Çeviri: Godctia  Düzenleme: Perseus

Lu Jingli kardeşine anlamlı bir bakış attı, ama Lu Tingxiao ona tek bir bakış atmadı  "Lin Zhizhi." dedi.

Lu Jingli: "…"

Zavallı kalbim! Karın bana sadece bir kaburga vermedi mi? Ama bunun için bile hemen intikam alman gerekiyor!

Bunu duyan, Ning Xi şaşırmıştı. "Lin Zhizhi mi? Tek başına Leng Manyun gibi birini uluslararası bir film yıldızı haline getiren Lin Zhizhi mi? O benim yöneticim mi? Lord Patron, bana  benim için arka kapıyı açtığını söyleme. Zhizhi sadece Leng Manyun'a yöneticilik yapıp yeni artistler kabul etmiyor değil mi? "

Lu Jingli’nin kalbi konuşulmamış eleştiriyle doluydu. Şaka yapmıyordu, tabi ki arka kapı açmıştı!

Kardeşi dün gece emrettiği için H Şehrine uçtu ve bütün geceyi onu ikna ederek geçirmişti!

“Çünkü Leng Manyun emekli olmak istiyor,” Lu Tingxiao, sanki bir tesadüf gibi söylemişti. Lin Zhizhi'nin izinli olduğu ve yeni sanatçıları almayı reddettiği gerçeğinden bahsetmemişti.

Ning Xi biraz endişeliydi. "Yani söylentiler doğru, Leng Manyun emekli mi oluyor?"

"Evet, çok uzun zaman önce verdi." Lu Tingxiao başını salladı.

Ning Xi'nin yüzünde bir ton pişmanlık vardı. "Ne acı. Kariyerinin zirvesinde, evlenmeyi ve çocuk sahibi olmayı seçti ... ama  büyük oyunculuk ödülünü kazanan ilk aktris olmak için Senior Song Lin'in on iki ödülünün rekorunu kıracak şansı vardı! "

Tüm büyük ödülleri kazanan bir oyuncu, bu da Ning Xi’nin nihai hedefiydi!

Bunu söyledikten sonra, Ning Xi. "Ama herkesin farklı hedefleri var, kimse yargılayamaz! Yani, Lin Zhizhi beni yönetmeyi kabul etti mi? Çok katı olduğunu duydum!"

Lu Tingxiao, "Kabul etti, ancak sadece testi geçersen, daha sonra senin için kararını belirleyecektir. Ancak o zaman, eğitim ve imajını nasıl geliştireceğinize karar verebilir." dedi.

"Ah, tamam, elimden geleni yapacağım!" Lu Tingxiao'ndan daha sonra tekrar bir teste girmesini gerektiğini duyan Ning Xi biraz rahatlamıştı.

Yanlarında, Lu Jingli konuşmalarını dinlerken söyleniyordu.

Kardeşi, hayatı boyunca Ning Xi'ye kalbini koymuş gibi görünüyordu. Ona her yardım ettiği zaman, beynini onurlu ve adil bir şekilde yapması için tutacaktı. Ona en ufak bir baskı yapmamış ya da ona borçlu hissetmesini istememişti… gerçekten çok etkilenmişti…

Ning Xi'nin kardeşine her geçen gün daha fazla güvenmeye başladığını görünce, ona elti diyeceği günlerin çok uzakta olmadığını fark etti.

Harika, o zaman ondan sonra her zaman iyi yemek yiyebilirdi hehehe!

Geceleyin.

Küçük Hazine bütün gün oynadıktan sonra erken uyumuştu. Onu yatağa koymak Ning Xi'nin beş dakikadan az zamanını almıştı.

Ning Xi,  küçük adamı alnından nazikçe öptü, arkasından kapıyı hafifçe kapattı.

Lu Tingxiao kapının dışındaki korkuluğa yaslanmıştı ve kapıyı kaparken duyup baktı. "Küçük Hazine uyuyor mu?"

"Evet, uyuyakaldı."

"Bugün için teşekkür ederim."

"Hiçbir şey yoktu, ayrıca ben de iyi vakit geçirdim!"

“Küçük Hazine'nin iki kase pirinç yediği ilk seferdi.” Lu Tingxiao hoşnut görünüyordu.

Ning Xi güldü. "Desteği için Küçük Hazine'ye teşekkür etmeliyim! Meşgul olmadığım sürece yemesi için güzel yemekler yapacağım."

Lu Tingxiao kaşlarını çattı, sonra reddetti: "Hayır"

"Neden olmasın?" Ning Xi anlamamıştı.

Lu Tingxiao ona baktı ve tipinde melankolik bir his vardı. "Onu şimdi çok iyi beslersen, sen gittikten sonra ne yapacağım?"

Gittikten sonra ne yapacağım?

Normal bir cümle gibi gelmişti, ama arkasındaki anlam kalbine ağır bir çekiç gibi sert vurmuştu…