Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

Lu Tingxiao gittikten uzun bir süre sonra, Ning Xi hala aynı yerinde kök salmıştı. Parmakları istem dışı alnına, onun öptüğü yere gitti; hala aynı hisle alev alıyordu…

Yalnızca alnından bir öpücük olmasına rağmen, hatta daha önce onu gizlice öpmesine rağmen, bu ikisi de kendindeyken gerçekleşen ilk öpücüktü.

O anda, Ning Xi sonunda anlamıştı…

Lu Tingxiao öncesinde onun stratejisini biliyordu, bu yüzden taktik değiştirmişti!

Böyle davranmaya devam ederse, iyi olurdu. Ama adeta daha fazla gizlemezse, karanlıktan aydınlığa değişirse, ne yapacaktı?

S*ktir! Bu kadardı!

Ona karşı gerçekten de kazanamazdı!

Kartlarını açıkça masaya yatırma noktasına itildiyse de, o zaman tek bir netice olurdu ve kötü şartlarda, belki çok daha kötü olabilirlerdi…

Ning Xi aniden paniğe kapılırken, pantolonun bacağının çekildiğini hissetti. Aşağıya baktığında, başını yana eğerek ona bakan Küçük Hazine'yi gördü.

"Küçük Hazine..." Ning Xi, Küçük Hazine'nin elindeki suluboya resmini gördüğünde, hayretle şakıdı, "Çoktan resmini bitirdin mi?"

Küçük Hazine utangaç bir şekilde başını salladı, sonra beklenti içinde ona baktı.

Ning Xi'nin yakın geleceğe ait planları Küçük Hazine'yi içeriyordu hep. Dün ne yapacaklarını ayarlamıştı, Küçük Hazine'yi uçurtma uçurtmaya götürecekti ve üstelik uçurtmayı kendi elleriyle yapacaklardı.

Küçük Hazine'nin çizimini net olarak gördüğünde, Ning Xi biraz şaşırdı. "Bu, resmin..."

Kendisi ve o dışında, Küçük Hazine nadiren portreler çizerdi ve çizdiği manzaralarda hiçbir zaman insan olmazdı, fakat bu sefer Ning Xi çizimde üç kişi fark etmişti.

Uçsuz bucaksız, sonsuz gökyüzünde beyaz bulutlar süzülüyordu ve bulutların üzerinde üç kişi oturuyordu: bir adam, bir kadın ve bir de onların arasında küçük çocuk.

Küçük Hazine yine de soyut biz çizim tarzı kullanmıştı, ama özelliklerinden, Ning Xi bir bakışta onların kim olduğunu kavrayabilmişti: onlardan biri kendisi, diğeri Lu Tingxiao ve diğeri de Küçük Hazine'ydi

Küçük Hazine hiçbir zaman Lu Tingxiao'ya düşkün olmamıştı ve ne zaman çizim yapsa, ya kendisi ya da ikisi birlikte olurlardı; Lu Tingxiao'yu hiçbir zaman çizmemişti.

Bu Küçük Hazine'nin, Lu Tingxiao'yu çizdiği ilk seferdi...

Ning Xi biraz afallamıştı, ama hızlıca toparlandı. Küçük Çörek'in elini tuttu. "Gidelim! Uçurtma yapmak için kullanalım! Büyükbaba Kahya bizim için çoktan bambu kamışlarını hazırlamış olmalı!"

Küçük Çörek başıyla onayladı, ama biraz hayal kırıklığına uğramış gibi görünüyordu.

...

Ning Xi tüm gün Küçük Hazine ile uçurtma uçurdu ve o akşam bizzat yemek pişirdi.

Son iki gündür Küçük Hazine'yi yemek için dışarı çıkarmıştı, sonra gece oldukça geç gelmişlerdi ve döndüğünde de odasında saklanmıştı. Artık girişimin başarısız olduğu açıktı, devam etmesine bir gerek yoktu.

Yemek pişirmeyi bitirdikten sonra, Lu Jingli köpek gibi kuyruğunu sallayarak, kokuyu takip ederek hevesle koşup yanına geldi.

"Yuh, oh— Bunların hepsi en sevdiklerimden.. Yenge... ah, öhö, öhö, öhö, Xiao Xi Xi, ben de yeniden yemek pişirmeni bekliyordum!"

Dili tutuldu, Ning Xi göz ucuyla Lu Jingli'ye baktı. Bu adam, yanlışlıkla ona, "Yenge" mi demişti?

"Git ve ağabeyine sofranın hazır olduğunu söyle."

"Oh, oh, pekala!" Lu Jingli alelacele kaçtı, ama aynı zamanda kalbi tamamen şüphe doluydu. Yanlışlıkla ağzından kaçırmıştı, bu da soğuk ter boşanmasına sebep olmuştu. Ama hayrete düşülecek olan şey, Ning Xi tepki vermemiş miydi? Tam duyamamış mıydı ki?

Masada, keskin içgüdüsü olan Lu Jingli, ikisine baktı, baktıkça aralarında bir şey olduğu kanısına vardı...

"Bir sorun var, bir sorun var..." Lu Jingli yemek çubuklarını kemirirken, ağabeyinin kulağına yaklaşarak fısıldadı, "Ağabey, Xiao Xi Xi'ye bir şey mi yaptın? Neden senden çok korkuyor gibi görünüyor? Sana bakmaya bile cesaret edemiyor!"