Çevirmen : Clumsy

Zhou Weiqing , Shangguan Bing’er kollarıyla kendisini sardığı anda, kalbinde sıcacık bir şeylerin büyüdüğünü hissetti. Her ne kadar genellikle biraz(!) sapık ve kurnaz olsa da, şu an beyni beklenmedik bir şekilde boşluktaydı.

Zhou Weiqing için bu sarılma, bir kabullenme işaretiydi. Evet kabullenme. Bugüne kadar başkalarının gözünde hep bir çöp olmuştu. Cennetsel Cevher Ustası olduktan sonra bile, geçmişin gölgesi ve karanlığı kalbinden tam olarak silinmemişti ve içten içe kendisini aşağı görüyordu. Bu yüzden hep bir maskeyle gezmişti, kendine olan güvensizliğini alaycılığıyla gizlemişti. Şu ana kadar Shangguan Bing’er’le geçirdiği tüm zamanlardaki davranışlarının sebebi de buydu.

Bana sarıldı. Gerçekten kendi isteğiyle bana sarıldı. Böyle ılık bir bedenin bana sarılması muhteşem, bu sıcaklık kalbimi eritiyor. Sonunda, bir kız, böyle güzel, mükemmel bir kız benim bir şeylere değer olduğumu, güvenilir olduğumu düşünüyor. En azından şu an için böyle. İçinde, şu ana kadar tatmadığı gurur ve tatmin duyguları kaynıyordu.

Shangguan Bing’er onu kucakladıktan sonra, güzel yüzü kıpkırmızı oldu. Sarıldığı an, derin bir üzüntü içerisindeydi ve kalbine derinden dokunulduğu için bunu yapmıştı; ama şimdi biraz kendine geldiği için gerilmeye başlamıştı. Bu kerata hep çok kötüydü, acaba şansını deneyecek mi…

Ama, Shangguan Bing’er’in hisleri hızlı bir şekilde şaşkınlığa döndü. Zhou Weiqing’in herhangi bir pislik peşinde olmadan, işleri ilerletmeye çalışmadan öylece oturduğunu fark etti. Gerginliği yavaşça silindi ve kalbi güvenlik ve huzurla doldu.

Benim ilk seferimi çalmış olsa da, bugün hayatımı kurtardı. Bununla birlikte ödeşmiş sayılabiliriz.  Shangguan Bing’er içinden bunları geçiriyordu.

Bir kadın, bir erkekten nefret ettiğinde, kendisi için ne yaparsa yapsın, ne kadar çaba harcarsa harcasın bu nefret geçmezdi. Tam tersi de doğruydu, eğer bir kadın bir erkeği kabul ederse, hiçbir şey yapmasa dahi onun hakkında iyi düşünmeye devam ederdi.

İkili sessizce oturmaya devam ediyordu. Sonuçta hala çok gençlerdi; biri, yıllarca çöp olarak nitelendirildikten sonra kendine güveni olmayan bir çocuktu, diğeriyse omuzlarına yüklenen aşırı yükü kaldıramayan bir kızdı. Bu noktada, kalpleri birbirine çok yaklaşmıştı. Konuşmasalar bile, auraları birbirlerini rahatlatmaya yetiyordu.

“Teşekkürler Küçük Şişman, artık çok daha iyi hissediyorum.” Bir süre geçtikten sonra ilk konuşan Shangguan Bing’er oldu. Zhou Weiqing’in omzundan kalkmış, yüzüne bakıyordu, ama onun aptalca ve boş bakışlarını görünce bir kahkaha patlattı.

“Bing’er, gülümsediğinde çok güzel görünüyorsun.” dedi Zhou Weiqing oldukça aptal bir ses tonuyla. Şu anda zihni biraz kısa devre yapmıştı, ancak yüreğindeki karanlığın gölgesi, Shangguan Bing'er'in kucaklamasıyla bir hayli azalmıştı.

Shangguan Bing’er, Zhou Weiqing’in sıcak nefesini hissetti ve daha da kızararak alt dudağını ısırdı. Bu görüntüsüyle inanılmayacak kadar sevimliydi.

Zhou Weiqing, kanın beynine gittiğini hissetti ve bilinçsiz olarak başını ona doğru eğdi. Hareketleri çok yavaştı, kendisini kurtaran kızı incitmek istemiyordu. Eğer en ufak bir direniş görürse duracaktı.

Yüzleri yaklaştıkça, Shangguan Bing’er’in kızarıklığı iyice arttı, ama kaçmaya çalışmadı. Yalnızca bir dakika önce kalpleri buluşmuş ve birlikte erimişti, ona olan siniri de uçup gitmişti.

Tam yüzleri birleşmek üzereyken, bir anda çadırın girişi açıldı ve yaklaşan bir ses duyuldu: “Küçük Wei, Shangguan Bing’er Tabur Komutanlığından istifa etmiş… Ehhh…” 

Xiao Ru Se içeriye adım attığı anda Shangguan Bing’er küçük bir kuş gibi korkarak sıçradı.

