Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

"Pekala, gidelim." Lu Tingxiao başını salladı ve dairesine doğru yola koyuldu.

Ning Xi mermiden kaçtığını zannederken, yaptığını görünce gerildi. "Ben kendim giderim, çok fazla eşyam var, daha sonra nakliye şirketini arayarak kamyonla eşyaları almalarını söyleyeceğim!"

"Sorun yok, sığdırırız."

Ning Xi'nin iç sesi: Araban ne kadar geniş olursa olsun, hepsinin buraya sığmasının imkanı yok, kendini Doraemon falan mı sanıyorsun?

Ama Lu Tingxiao kendinden emin görünüyordu, bu yüzden daha fazla üstelemek istemedi ve dairesinin bulunduğu binaya doğru sürmesine izin verdi.

Boş versene, boş versene, evi birlikte taşımak en güvenli seçenek; en azından samimi bir ortam falan yaratmayacaktı.

Daireye vardıklarında, Ning Xi kapıyı açtı. Odanın içindeki her şey, uzun zamandır kimse burada olmadığı için tozla kaplanmıştı. Hatta, açık pencereden içeriye dolan rüzgar, her yere yaprakları saçmıştı…

Soğuk sonbahar rüzgarı pencereden esiyordu. Lu Tingxiao uzun ve ince siluetiyle girişte dikiliyordu. Soğuk gözleri odanın her bir köşesindeki sıcaklıkta gezindi.

"Ne oldu?" Ning Xi, ona baktığında anlayamamıştı.

"Yok bir şey." Lu Tingxiao etrafa bakmayı bıraktı.

Yıldızışığı'nın onun için ayarladığı ufak, perişan bir yerdi, ama ikisi arasındaki değerli anıları barındırıyordu.

Pekala, daha sonra binayı satın alacak birini ayarlayacaktı…

"Ben ne yapabilirim?" Lu Tingxiao sordu.

Ning Xi saçlarını kaşıdı ve büyük boş kutuları bulduktan sonra, uzun kitaplığı işaret etti. "Boyun uzun, buradaki kitapları paketlememe yardım eder misin?"

"Olur." Lu Tingxiao kollarını sıvayarak, başlamaya hazırlandı.

Ning Xi, muhtemelen bu binadan daha pahalı olan kıyafetlerine baktı ve başı ağrıyormuş gibi alnını sıvazladı. "Bekle.. Bir dakika bekle!"

Dedikten sonra, nereden çıktığı belirsiz beyaz doktor önlüğünü aldı ve önünde durdu. "Bu önlüğü giy, böylece üstün toz olmaz."

Lu Tingxiao uysalca takımının ceketini çıkardı ve beyaz önlüğe merakla baktı. "Bunu nereden aldın?"

"Bu bir kostüm, oyuncuların kıyafetlerini ucuza almak için yapım ekibiyle çalışıyordum, yani kendim aldım!" Dedikten sonra giymesi için ona verdi. "Şanslısın ki oldukça geniş!"

Bunu demesiyle birlikte Ning Xi, Lu Tingxiao'ya baktı ve tamamen donakaldı. Yutkunamadı ve yüzündeki hayran ifadeyi de gizleyemedi…

Lu Tingxiao beyaz önlükle oldukça iyi görünüyordu!

Bu hakikaten baştan çıkaran bir üniformaydı, hey!

Kahretsin, ev taşımak hiçte güvenli değildi!

"Sorun ne?"

Ning Xi başını iki yana sallayarak düşüncelerinden arındı. "Hiç, yok bir şey... Öyleyse başlayalım haydi! Ben kıyafetlerimi paketlemeye gidiyorum!"

"Tamam." Lu Tingxiao başını salladı ve kitapları toplamaya başlamadan önce, Ning Xi'nin apar topar kaçışını izledi.

Lu Tingxiao yaptığı işleri aheste aheste yapıyor gibi görünse de, aslında eli çabuk ve oldukça verimliydi. Böylelikle kitaplığı çarçabuk temizlemişti.

Kitapları taşırken, Shakespeare’in toplanan eserlerinden oluşan bir kitabın içerisinden bir resim düştü.

Lu Tingxiao onu aldı.

Resimde bir grup metalik ve zibidi tarzda giyinmiş genç insanlar vardı. Ning Xi ortalarındaydı; saçları son derece kısa, tepeden tırnağa siyah motor kıyafetlerinden giyinmiş ve yüzünde kendinden emin bir gülümsemesi vardı, genç yakışıklı bir adama benziyordu.

Kolunu bir adamın omzuna yaslamış ve başı onunla konuşmak için dönmüş gibiydi; samimi görünüyorlar, bu yüzden de birbirlerine çok yakın duruyor olmalılardı.

Adama gelirsek, başı sigarasını yakmak için yanına dönüktü, üstelik ışıklandırma loş olduğu için resim hiçte net değildi, bulanık yandan profili dışında hiçbir şey belli olmuyordu...