Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

Makyaj tamamlandığında Jiang Muye’in gözleri hala kapalıydı ve çekim başlayana kadar uyumuştu.

Yönetmen Guo herkese yerlerine geçmelerini söylüyordu ancak o hala uyuyordu. Ning Xi daha fazla dayanamadı ve sandalyesini tekmeledi.

Sadece o zaman Jiang Muye yavaşça kalktı.

Bugün, bir savaştan dövüş sahnesi çekeceklerdi.

Meng Changge'nin ağabeyi beceriksiz İmparator ve eski Prenses Xian tarafından öldürüldü. Küçük Meng Changge bir gecede büyüdü, zırh giydi ve savaş alanına girdi ve böylelikle uzun askeri kariyerine başladı…

Generalin köşkü büyük bir değişim geçirmişti ve Changan şehri artık derebeylik değildi.

Meng Changge gittikten sonra, Sun Huanqing nihayet onun için duygularını fark etti ve kararlı bir şekilde Meng Changge'yi savaş alanına kadar takip etti ve askeri doktor oldu.

Normalde, film hikayenin gidişatına göre çekilirdi fakat burada uygunluğa göre çekiliyordu. Bu nedenle Meng Changge’nin babasının ve ağabeyinin başarılarını bile aşarak askeri başarıları aracılığıyla kendisi için bir isim oluşturduğu, yedi yıl sonraki sahneye atladılar.

Hain bakanlar ve Prenses Xian’ın tahrikleri sonucu, İmparator Meng Changge’den korkmaya başlamıştı. Ordunun kontrolünü bırakmasını talep etmişti ve onu dizginlemek için onu beceriksiz on ikinci prensle evlendirmişti.

Doğal olarak, Meng Changge önce ölmeyi tercih ederdi.

Ve böylece savaş sırasında, ağabeyinin başına gelen aynı kaderle karşılaştı; düşman tarafından yenilgiye uğramadı ancak kendi halkı tarafından tuzağa düştü.

Malzeme yoktu ve takviye gelmedi. Bir süre sonra umutsuzluğa düştüler…

Sonunda, yaşam için nihai savaş başladı.

Sette, tüm personel yerindeydi ve daha önce davet edilen muhabirlerin hepsi gelmişti.

Kimse Yönetmen Guo Qisheng’den daha fazla gergin değildi. Bu sefer bir şey ters giderse,   kafasını gerçekten vuracaktı!

Doğal olarak, Ning Xi konusunda endişeli değildi ama demin başlamak üzereyken durumu pek iyi değilmiş gibi uyuyan Jiang Muye'yi gördü. Bu onu gerçekten acayip strese sokuyordu!

"Tamam! Hazır, dikkat! Motor!"

Guo Qisheng “motor" diye bağırdıktan sonra, son saniyede Xiao Tao ile öğle yemeğinde ne yiyeceğini tartışan Ning Xi hemen role girdi.

Cesetler savaş alanında her yere dağılmıştı; adamlarının yarısı kalmıştı. Meng Changge kanla kaplıydı; gözleri kıpkırmızı ve yüzü öldürücüydü. Harekete geçen bir silahtı: tanrıyla tanış, tanrıyı öldür; Buda’yla tanış, Buda’yı öldür.

Gücü bitmek üzereyken neredeyse arkadan saldırıya uğruyordu, aniden mavilikler içindeki adamın uyarısıyla irkildi.

"Changge! Dikkat et..."

Sadece adamın uyarısıyla Meng Changge gizlice saldırıdan kaçınabildi ama kim olduğunu görünce anında öfkelendi. Bir kanlı eliyle, adamı yakasından yakaladı: "Bana engel oluyorsun, kim gel dedi?! Defol!!!"

Sun Huanqing hareket etmedi. "Defolmuyorum! Sen ölürsen, ben de ölürüm!"

Meng Changge onu ittirdi, yüzü alay ve küçümseme doluydu: "Sana defolmanı söylüyorsam, defol! Bir tavuğu kesmeye gücü bile olmayan güzel bir çocuk, benimle ölmeni ne düşündürüyor sana?"

Sun Huanqing çamur ve kumdan kalktı ve gümüş iğneyle adamın boğazını kesti, soluk cildinden kanlar akmaya başladı; şu anda doktorun gözleri yoktu, sadece soğuk ve katilin gözleri vardı…

"Peki ya şimdi?” diye sordu, inatçı ve kararlı görünüyordu.

Meng Changge başını çevirdi, yüzünde bir mücadele vardı.

O sırada sayısız karmaşık duygu Ning Xi'nin yüzünde belirdi. Sonunda derin bir nefes aldı, "Sen... boş ver, istediğim gibi yap… ama sakın seni korumamı bekleme!"

Jiang Muye, Ning Xi'nin yüzündeki kanı silmek için hafifçe elini uzattı. İfadesi sıcacıktı; duman ve kanlı savaş alanında çiçek açan beyaz bir lotus gibiydi."Changge, ben senin erkeğinim. Seni koruyan ben olmalıyım."