“Ben… yanlış çadıra gelmişim. Siz devam edin…” derken Xiao Ru Se’nin suratında garip bir ifade vardı ve çabucak aptalca bahanesini sunarak çadırdan çıktı.

Zhou Weiqing konuşamayacak haldeydi, yüzünde kara çizgiler oluşmuştu .Tam da ilk gerçek öpücüğünü almak üzereydi. Büyük kız kardeş… gerçekten çok yanlış bir zamanda geldin.

Kulakları utançtan kıpkırmızı olan Shangguan Bing’er, ona çabucak baktı ve “Hepsi senin suçun. Ben gidiyorum artık.” dedi. Sonrasında da aceleyle kaçmaya çalıştı.

“Bing’er, dur biraz.” Diyen Zhou Weiqing kıza doğru bir adım attı ve elini uzattı.

“Sen… ne yapmaya çalışıyorsun?”  Az önceki hassas atmosfer Xiao Ru Se girdiği anda bozulmuştu Shangguan Bing’er, ister istemez tehlike işaretleri sezerek başını eğdi.

“Bing’er, hemen gitme. Dün ölen adamlarımızın intikamını almak istemez misin?” dedi Zhou Weiqing yumuşak bir şekilde.

“En?” Shangguan Bing’er ancak şimdi anlamıştı hareketlerini yanlış yorumladığını. Ve kafasını kaldırarak ona baktı. “İntikam? Nasıl?”

Zhou Weiqing gözlerinden soğuk bir ifade geçtikten sonra hafifçe konuştu: “İki ülke arasında bir savaş var. Onlar bizim yüzün üzerinde adamımızı öldürüp yaraladıysa, biz de aynısını onlara yapmalıyız. Bu, hayatlarını kaybeden adamlarımız için geçici bir intikam olmaz mı? En yakın Kalise Askeri Kampı nerde?”

Shangguan Bing’er yanıtladı: “Yaklaşık 150 km ileride, ama bu 150 km karmaşık arazilerle dolu ve iki taraf için de askersiz saha olarak düşünülüyor. Ne, düşman saflarına gizli bir saldırı yapmayı mı düşünüyorsun?”

Zhou Weiqing başını salladı ve konuştu: “Evet. Elementsel Cevherlerde topladığım yetenekleri bilmek istemez misin? İzin ver bu gece sana anlatayım. Aslında haklısın; komuta etmek ve birlikleri yönlendirmek konusunda kesinlikle Bölük Lideri Xiao’yla kıyaslanamayız. Ama biz Cennetsel Cevher Ustalarıyız. Savaş alanındaki amacımız, sadece üç kelime ile kolayca açıklanabilir. Saf yıkıcı güç. Bu, biz Cennetsel Cevher Ustalarının gerçek değeri. Düşman sana suikast düzenlemek için bizim sınırlarımıza girebiliyorsa, neden biz de aynısını yapıp onlara bir ders vermeyelim? ”

Shangguan Bing’er derin bir nefes aldı ve güzel gözlerinde kararlı bir ifade belirdi. “Tamamdır. Bunu yapalım. Önce gidip Cennetsel Enerjimi dolduracağım. Akşam yemeğinden sonra seni bulurum ve bir hareket planı düşünürüz.”

Zhou Weiqing, ona çadırın dışına kadar eşlik etti ve yatağına dönerek yetişime devam etti. Genç bir boğanın kaplandan korkmasına gerek yoktu, genç, daima dürtülerine teslim olur, sonuçlardan korkmazdı. Onun aklındaki tek düşünce, Shangguan Bing’er’in daha iyi hissetmesi ve mutlu olmasıydı. Shangguan Bing’er ise katledilen adamları için intikam almak istiyordu. Ve ikili böylece, vahşi planları üzerine anlaşmıştı.

Askeri kampın üzerinde dumanlar yükselirken, güneşin kızıllığı da ufka yayılmıştı. Askeri aşçılar akşam yemeği için hazırlık yapmakla meşguldü.

Cennetsel Yay İmparatorluğu ordusunda, herhangi bir özel durum olmadıkça, rütbesi ne olursa olsun tüm askerlerin birlikte yemek yemesi şeklinde bir kural vardı. Bu kural, Zhou Weiqing’in babası, Amiral Zhou tarafından koyulmuştu. Bu nedenle, günün bu vakti, Üçüncü Taburun adamları için en çok heyecanlandıkları vakitti; çünkü, aynı zamanda İmparatorluğun en güzel kadını olarak bilinen, güzel Tabur Komutanlarını görebiliyorlardı.

# Küçük Şişmanın elleri yine boş kaldı, ona yine hüsran ona yine hasret var.
Ama bu yolda devam ederse kapacak güzel kızın kalbini, çok az kaldı!

Ve bu bölüm dişe diş, kana kan dedik. Hadi bakalım 2 kişilik dev kadro nasıl bir plan yapacak. 
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere güzel insanlar!