Çevirmen : Clumsy 

Ancak izlemek başka bir şeydi, tecrübe etmek başka. Zhou Weiqing’in iri elleri narin belinde ve tatlı kıvrımlarında dolaşırken, Tian’er’in bedeni titremeye başladı.

Narin kalbi sıvışmak istiyordu, ama o sıradan bir insan değildi. Çoktan Zhou Weiqing’e en kıymetli armağanını sunmaya karar vermişti ve onun yaralı kalbini iyileştirecek, onu az da olsa rahatlatacaktı. Bu şekilde yaşamayı sürdürürse Weiqing'in bir noktada kırılacağından korkuyordu. Bu yüzden ne kadar kaçmak istese de utancını harekete çevirecekti.

Tian’er’in mükemmel kıvrımları Zhou Weiqing’in tutkusunu alevliyordu, Weiqing kızı kucaklayıp çevirerek üste geçti.

Son günlerde kalbini mühürlemişti ve sonunda Tian’er’in eşsiz metodu sayesinde yeniden açılıyordu. Zhou Weiqing’in kalbindeki yangın tutuşmuştu, bu devasa alevler Tian’er’i yavaşça yutmak üzereydi…  

Zhou Weiqing kızın öpüşlerine karşılık verdi, Tian’er daha fazla kıpırdamıyordu. Hislerini tarif edemezdi, bedenleri hareket ettikçe, çekinerek de olsa keyif doluyordu.

Odayı hafif bir sis doldururken sıcaklık da yükselmeye başladı. Sanki bizzat havanın kendisi siyah-beyaz kaplan şekilleri oluşturmuştu ve siyah kaplan yere göğe sığamazken beyaz kaplan utanıyor, çığlıkları odayı inletiyordu.

Ani, keskin bir acı, zalim ve vahşi doğayı yarattı. Mavi kaplan dövmeleri ve siyah kaplan dövmeleri iki genç vücudu sardı. Aynı anda dört Aziz Niteliklerinin ışıkları da parlamaya, ikiliyi sarmalamaya başlamıştı.

Acı garip bir uyuşukluğa dönüşürken, acılı çığlıkların yerini hafif inlemeler ve ihtiyaç dolu titreyişler aldı.

Uyuşukluğu, Tian’er’in hiç tatmamış olduğu bir keyif takip etti, vahşi doğası ateşlenmiş, odadaki ışığın parlaklığı doyum noktasına erişmişti. Odanın her köşesinde Cennetsel Enerji birikmekteydi.

Odanın dışında, Fei Li Mücadele Takımı toplanmış ve kapıyı kollamaktaydı.

Ancak şu anda yüzlerinde garip ifadeler mevcuttu.

Tian’er’in vahşi çığlıklarını kapı durduramıyordu ve içerde neler olduğunu tahmin etmelerine gerek yoktu. İfadeleri nasıl garip olmayacaktı ki?  

Bir Aziz Gardiyan gibi kapıda duran Lin TianAo ise her zamanki sakinlikteydi Ayyaş Bao, Xiao Yan ve Küçük Dört’ün yüz ifadelerini görerek sinirli bir şekilde seslendi: “Gençler, siz odanıza gidin.”

Ayyaş Bao iyice yaklaşarak fısıldadı: “Patron, odamıza dönmemiz bir şey değiştirmeyecek! Bu Bayan Tian’er’in çığlıkları fazla… kışkırtıcı… biz çıkıp bir yürüyüş yapsak iyi olacak, yoksa dayanamayacağız.”

Karga, uzun boyu sayesinde Ayyaş Bao’yu görüp duyarak karşılık verdi: “Weiqing çok dinç! Ahh… niye benimle Altın Karga Kabilesine gelmeyi reddetti ki? Ne utanç ama!”

Lin TianAo herkese sinirli bakışlar atarak bir kez daha konuştu: “Kafalarınız neyle dolu sizin! Bayan Tian’er Weiqing için çok şeyini feda etti, onun ümitsizliğe ve çileye kapılmaması için uğraşıyor. Sizi uyarıyorum, ileride ona saygılı davranacaksınız. Bir erkeğin iyiliği için en kıymetli varlığından feragat eden bir kız… Weiqing için bu yaptığıyla saygımızı fazlasıyla hak ediyor.”

