Çeviri: Minemosyne Düzenleme: Kharsmi

Kablo bağlantısı kesildikten sonra Lu Jingli Ning Xi’nin ne dediğini duyamamıştı. Sadece onun Lu Tingxiao’ya eve dönüp dönmeyeceğini sorduğunu tahmin ediyordu.

Abisinin duygusuz cevabını duyduktan sonra,kalbinden geçirdi, “Maalesef! Ning Xi’nin bile etkisi olmadı! Kaderim burada ölmek mi?”

Ning Xi’nin sesi daha da yumuşadı, “Ama benim Küçük Hazine’ye tek başıma gitme cesaretim yok. Ya beklenmedik bir şey başıma gelirse? Küçük Hazine de bize katılmanı ümit ediyordur. Geri dön tamam mı? Lütfen?”

Lu Tingxiao cevaplamadan önce 3 saniye kadar sessiz kaldı, “Tamam, Eve geri döneceğim.”

Lu Jingli bir süre şaşkın kaldı. Aniden cennete yükselecekmiş gibi parlak bir ışıkla kuşatıldığını hissetti!

Aslında yenge olmak güçlü ve zorludur!

Yapabileceğini biliyordu!

Kardeşinin kılını kıpırdatmayacağını düşünmüştü ama tezi hemen çürütülmüştü.

Ellerini çırptıktan sonra Lu Tingxiao “Toplantı ertelenmiştir.” dedi.

Bütün çalışanlar hayret içerisinde birbirlerine baktılar, toplantının gerçekten ertelendiğine onlar da inanamıyordu.

Lu Jingli gururla böbürlendi. Herkes bana teşekkür etmeli. Kurtarıcımızı arayan bendim. Hepiniz eteklerime yapışmalısınız.

Toplantı bitince Lu Jingli’nin etrafı çevrildi.

“İkinci başkan! Şimdi biz yanlış mı duyduk? Bir kadın CEO Lu’yu mu aradı!”

“Arayan kimdi? CEO Lu’ya tek görüşmeyle toplantısını ertelettiren!”

“Gerçekten mi! CEO Lu’nun hayatında şuan biri var mı? Hangi miras avcısı kız bu? 2.Başkan artık baklayı ağzınızdan çıkarın!”

….

Lu Jingli onlara ihtiyatla baktı, “Ne yapıyorsunuz? Bana kim olduğunu mu soruyorsunuz? Bacağına sarılmak mı? Asla! Sadece gelecekteki yengemin bacağına sarılırım! Aksini düşünmeyin bile!”

Herkes: “….En azından ayak parmaklarına sarılamazlar mı?”

….

Filmin çekildiği yerin köşesinde Ning Xi aramayı sonlandırdıktan sonra omzundan büyük bir yük kalkmış gibi hissetti.

Bu durumda sonunda çözülmüştü…

Daha başka sorun çıkmamalı, değil mi?

Bu konu hiçbir şekilde onunla alakalı değildi. O gerçekten çok özveriliydi.

Tam ayrılmaya hazırlanırken telefonu tekrar çaldı, arayan Lu Jingli idi.

“2.başkan,sorun ne? Yine ne oldu?”

“Hayır hayır hayır, Küçük Xixi, senin güzel tuzağın gerçekten mükemmeldi! Bu krizi harika çözdün!”

Ning Xi’nin gözleri karardı. “Güzel tuzak mı? Ben elimden geleni yapmaya çalıştım sadece. Deyimlerinizin ne anlama geldiğini biliyor musunuz?”

“Ahh! Anlıyorum, anlıyorum. Ben sadece şakalaşıyorum hepsi bu! Seni bir sonraki sefer sana yemek ısmarlayacağım!”

Ning Xi cevap vermeden telefonu kapattı.

Bu adam gerçekten ne anlamıştı?

“Küçük Ning Xi niçin burada saklanıyorsun? Hadi yemeğe gidelim!” Dışarıda bir yerde Jiang Muye onu arıyordu.

Ning Xi gergin bir şekilde etrafına baktı. Kimsenin onu aradığını görmediğini anlayınca rahatladı. Geniş kırmızı yatağa doğru oturdu ve tükenmiş bir şekilde konuştu, “Sen gidip yiyebilirsin. Ben bu akşam meşgulüm bir yere gelemem.”

“Ne?” Jiang Muye’ın yüzü hemen düştü. “Bu benim hoş geldin yemeğim ve filmdeki aşkım sensin! Gelmeyecek misin?”

Ning Xi burnunu köprü oluşturacak şekilde sıktı. “Biliyorum, biliyorum. Yaptığım doğru değil. Ama  bu akşam gerçekten önemli bir işim var. Bir sonraki sefer, senin yanında olacağım, tamam mı?”

“Tamam değil!” Jiang Muye hiç ikna olmadı. Onu baştan aşağı öfkeyle süzdü. “Bu kadar önemli olan işin ne? Kiminle buluşacaksın?”

Ning Xi onun dediklerini duydu ve ses tonu ciddileşti, “Kiminle buluşacağımın seni ilgilendirmediğini düşünüyorum?”

Konuşmasını bitirince Jiang Muye’un ifadesi hemen çirkinleşti, “Lu Tingxiao’yu görmeye gideceksin değil mi?”