Hala soğuk olan Nisan ayında sabahın erken saatlerinde Hagun Akademisi'nin önünde iki figür duruyordu. Biri Ikki Kurogane idi; bir forma giyiyordu ve ana kapının önünde duruyordu, omuzlarını hafifçe yukarı aşağı hareket ettirirken bir spor içeceği yudumluyordu. Diğeri Stella Vermillion'du; epey uzaktaydı ve yorgunluktan nefes nefese, ana kapıya doğru koşuyordu.

Ikki, Nada’yı geliştirirken yorulması ve pestilinin çıkması gerektiğini iyice anladığından beri sıkı sıkıya Ikki'nin rutinine bağlanmıştı. 

Rutini ise oldukça basitti. Her gün fiziksel formunu korumak için her sabah yaklaşık yirmi kilometre koşuyordu. Bu yirmi kilometre hafif bir koşu değildi; tam hızda olan bir koşu ve bu koşu da sık sık kalbini ve ciğerlerini zorlamak için ritmi değiştiriyordu. Üç gün önce oda arkadaşı olan Stella da bu rutine katıldı.

İlk gün Stella yol boyunca yere yığıldı. İkincisinde kustu. Bu nedenle Ikki, üçüncü gün yanii bugünkü hızını biraz düşürdü.

"Beni önemseme demedim mi!?"

Fakat hızını azalttığını hemen fark eden Stella, şiddetle kükredi. Bu yüzden bugün de her zamanki gibi koştu -tabii arada kasten hızını düşürerek-. Ve bugün, epey bir gecikme olmasına rağmen, ona ulaştığından emin oldu.

‘Stella gerçekten A Derecesinin hakkını veriyor.’

Kapıya sendeleyerek yaklaşırken Ikki, Stella'nın figürüne övgü içeren bakışlarla baktı. Büyü konusunda büyük bir yeteneğe sahipti ama aynı zamanda kendini fiziksel olarak da eğitmektende çekinmiyordu. Sadece yeteneğine güvenmeden gelişmeye devam ettiğini kabul etmek zorundaydı ve bu gerçekten de övülesiydi, Ikki’nin gözünde.

Beş hayat yaşamış birisi olarak çok fazla yeteneği sebebiyle kibirlenen insan gördü. Fakat aynı zamanda yeteneğini bilip kibirlenmek yerine daha da ileriye gitmeye çalışan da hatırı sayılır miktarda insan gördü. Bu insanlar eninde sonunda -başlarına bir kaza gelmediği sürece- güçlenir ve insanlar arasında güçlü bir konuma ulaşırdı.

"Haa, haaaa―! Hedef…."

"Aferin. Şey... İyi misin?"

"Ben-ben iyiyim ... bu kadar ..."

O kadar yorgundu ki giysileri sağanakta kalmış gibi ıslaktı. Bu inanılmaz bir iradeydi. Ikki, Stella'nın derin nefes almasını izledi ve az önce tüketmekte olduğu içeceği ona ikram etti.

“İster misin?”

Stella şaşkın bir ifadeyle şişeye baktı.

"Eh, bu… dolaylı öpücük…."

Ikki dediğini duymamış gibi yaptı. Stella şişeyi, yaptıkları koşudan bile hızlı şekilde domates gibi olan suratıyla aldı. Ne yazık ki hızı Ikki’nin insanüstü gözlerinden kaçacak kadar hızlı değildi.

İçten içe gülse de yüzünde pek belli etmedi. Bunun yerine, Stella'nın bakışlarından kaçarak Hagun Akademisi'nin yaklaşan okul formalitelerini gösteren bir tabela bulunan ana kapısına baktı.

"Nihayet açılış töreni."

Geçen yıl onu geçmişlerdi, ancak bu yıl farklıydı çünkü yeni yönetim kurulu başkanı Kurono Shinguuji tüm öğrencilere öğrenme şansı veriyordu. Beklentisinin yükseldiğini hissedebiliyordu. Ve ayrıca-

"Çok mutlu görünüyorsun, Ikki."