Ayyaş Bao ve diğerleri bu cümlelerden sonra ortamı terk etti. Aktif genç erkekler için böyle sesler duymak hiç iyi değildi, fazla adrenalin salgılanıyordu...

Yalnızca Lin TianAo dört saat boyunca kapının önünde kalmayı başardı, o da bir noktada ısınan kafasından aşağı bir kova buzlu su dökmek zorunda kalmıştı. Neyse ki sonunda odadaki sesler kesilebildi.

Zhou Weiqing derin bir uykuya dalmıştı, Tian’er de gözleri hafif kapalı bir şekilde göğsünde yatıyor, hafifçe yaralanmış bedenini onunkine bastırıyordu.

Biriken duygularını dışa vuran ve yoğun bir bitkinlik halinde olan Zhou Weiqing, ölü gibi uyuyordu. Kaşları rahatlamış bir şekil almıştı ve o yüzü tutan Tian’er, hafifçe gülümsedi.

“Seni küçük aptal, o anne ve bebek ejderhayı kurtardığında zaten kalbimi fethettiğini bilmiyor muydun? Küçük kerata, canımı çok acıttın, Bing’er sana nasıl katlandı bilmiyorum…”

En sonunda Tian’er de karmakarışık duygular içerisinde Zhou Weiqing’in kollarında kıvrılarak uyudu.

Deliksiz bir uyku çeken Zhou Weiqing’in uyanması bir günü bulmuştu. Uyandığında tamamen yenilenmiş ve enerji doluydu. Yatakta oturarak çevresine baktı ve yalnız olduğunu keşfetti. Ancak bedeni temizlenmiş ve üzerine yeni kıyafetler giydirilmişti.

Tian’er, bunu yapan Tian’er olmalıydı. Zhou Weiqing ne olup bittiğini pek bilmese de Tian’er’in yaptığına emindi.

Kapı açıldığında içeriye Lin TianAo girdi. “Ahh, Weiqing, uyanmışsın!”

Zhou Weiqing her zamanki kadar utanmazdı, ancak Lin TianAo’nun garip bir ifadeyle içeri girişini gördüğünde biraz kızarmadan edemedi, yine de sorusunu yöneltti: “Abi, Tian’er nerede?”

Lin TianAo gülümseyerek yanıtladı: “Senin için yiyecek bir şeyler almaya çıktı. Weiqing, ona nazik davransan iyi edersin…”

Zhou Weiqing başını sallayarak onayladı.

Keyif dolu geceden sonra o ağır darbenin gölgelerinden silkinmiş, hiç değilse bu yolda ilk adımı atmıştı. Kalbindeki nefret hiç azalmamış olsa da aptalca bir şey yapmayacağı kesindi.

Tam da o anda Tian’er kapıda belirerek elinde bir tepsiyle içeriye girdi. Zhou Weiqing’in uyandığını gördüğünde yüzü kızarmış ve başı hafifçe eğilmişti.

Lin TianAo hafif bir şekilde gülümseyerek odadan çıktı ve iki genç aşığı yalnız bıraktı.

Tian’er sessizce yürüyerek tepsiyi masaya yerleştirdi. Tepside bir kase dolusu, mis kokulu etli lapa vardı.

Zhou Weiqing bir adım ilerleyerek Tian’er’in ellerini tuttu ve onu sıkıca kucakladı. Yüzünü kızın saçlarına ve boynuna gömüp kokusunu içine çekti, kavrayışı iyice sıkılaşmıştı.

“Tian’er… yanımda olman çok güzel…”

Bu sözleri işiten Tian’er, hafifçe titreyerek Zhou Weiqing’in beline sarıldı. Ne yazık ki gözlerinde Zhou Weiqing’in fark etmediği silik bir kederin izleri vardı.

“Weiqing, önce bir şeyler ye. Sonra da seninle Yetenek Depolama Sarayına geleceğim.”

