao Xi Xi, neden beni azarladın? Ağabey, ona ne gönderdin? Ben tamamıyla masumum! Sendin ama tüm suçu üstüme almam lazım. Bu ne kadar haksızlık böyle?” Lu Jingli sızlandı ve böyle hızlı bir cevap gelmesine neden olan fotoğrafı görmek için hemen açtı.

Gördükten sonra sonunda anlamıştı.

Ağabeyi Küçük Hazine’nin boş tabloya yazdığı birkaç cümleyi Ning Xi’ye göndermişti.

Baba Lu bile bunu gördükten sonra dayanamadıysa Xiao Xi Xi’nin tepkisi kim bilir nasıl olurdu?

Tahmin edilebilirdi…

Tanrım! Onca dil dökmesine rağmen onu ikna edememişti ama ağabeyi gönderdiği bir fotoğrafla kararını hemen değiştirebilmişti!

Durum buysa neden en başında fotoğrafı göndermemişti ki?

Peşinden Ning Xi’den mesaj geldi: [Ağabeyin... o da evde mi?"]

Lu Jingli tam “evet” yazıp gönderecekken Lu Tingxiao telefonunu elinden aldı. Hemen gönderdi: [Hayır.]

Ning Xi saniyeler içinde yanıtladı: [İyi o zaman, yarım saate orada olurum.]

"Ahh..." Lu Jingli yine ağabeyi adına üzgün hissetti.

Üç kelime: "İyi o zaman.” Duyması çok kalp kırıcıydı!

Lu Tingxiao'nun yüzünde hiçbir ifade yoktu ve poker yüzüyle söyledi, “Ben ortalıkta gözükmem, sen onu içeri al.”

"Ah tamam, anladım.” Lu Jingli kafasını salladı.

Lu Tingxiao, Lu Jingli’ye açıkladıktan sonra Küçük Hazine’nin yatağına gitti ve söyledi, “Küçük Hazine, sana açıklamam gereken birkaç şey var.”

Küçük Hazine tepki vermedi.

Lu Tingxiao devam etti, “Xiao Xi teyzenin güvenliği için. Sen de onun bu gece seni ziyaret ettiğini büyükbaban öğrenirse kötü sonuçlar doğacağını biliyorsun.”

Küçük Hazine hala gözlerini açmamıştı.

Lu Tingxiao dinlediğini biliyordu, bu yüzden devam etti, "Demek istediğim, hatırlamalısın. Şu anda onu koruyabilecek tek kişi sensin...”

(O sırada, Jun Lai Otel’de)

Ning Xi koşarken ağlıyordu.

Küçük Hazine’nin yazdıklarını açıkça gördüğünde tüm o kararlılığı uçup gitmişti.

Kahretsin! Gerçekten Lu Jingli’yi öldürmek istiyordu!

Neden ona o çizimi göndermek zorundaydı ki!?

Biricik Küçük Hazine’yi ziyaret etmemek için ne kadar çok direnmişti oysa!

Şimdi ise biraz yasa dışı bir şey yapmak istiyordu, Küçük Hazine’yi beraberinde eve getirmek gibi...