"Öyle mi? Aslında tanışmak istediğim biri var."

"...bir kız mı?"

Sorusundan yayılan yoğun öldürme niyeti istemsizce onu titretti. Fakat onun gibi biri için bu öldürme niyeti çokta güçlü sayılmazdı.

‘Huh? Ürpertici bir öldürme niyeti. Fakat beni ürkütmek için yeterli değil.’

"Umm, onun bir kız olduğu doğru, ama..."

“Son duanı et.”

“Sakin, sakin ol ve o Lævateinn'i yere bırak. Kız kardeşimden bahsediyorum.”

“Kız kardeş? Hm, hatırladım. Düello esnasında kız kardeş ile ilgili bir şeyler söylemiştin.”

Düello anını hatırlayınca Ikki içten içe homurdandı. ‘İlginç bir şekilde o anda Ikki’nin kalan ruh kalıntılarıyla bir senkron halindeydim. Yoksa bilmen mümkün olmazdı.’

“Evet, İlk sınıfa giriyor. Evden kaçtıktan sonra onunla iletişime geçmedim, bu yüzden onu bu kadar uzun süre sonra göreceğim için oldukça sevinçliyim."

Gümüş ikiz kuyruk saçları olan bir kızdı, küçük ve dengesiz adımlarla her zaman Ikki'yi takip ediyordu. O normal Ikki’nin görüşüne göre şımarık ve yalnız bir ağlayan bebekti, ama aynı zamanda kardeşi, annesi, babası ve akrabaları yaptığı zaman onu küçümsemeyen sevimli küçük kız kardeşiydi. Ikki için Shizuku Kurogane onun tek ailesiydi.

"Bunu dört gözle bekliyorum."

Stella ise farklı bir şeyi merak ediyordu.

"O kız kardeş hakkında bir sorum var. Onunla kan kardeşi olduğuna eminsin, değil mi?"

"Oh, o sadece herhangi bir ailede bulabileceğin normal bir kardeş."

"O zaman seni affedeceğim."

‘Ciddi misin?’ sessizce bir iç geçirirken Ikki tekrar tabelaya baktı ve gelecek günleri düşündü. ‘Yedi Yıldız Kılıç Sanatı Festivali'ne katılma hakkı için olan dövüşler yakında başlayacak. O zamana kadar kendimi istediğim gibi eğitebilir miyim acaba?’

Bu düşüncelerle Ikki ilk ders için Stella’yla birlikte sınıfa gitmeye karar verdiler.

…

"Okke☆! Tüm yeni öğrencilere, geldiğiniz için teşekkürler― ♥!"

*Bang!*  Öğrencilerin önünde ki platformda duran genç bir öğretmen, herkesi bir konfeti atışı ve kocaman bir gülümsemeyle selamladı.

"Ben Yuuri Oreki, Birinci Sınıftan sorumlu kişiyim. İlk kez sınıfta ders veriyorum, bu yüzden bana Yuuri-chan☆ derseniz ve bana bir arkadaş gibi davranırsanız çok mutlu olurum ♪"

Okul günleri oldukça gönülsüz başlıyordu. Kaderi Ikki'ye bağlıymış gibi komşu bir masada oturan Stella, Oreki'nin manik coşkusuna homurdandı.

"...Ona bakmak bile beni yoruyor."

"Haha, bu doğru, ama o iyi bir öğretmen."

"Onu tanıyor musun?"

"Biraz."

Ikki gülümsedi ve dikkatini öğretmenin konuşmasına çevirdi.

"Bugün ilk gün olduğundan hiç ders yok! Ama Yedi Yıldız Kılıç Sanatı Festivali için temsilci seçim savaşları hakkında paylaşacak bir şeyim var. Herkes, öğrenci veri alanlarınızı çıkarabilir misiniz?"

