Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

İçgüdüsü ona.. bunun YS olduğunu söyledi, Ning Xi onun kesinlikle tehlikeli olduğunu söylemişti ama o asla zarar vermeyeceğine inanıyordu...

Lu Tingxiao uzun bir süre adamın yandan profiline baktı. Zihninde dolaşan bir düşünce geldi aklına,ama o kadar çabuk oldu ki yakalayamadan uçup gitmişti aklından.

Neden bu adamın... ona tanıdık olduğunu hissediyordu?

Tanıdığı biri gibiydi...

"Lu Tingxiao, ben neredeyse bitirdim! Sen ne alemdesin?" Ning Xi ardından büyük bir bavulu sürükledi ve dönerek ona sordu.

"Bitirdim." Lu Tingxiao çaktırmadan fotoğrafı geri yerine koydu.

On dakika sonra, Ning Xi farklı boyutlardaki çantalarla alt katta bekliyordu.

Sonra, nihayet Lu Tingxiao'nun neden tüm eşyaların sığacağını söylediğini anladı.

Kapının önüne sessizce Lincoln limuzin park edildi.

Of…

Dünyada insanlık denen şey kalmamıştı...

Ning Xi hızla şapkasının önünü indirdi ve olabildiğince hızlı ve dikkatli biçimde eşyaları arabaya yerleştirdi, sonra şoföre arabayı çarçabuk çalıştırmasını söyledi.

Çünkü olaylar ansızın gelişmişti, kılık değiştirmek için vakti yoktu ve eğer paparazilere yakalanırsa, kesinlikle haber başlıklarına çıkacaktı!

Kardeş Zhizhi, büyük dedikodulara sebep olduğunda, ona göze batmamasını söylediğinden; böyle devam etseydi, milletin negatif görüşlerini çekmek kolay olurdu.

Lu Tingxiao endişesini fark etmiş gibi, "Merak etme, muhabirler arabanın plakasını tanıyorlar."

Yani, arabanın sahibiyle uğraşmaya cüret edemezlerdi.

"Ha... peki..." çok fazla düşünüyordu. Büyük Şeytan Kral ise daima hazırlıklıydı.

Yeni dairelerine giderken, Lu Tingxiao birden adını seslendi: "Ning Xi."

Ning Xi düşüncelere daldığı boşluktan dalgın biçimde başını kaldırdı. "Ah? Ne oldu?"

Lu Tingxiao başını eline yaslamış, ona bakarken, hareleri derin bakıyordu, "Daha önce bir kızı tavlamak istersem, senin bana öğreteceğini söylediğini hatırlıyorum."

Kabak Ning Xi'nin başında patladı. Oldukça kısık sesle kendine sövdü, sonra tuhaf biçimde güldü, "Ben... öyle mi dedim? Demediğime eminim! Hahaha..."

"Dedin. Hatta doğru hileleri öğreteceğini de söyledin. Baharatları almak için evine gittiğimiz gün, iki paket teslimat gelmişti. Onlardan biri eski erkek arkadaşından doğum günü hediyesiydi. Kızları tavlamaktan anlamadığını söyledin ve bana ondan ders almamamı söyledin," Lu Tingxiao tüm ayrıntılarını sıralayarak hatırlattı.

Ning Xi kendine çok fena şamar atmak istiyordu; Dediklerine dikkat etsene! Neden düşünmeden konuşuyorsun! Kendi mezarını kendin kazıyorsun!

"Yani... şu an tavlamak istediğin bir kız var?" Ning Xi vurdumduymaz numarası keserek, sordu.

"Aynen." Lu Tingxiao onayladı. Gözlerinde yıldızlar vardı ve sanki tüm dünya kızmış gibi, Nin Xi'ye bakıyordu.

S*ktir! Öğretmekmiş, pabucum!

Sadece herhangi bir kıza bakarken bu ifadeyi kullansa, onların hepsi kendini uçarken bulabilirlerdi! Onları tavlamaya ne gerek vardı?

Başka seçenek yoktu, bizzat kendisi söylemişti, olmuşla ölmüşe bir çare yoktu.

Ning Xi hafif öksürdü ve hiçbir şey bilmiyormuş gibi rol keserek ders vermeye başladı: "İnternette popüler bir söylem var, eğer kız dünya zevklerine düşkün ve bu yeterli değilse, ona telaşlı dünyayı göster; eğer tecrübeli bir kızsa, onu atlıkarıncaya götür. Yani, bulgulara bağlı olarak emre uy! Sevdiğin kız ne tipte biri?"

"O..." Lu Tingxiao bir şey düşünüyor gibi durdu ve sonra, gözlerindeki buzlar eridi ve yüzünde yumuşak bir gülümseme peyda olurken konuştu. "Dünyayı biliyor, ama dünya zevklerine düşkün biri değil, asi ruhlu ama nazik ve kibar da, çok fazla görmüş geçirmiş birisi, lakin bunca zamandır masumiyetinden ve saflığından ödün vermemiş... şimdiye kadar tanıştığım en muhteşem kız!"