Çeviri: Punchie Düzenleme: LordVioleGrace

Eve döndükten sonra, Ning Xi kaçırdığı akşam yemeği için diyet bahanesini kullanmaya devam etti ve ilk fırsatta odasına gitti.

Son birkaç gündür ona ve Küçük Çörek'in artan kilosuna gerçekten minnettardı; ona şahane bir bahane sunmuştu!

Bir süre sonra, kapısı tıklatıldı. Neyse ki adım sesleri, Lu Tingxiao'ya ait değildi.

Ning Xi duş aldığı için, kapıyı açmaya giderken saçlarını kuruluyordu.

Wan Wan elinde yemek tepsisiyle, kapıda bekliyordu. Duş aldıktan sonra Ning Xi'nin nasıl olağanüstü olduğunu görünce, hayrete düştü.

Önünde ki kız çok güzeldi. Bir duştan hemen sonra, beyaz tenini daha çekici yapan yüzündeki kızarıklıktı, bu haliyle bir kadını bile pekala da büyüleyebiliyordu. Büyük Genç Efendi'ye şaşmamak gerekti…

Wan Wan başını silkeleyerek, kendine geldi ve konuştu: "Bayan Xiao Xi, Büyük Genç Usta size yemek getirmemi istedi. Kilonuza dikkat etmeniz önemli olsa bile, kendinizi aç bırakmamalısınız. Bunların hepsi az kalorili ve yağsız, bunları yerseniz sorun olmaz!"

"Pekala, sağ ol, Wan Wan!" Bu sevimli hizmetçiye bakarak, Ning Xi'nin gergin hali hafifledi. "Wan Wan, saç stilini değiştirmişsin. Bu çok sevimli, sana çok yakışmış!"

"Teşekkür ederim, Bayan Xiao Xi!" Wan Wan sevinçle saçlarına dokundu ve kem küm ederek konuşmaya başladı. "Bayan Xiao Xi, siz çok iyi bir insansınız. Aslında, bence siz ve Büyük Genç Efendi bilhassa uyumlusunuz! Büyük Genç Efendi'mizin metresi olsanız şahane olurdu! Aksi takdirde, entrikacı bir kadın aileye katılırsa, kesinlikle acınacak halde oluruz!"

Ning Xi: "Uh..."

Hizmetçi bile, neden ona yardım etmeye çalışıyordu?

Lütfen üstüme gelmeyin!

Sonra, Wan Wan tekrar kapısını tıklattı ve ona bir bardak süt verdi.

Kapı üçüncü kez çalındığında, Ning Xi saçlarını kuruturken, balkon korkuluklarına yaslanmıştı. Yine Wan Wan'ın geldiğini düşünüyordu, bu sebepten direk içeri girmesini söyledi.

Adım sesleri yaklaştığında, bir şeylerin yolunda gitmediğini hissetti.

Arkasını döndü ve beklediği gibi Lu Tingxiao'nun yüzüyle karşılaştı...

"Lu Tingxiao..." Ning Xi refleksle korkulukları parmaklarıyla sıkıştırdı. "Bir şey mi lazımdı?"

Lu Tingxiao konuşmadı, sessizce orada durmaya devam etti.

Önündeki kız, ayak bileklerine kadar ulaşan uzun kraliyet görünümde gecelik giyiyordu, kapanması gereken yerleri tamamıyla kapatıyordu. Kuruttuktan sonra, gece esintisinde hafifçe uçuşan saçları, hala biraz nemliydi. Yanakları hala duşun buharından dolayı kızarıktı ve gözleri tedirgin ve ihtiyat uyarılarıyla ışıldıyordu.

Bakışından ötürü, Ning Xi'nin saçları neredeyse karıncalanmaya başladığında, Lu Tingxiao nihayet konuştu. "Ning Xi..."

Ning Xi: "Huh...?"

Lu Tingxiao: "Seni çok özledim."

Ning Xi'nin neredeyse gözleri yuvasından çıkacaktı ve yanlış duyduğunu sandı. "Öhö, öhö.. N- ... Ne..."

Lu Tingxiao nazikçe kulağının ardındaki saç teline elini uzattı ve buz kadar soğuk havuzdan serinlik yükselir gibi, hülyalı bir ses tonuyla konuştu. "Bu his tıpkı seni uzun zaman görememişim gibi..."

Bu sadece iki gün, tamam mı?

Of, asıl mesele bu değildi!

Mesele şuydu ki, Lu Tingxiao onu özlediğini mi söylemişti?

Onu özlediğini direk olarak söylemiş miydi?

İşlerin bu şekilde yürümemesi gerekiyordu!

Kesinlikle halüsinasyon görüyordu, değil mi? Halüsinasyon görüyor olmalıydı!

Ancak Ning Xi, Lu Tingxiao'nun davranışları için münasip bir neden düşünürken, Lu Tingxiao işleri bir sonraki evreye ilerletti, bir elini onun beline yerleştirdi ve nazikçe kendisine çekti sonra onu kucakladı...

Aynı zamanda, diğer elini de ona doladı ve son derece hasretle ve bitap vaziyette, aşağıya eğilerek kafasını kızın boynunun kıvrımına usulca gömdü.

Ning Xi: "!!!"