Ikki, talimat verildiği gibi, göğüs cebinden avuç içi büyüklüğünde bir sıvı kristal terminal çıkardı. Hagun Akademisi öğrenci defteri, kimlik, cüzdan, cep telefonu, internet terminali ve çok daha fazlası olarak kullanılabilen hepsi bir arada bir araçtı.

"Tamam, müdirenin açılış töreninde söylediği gibi, Hagun Akademisi geçen yıla kadar Festival temsilcisini seçmek için bir nitelik puan sistemi kullanıyordu, değil mi? Ancak bu yıldan itibaren nitelik puanlarına göre seçim kaldırıldı! Sistem değiştirildi! Tüm okulun katıldığı bir turnuvaya katılacak ve gerçek savaşların sonuçlarına göre altı kişi seçilecek! Böyle bir fırsatınız varken kullanmamak bu büyük bir kayıp bir kayıp olur, bu yüzden bir düşünün― ♥ "

Stella aniden elini kaldırdı.

"Hocam."

"Hayır, hayır. Bana Yuuri-chan☆ demezsen cevap vermeyeceğim."

“...Yu-Yuuri-chan.”

"Yaşasın! Sorun ne Stella-chan?"

"Bu seçim savaşları kaç maç içerecek?"

"Emin değilim, ancak her öğrenci yaklaşık on veya daha fazla maç geçirmeli. Maçlar başladıktan sonra, kesinlikle her üç günde bir maç yapacaksınız, bu yüzden hazır olun― ♪"

Bunu duyduktan sonra Ikki biraz rahatlamıştı, çünkü Ittou Shura'nın günde bir kez sınırı ardışık savaşları oldukça şiddetli hale getirdi. Tabii orjinal Ikki için geçerliydi bu. Eğer istediği seviyeye gelebilirse… Her neyse şimdi bundan bahsetmenin bir anlamı yoktu. Yine de bu düzenleme Ikki için iyi olsa da, öğrenci arkadaşları için pek uygun değildi.

"Hey, ciddi olamazsın."

"Çok zahmetli ~. O zaman dışarı çıkamayacağım!"

"Yine de festivale katılmak istemiyorum."

Sınıfta hoşnutsuz sesler duyuldu, ama elbette herkes Yedi Yıldız Kılıç Sanatı Festivali'ne Ikki kadar ilgi duymuyordu. Birincisi, yanılsama biçimleri orada kullanılmıyordu, bu da kavgaları tehlikeli hale getiriyordu. Bazı insanlar sıralarını yükseltmek için yaralanma riskini almak istemezdi. Barışçıl bir şekilde mezun olmak ve büyücü-şövalye niteliği kazanmak, yüksek maaşlı bir iş bulmak ve bu işe normal bir özenle katılmak. Bu yolu arayan birçok öğrenci vardı.

Bu öğrencilerden biri konuştu.

"Kaybetmenin veya çekimser kalmanın herhangi bir cezası var mı?"

"Hayır~ ♪ Notlarınız da düşme veya herhangi bir ceza yok, ancak kazanırsanız bonuslar da var ~ ☆ Ve tabii ki çekimser de olabilirsiniz. Ancak festivale katılmak ile ilgilenmiyorsanız yöneticiye veya komiteye katılmayacağınızı belirten bir posta yollamanız gerekir. Hemen listeden çıkarılacaksınız. Ama biliyorsunuz…"

Oreki bir an Ikki'nin yönüne baktı ve nazikçe gülümsedi.

"Çok zor olsa bile, bunun her birinizin Kılıç Sanatı Festivali'ni kazanmak ve Yedi Yıldız Kılıç Kralı olmak için eşit şans veren harika bir sistem olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden hepinizin hırslı bir şekilde katılmanızı istiyorum. Yapabilirsiniz. Eminim herkes bu deneyime değer verecektir. "

Ikki ona dönük bakışı görünce minnetle başını salladı. Oreki'yi giriş sınavı yaptığı zamandan tanıyordu. Oreki, Ikki'yi doğru değerlendirdiği için şimdi Hagun'a gidebiliyordu.

