Çeviri: Punchie  Düzenleme: LordVioleGrace

Su Yan sendeleyerek merdivenlerden indi ve kendini arabasına atarak, kalabalık sokaklarda amaçsızca sürmeye başladı.

Düşünceleri şunlardı:

O gün Ning Xi, yaralandığında yardım etmeleri için bağırmıştı. Ama olanlar yüzünden onu itmeye çalışmıştı...

O gün hastanede, Ning amca ile Ning teyze'nin suçlama dolu yüzleriyle karşılaştığında, onun gözleri tamamen hüzünle kaplıydı ve onların sözlerine inatla boyun eğmeyi reddediyordu...

Suçlama ve yaralayıcı sözleriyle karşı karşıya kalmıştı....

Olaydan hemen sonra, Ning Xuelo'nun tarafında durmuştu, açıklamasını dinlemeyi asla düşünmemişti bile.

Ayrıldıklarında ve kız kardeşiyle evlenmek istediğinde bile, onu korumak yerine hep ona zarar verecek şeyler yapıyordu.

Ning Xuelo ona, ailesinin sevgisine, destekleyici ajansa ve hayranlara sahipti...

Ama o, tüm dünya tarafından haksızlığa uğramıştı, diğerlerinin suçlamalarını yüklenmişti ve şikayetlerine tahammül etmişti.

En sonunda, aslında onun için endişelenen ve ikiyüzlü duruşunu iddia eden tamamen bir yabancıydı.

Camdan dışarıya bakarken, bir alışveriş merkezinin dışındaki LED ekranı izledi.

Ning Xi ciddi bir ifadeyleydi. Harfi harfine, muhabirlerin sorularını yanıtlamıştı: "Sıkı çalışmak ve patronuma daha fazla para kazanması için yardım etmek istiyorum. O benim kariyerime yardımcı olurken, ben de insanların yanıldığını ve onun yanlış karar vermediğini ispatlayacağım."

O bunun resmi bir cevap olmadığını biliyordu, ama kalbinde böyle biri vardı. Böyle bir mizacı vardı, ama ona karşı iyi oldukları sürece, elinden geldiğince geri ödemeye çalışırdı.

Kalbi çok hızlı çarpıyordu, nefes alamadı... Her zaman değişenin o olduğunu düşünüyordu, lakin asıl değişen kendiydi.

Aklında o günün anıları amaçsızca gezinirken pencereden izlemeye devam ediyordu, avluda sadece o vardı...

Umutsuzca, inceden düşünüyordu... Kalbine bir hançer saplanmış gibi hissediyordu...

Gece VIVI barda.

Burası küçük bir bardı, uzak bir mekandı ama oldukça moderndi. Eğlence işinde iyi tanındığından, burasının gizliliği iyi olduğu için, birçok kişi rahatlamak için bu mekana gelirdi.

Jiang Muye geldiğinde, Ning Xi mekanda oturuyordu. Bacak bacak üstüne atmış koltukta oturuyordu ve masanın üzerinde birkaç boş şişe vardı.

Ning Xi maskesini ve güneş gözlüğünü çıkardı.

"Hey, hey. Beni beklemeden kendi başına içmeye mi başladın?" Jiang Muye haykırdı. "İçmeyi bırakmamış mıydın? Ayrıca bende içmeni istemiyorum!"

Ning Xi omuz silkti. "Eh, ben içtiğimde, sende içmeye başlarsın. Bana meyve suyu aldın mı?"

"Seni göt! Git kendi meyve suyunu, bardan kendin al!" Jiang Muye tersleyerek, ona baktı.

Ning Xi garsonu çağırmak için zile bastı. Yakışıklı küçük bir kardeş gelerek, gülümsemeyle sordu: "Bayan, ne istersiniz?"

Ning Xi bir tomar para çıkarak, onun cebine sıkıştırdı, "Küçük kardeş, ablana iki şişe meyve suyu alması için yardım eder misin?"

Garson bir saniye donakaldı, sonrasında kızardı ve kahkaha atarak: "Emrinize amadeyim."

Bir yandan, Jiang Muye'nin gözleri pörtlemişti.

"Ning Xi! Durmalısın! Onunla takıldığın için sana nasıl baktığını görmüyor musun?"

Ning Xi gelişigüzel bir şekilde bacaklarını uzatarak ona tekme attı: "İşine bak sen. Sadece takılıyorum. Önemli değil. Pis aklın, sadece pis olanı görüyor zaten."

Jiang Muye pantolonuna vurarak, toz çıkarır. "Başkalarının yaptığı şey hakkında benimle konuşma. Mesele bu değil!"

"Önce başlatan sen değil miydin?" Ning cevapladı, sonra sırtını koltuğa yaslayarak, iç çekti. Uzun bir günden sonra, yorgunluğunu gizlemek mümkün değildi.