Zhou Weiqing başını sallayarak kızı bıraktı. Yüzüne hafif bir öpücük kondururken kızın birkaç yerini mıncıklayarak ona çığlık attırmayı da ihmal etmedi ve şapşal bir şekilde sırıtarak masaya oturdu, yemeğini yemeye başladı.  

Tian’er ona hem hassas, hem de tedbirli bir şekilde baktıktan sonra homurdanarak kollarını kavuşturdu. Yine de gözlerinde bir rahatlama vardı. En azından onun küçük kötü çocuğu Zhou Küçük Şişman geri gelmişti. Gerçi hala kalbinde gizli şeyler olduğunun farkındaydı, böylesi derin yaralar kolay kolay kapanmazdı, ama en azından yüzeysel olarak normale dönmüştü.

“Tian’er, dün yaşananlardan mıdır nedir bilmiyorum, ama Cennetsel Enerjim çok arttı. Şimdiden sıradaki seviyeyi aşmaya yaklaştığımı hissedebiliyorum!” Zhou Weiqing bu sözleri meraklı bir şekilde sarf etmişti.

Tian’er yüzü kıpkırmızı olarak ve homurdanarak cevap verdi: “Söylemeyeceğim. Hadi uslu ol ve yemeğini ye!”

Zhou Weiqing kızı bir anda kavrayarak alt kısımlarını sertçe uyluklarına bastırdı. Ve onu sıkı sıkı kucaklayarak şöyle dedi: “Çabuk söyle, yoksa tekrar deneyerek öğrenmek zorunda kalacağım.” Bunu söylerken de elini kızın belinde gezdirmeye başladı.

“Wuuu… Bekle… Söyleyeceğim, söyleyeceğim…” Tian’er bedeninde dolaşan elleri durdurarak devam etti. “Aziz Niteliklerimiz karıştığı için oldu. Tam detaylara hakim değilim, ama ben Zun Aşamasından Düşük Seviye Zong Aşamasına geçtiğimde senin Şeytani ve Zaman Niteliklerinin yardımını almıştım. Dediğim gibi, dört Niteliğimiz birleştiğinde bir çeşit aura veya bariyer oluşturuyor gibi, bu da yetişim hızımızı çok arttırıyor. Biz… biz, şey… sen ve ben… bilirsin… o zaman Cennetsel Enerjilerimiz karışmış ve gelişmene yardımcı olmuş olabilir.”

Zhou Weiqing bu işten büyük katkı sağlayan tek kişi değildi, doğal olarak Tian’er de faydalanmıştı. Tabii ki onun yetişimi Zhou Weiqing’in çok üzerinde olduğu için öyle kolayca anlaşılan bir değişiklik yoktu.

Zhou Weiqing kıza ağzı açık bir şekilde bakarak şöyle dedi: “O zaman… bunu daha sık yapsak yetişimimiz için iyi olmaz mı?!”

“Sen…” Tian’er iyice kızararak, utanmış bir şekilde Weiqing’in kucaklayışından kurtuldu. “Böyle ahlaksız şeyler düşünmeye iznin yok. Bu tek seferlik bir ödüldü, yalnızca bir kereye mahsus! Üstelik… biz… gelecekte bunu tekrarlasak bile… ilk seferle aynı etkiyi yaratmaz.”

Zhou Weiqing, Tian’er’in duygulu haline bakarak biraz suçluluk dolu bir şekilde karşılık verdi: “Tian’er… Teşekkür ederim. Ve üzgünüm, böyle bir zamanda seninle olmamalıydım.”

Tian’er hafif bir ses çıkarttı, sonra da kafasını sessizce salladı. Bir müddet sonraysa şöyle dedi: “Bu… benim kendi isteğimdi… Gelecekte ne olursa olsun, sen daima benim tek erkeğim olacaksın.”

#Fei Li Mücadele Takımı için biraz üzgünüm, hele Kargacığımın ne günahı vardı! 
Bir de Bing'er bunu öğrenince ne tepki verecek, 3lü bir araya gelirse nasıl bir hayat sürecekler çok merak ediyorum doğrusu.
Hadi bakalım okumaya devam!