"Öyleyse herkes, lütfen bundan sonra elinizden gelenin en iyisini yapın ABUUAAABUFUUU!"

Anılarda sörf yaparken birden Oreki’nin vücudunun zayıf olduğunu hatırladı. Fakat bunu hatırladığında, Oreki çoktan yere kan kusuyordu.

"Yu-Yuuri-chaaaaan !?"

Sınıf arkadaşları öğretmenin ağzından çıkan parlak kırmızı patlamaya bağırdılar ve Ikki, Oreki'yi desteklemek için koltuğundan atladı.

"Ah, o iyi, iyi. Herkes lütfen sakin olun. Bu kadar endişelenmenize gerek yok. Oreki-sensei sadece çok sağlıksız."

"Hayır, bu çok endişe verici! Nasıl bu kadar çok kan kusabilir!?"

Şiddetle öksüren Oreki, sıkıntılı öğrencilerine kırılgan bir gülümseme gösterdi.

"Ah, ben oldukça iyiyim, Kurogane-kun'un dediği gibi. Öğretmeniniz… ben çocukluğumdan beri her gün bir litre kan kusuyorum…."

"Bunun nesi iyi !?"

"… Şey, yirmi yılı aşkın süredir bu bedenle yaşıyorum. Bir hafta içinde yine iyi olacak. Haha… inanılmaz, değil mi?"

Ikki iç geçirdi.

"Lütfen bu kadar üzücü bir şeyle gurur duymayın. Ee, onu şimdilik hemşireye götüreceğim, öyleyse neden buradaki kan havuzunu temizlemiyorsunuz?"

“Bize bırakın!"

Şeftali rengi sarışın bir kızın başını salladığını gördükten sonra Ikki, Oreki'yi omzuna yasladı ve revire yöneldi.

Yolda öğretmenine kendisini bir süredir endişelendiren bir şey sordu.

"Oreki-sensei, bugün havanda görünüyorsun. Gelen öğrencileri karşılamak için bu haline rağmen geldin."

*Öksürük öksürük*  "… Evet, sonuçta açılış günü… bu yüzden herkesi tebrik etmek ve ruhlarını canlandırmak için kendimi zorladım."

Demek onun düşündüğü gibi nedeni buydu. Bu anca nazik öğretmeninin yapacağı türden bir şeydi.

"Oreki-sensei, söylemek istediğim önemli bir şey var."

"Ne?"

"Sanırım bunun yerine onları rahatsız ettin."

"Urgh..."

Acımasızdı ama kendi iyiliği içindi. İnsanlar yaşlarına göre hareket etmek zorundaydı.

…

"Sensei bugün eve gidebileceğimizi söylüyor."

Yılın ilk sınıf, Ikki'nin bu mesajı iletmesiyle sona erdi.

‘Sanırım Shizuku'yu aramaya gideceğim? Zaten burada fazla kalmamalıyım.’

Ders başladığından beri, onunla nasıl başa çıkacağını merak eden insanlardan şaşkın bakışlar hissediyordu. Oreki, öğrenciler tanıtımlarını yapmadan çökmüştü, ama hiç şüphesiz onun bu sınıf seviyesini tekrar ettiğini biliyorlardı.

‘Belki de yapmam gerekenden daha açık davrandım. Gerçi pekte umrumda değil.

Ikki gitmek için döndüğü sırada-

“Senpai!”

“Hah!”

Kadın sınıf arkadaşlarından biri onu yakaladı. Hemen Stella'nın dikkatini çekti.

"Ne!? B-Bekle bir dakika! Burada neler oluyor Ikki!"

Onun tersi olarak anlık şaşkınlıktan kurtulduktan sonra sakin bir ifadeyle iç geçirdi.

“Ohh… Sen miydin Kagami? Beni korkuttun.”

Sevimli şeftali-sarışın kız, temizlik yapmayı kabul eden kızla aynı kızdı. Tatlı bir şekilde dudaklarını yalayarak Ikki'den ayrıldı ve meraklı bir ifadeyle ona baktı.

