Çeviri: Deantrbl Düzenleme: LordVioleGrace

"Doktor Qin hafif bir depresyonu olduğunu söylüyor," Lu Jingli ağır bir ses tonuyla cevap verdi.

"Depresyon mu? Neden birden depresyonu var? Şimdi nasıl?"

Lu ailesinden haber alamadığı birkaç gün boyunca en iyi haberin hiç haber olmaması olduğunu düşünmüştü. Küçük Hazine’nin tamamen iyileştiğini sanıyordu. Tepkilerinden bildiklerine dayanarak muhtemelen ortalığı birbirine katmıştı. Lu Jingli onu aradığına göre, böyle olmaması mümkündü…

"Şimdi durumu daha da kötüye gidiyor, hatta birçok doktoru çağırttık. Hiçbiri işe yaramıyor, Xiao Xi Xi. Hemen Küçük Hazine’yi ziyaret etmen lazım!”

"Küçük Hazine şimdi nerede?"

"Annemlerin yaşadığı evde!"

Ning Xi’nin hattından bir süre ses gelmedi ve sesinde bir kısılma oldu, "Lu Jingli, benden bir şey saklıyorsun."

"Ne? Hayır... Hayır, saklamıyorum! Senden ne saklayayım ki ben?”

"Küçük Hazine birkaç gündür hasta. Normalde beni arayabilirsin ama sonuna kadar beni aramadın. Şimdi de gece geç vakitte beni alelacele gelmem için çağırıyorsun. Artı, Küçük Hazine hala eski evde...” Ning Xi devam etmeden önce durdu, "Baba ve Anne Lu, benim kimliğimi öğrendi, değil mi? Benim ve Lu Tingxiao’nun birlikte olmasını istemiyorlar ve artık beni Küçük Hazine’nin yakınına yaklaştırmıyorlar, değil mi?”

"Ahh... Şey…" Lu Jingli genelde her şeyi doğru tahmin eden kişi olurdu. İlk defa hiçbir şekilde saklayamayacağı bir şey vardı. Sesini ekşitti ve homurdandı, “Xiao Xi Xi, ne zamandan beri bu kadar cin gibi oldun sen?”

"Hey! Ben hep cin gibiydim!" Ning Xi gözlerini devirdi, esnedi ve yorgun bir sesle sordu, "İkinci efendi, şu anda Lu Tingxiao ile nasıl olduğumuzu biliyorsun. Oraya gelirsem hiç uygun olmaz, ailen de hoş karşılamaz... Lu Tingxiao‘ya Küçük Hazine ile ilgileneceğime söz verdim, aslında... yarın sözleşme bitiyor. Mecbur ayrılmak zorundayım. Şimdi oraya gelsem bile, sonra ne olacak? Küçük Hazine en iyi doktorlara, büyükbabasına, büyükannesine ve size sahip. Günler geçtikçe beni tamamen unutacağına inanıyorum...”

Ning Xi bunların hepsini Lu Jingli için mi kendi için mi olduğunu bilmeden tek bir nefeste söyledi.

Tabii ki Küçük Hazine için endişeliydi ama onu şimdi ziyaret ederse Küçük Hazine’yi gördüğü an gardını düşüreceğine emindi, hatta isteklerini bile kabul edebilirdi…

Şimdiye kadar epeyce dayanmıştı, şimdi öylece pes edemezdi.

"Fakat yenge, bir kalbin sorunları anca çözülerek gider. Küçük Hazine’nin hastalığı seni çok özlediği için oldu. Her gün geri dönmeni bekliyor, gerçekten kalbin var mı... alo... alo...“

Telefon kapanır kapanmaz Lu Jingli kalakalmıştı.

Kahretsin, başarısız oldum!

Xiao Xi Xi gerçekten bu sefer çözüm bulmakta zorlanıyordu.

Şimdi ne yapacağım ben? Benim zavallı bebeğim!

Lu Jingli’nin durumu ağabeyine söylemekten başka şansı yoktu.

Her yerde aradıktan sonra sonunda Küçük Hazine’nin odasında buldu.

Lu Tingxiao, Küçük Hazine’nin yanında yatakta uzanırken gözleri kapalı oturuyordu. Küçük çocuğun son zamanlarda uyku problemi çektiği için uyuyup uyumadığından emin değildi.

Lu Tingxiao’nun anlaması için sadece Lu Jingli’nin ifadesini görmesi yeterliydi. Cevabı biliyormuş gibi yanıtladı, “Reddetti, değil mi?”