“Beni tanıyor musunuz senpai?”

Ikki ise gülümseyerek karşılık verdi.

“Benim küçük hayranımı nasıl da bilmem? Kagami Kusakabe değil mi?”

“Un!”

Küçük kız sevimli bir şekilde onayladı.

“Maçınız her yerde yayınlığından beri size hayranım senpai! Bir çok şey hakkında soru sormak istedim, ama bir yaş büyüksün, bu yüzden konuşmak zordu. Hahaha…."

‘Bu yüzden belirdin birden.’ diye düşünürken o da güldü.

“Benimle istediğiniz gibi konuşabilirsiniz. Sonuçta aynı sınıftayız değil mi?”

"Gerçekten mi!?"

Sınıftaki tüm kızlar anında ona yaklaştı.

"Tanrıya şükür! Çok teşekkür ederim Kurogane-san!"

"Bu maçı gördüğümden beri Kurogane-san ile konuşmak istiyordum!"

"Ben de! Demek istediğim, çok iyiydin!"

"Erm, Kurogane-senpai. Zahmet olmazsa bana kılıç ustalığını öğretebilir misin? Senin gibi daha güçlü olmak istiyorum!"

"Ah! Bu haksızlık! Onu ben sormak istiyordum!"

Ikki ani ilgi yükselişi sebebiyle kısa süreliğine afallasa da bir zamanların “Tanrısal Zampara”sı olarak tabii ki toparlanma konusunda aşırı hızlıydı.

“Kızlar, kızlar. Sakin olun. Hepiniz birden sorarsanız cevaplayamam.”

Ikki’nin özgüvenli ve sakin davranışı ile tatlı sayılabilecek yüzü birleşince kızların kalbi eridi. Fakat en büyük erime yanındaki Stella da olmak üzere olduğunu Ikki fark etmedi.

"Öyleyse, Senpai. Süper popüler tekrar öğrencisi olarak, bu sevimli küçük kızın isteğini dinleyebilir mi~?"

"Tabii neden olmasın?" 

"Yey~ ♪ Çok teşekkür ederim! Aslında bir gazete kulübü kurmayı düşünüyordum, Hagun Lisesi Duvar Gazetesi ve başlangıçta seninle ilgili her şeyi ilk sayıya koymak istedim! Bu yüzden seninle röportaj yapmak istiyorum. Başlık... Şöyle bir başlığa ne dersin?『Yüzyılın Çarpışması! Başarısız Şövalye, En İyiyi Ezip Geçti!』Veya bunun gibi bir şey? "

"Hmhm, güzel gibi ama…"

Stella’nın ifadesine kısa bir göz attı. Onun şu an inanılmaz derecede ekşi bir ifadesi vardı, elbette yenilgisinin bir haber makalesi haline gelmesinden memnun olmazdı. Bu yüzden,

"...Böyle bir şeye alışık olmadığımdan reddetmek zorundayım.”

Ancak Kagami bir adım geri çekilmedi ve Ikki'nin kolunu daha da sıkı tuttu.

"Sorun değil! Size nazikçe rehberlik edeceğim~"

*Squish*  Ikki'nin kolunu göğüslerine bastırdı ve hemen vücudundan tatlı bir his geçti. Elbette Ikki anında onu engelleyebilirdi. Fakat böylesine bir şeyi reddetmek için gücünü kullanmak için aşırı tembel olması bir yana neden bir erkek böylesine bir zevkin kısa süreliğine de olsa tadını çıkartmak yerine reddederdi?

"Erm... Kusakabe-san. Biraz fazla yakınsınız sanki?" yine de ortam uygun olmadığından bir beyefendi olarak uyarma gereği duydu.

"Lütfen bana yabancı gibi davranmayın. Kagami diyebilirsiniz. İlişkimiz öyle değil mi ~?"

‘Birdenbire nasıl bir ilişkimiz oldu? Henüz tanışmadık mı?’ diye düşünse de yüzünde gülümseme belirdi Ikki’nin. Onun göğüslerini bastırmasına karşılık o da ona doğru eğildi ve kulağına yaklaştı.

“Ben biriyle ilişki kurarsam bunu ciddiye alırım ama? Yanii...”

ve son kelimeleri fısıltı olarak söyledi. Kimse, keskin duyulara sahip Stella bile ne dediğini duyamadı.

Kusakabe’nin suratıysa kiraz gibi kızardı ve bir an geri çekildi. Fakat sonrasında gözlerinde kararlı bakışlar belirdi ve tekrar daha sıkı şekilde bastırdı kendisini.

"Bana her şeyi anlatacaksan… neden olmasın? … senin… ♡"

Tatlı bir ses mırıldandı, kulağını fırçalayan sıcak bir iç çekiş - bunların ikisi de Ikki'yi tuzağa düşürmek içindi. Muhtemelen söylediği şekilde davranamadan cesareti kırılıp gidecekti. Bunları biliyordu. Yine de…

‘Yine de ne olursa olsun şirin bir kızın cazibesine kapılmamak çok zor…’

Sevimli bir kızın böylesine agresif davranması oldukça nadir görülen bir manzaraydı. Ikki için bile nispeten sık yaslanmayan bir durumdu. Yine de buna karşılık sadece gülümsedi. Stella yanında olduğu sürece karşı taraf agresif davranmadığı sürece işi bir adım ileri taşıyamazdı.

Tam da tahmin ettiği gibi Stella'nın sabrı, Ikki'yi o halde gördükten sonra nihayet dibe vurdu.

"Hey Ikki―!"

Tam azarlar bir tonda konuşacaktı ki-

"Hey Senpai, biz de sizinle sohbet etmek istiyoruz."

Ama daha yapamadan, vahşi bir canavarınki gibi küstah bir ses, düşmanlığını gizlemeye çalışmadan patladı.

Beş vahşi bakışa sahip genç adam, kızlardan oluşan halkayı delip geçti ve aralarında bariz bir şekilde uzun boylu bir çocuk öncesinden gelen ezici sesle konuştu.

"Oldukça popüler görünüyorsun, ama sınıftaki tüm kızlarla flört etmenin çok ileri gittiğini düşünmüyor musun?"

"Senin neyin var Manabe!? Kıskanıyor musun?"

"Popüler olmadığın için somurtmaya başlama! En kötüsün!"

Sözleri, adamın grubunun geri kalanını harekete geçiriyor gibiydi.

"Fahişe, az önce ne dedin!? Ma-kun'a pislik atma!"

Manabe'nin takipçileri şimdi kızları tehdit ediyorlardı, ancak bir kavga çıkarmak istiyorlarsa, Ikki onların hedefi olarak kalmasının en iyisi olacağını düşündü. Onları sakinleştirmesi en doğrusu olurdu. Fakat insanlar her zaman doğruyu yapmaz.

“Evet, belki çok ileri gidiyorum. Ne yapmayı düşünüyorsun? Grubunla burada bana dayak atmayı mı? Beşinizi bir dakikada yere serebilirim. Hadi varsayalım ki beni yendin, Stella’yı yenebileceğine karşı güvenin var mı? Hadi diyelim ki onu da yendin. Sence buradakiler kimin tarafında olur bir şikayet beyanında bulunsam? Senin mi? Yoksa benim mi?”

Tabii bahsetmediği fakat gayet anlaşılabilir bir şey vardı. Tüm bu olay sıralamasından önce onu yenmeleri gerekirdi ki Ikki mevcut gücüyle tahmini olarak D derece birisinin gücü ile F derece birisinin gücü arasındaydı. Yanii Ittou Shura normalden daha güçlü olacağı kesindi.

Böylesine saldırganca bir tutum sergilemesinin birkaç sebebi vardı. Öncelikle buraya gelen bu beş kişinin de iyi bir niyeti olmadığını hissetmişti. İkincisi, zorbalıktan nefret ederdi ve en önemli sebep, en keyifli anının içine sıçmışlardı!