Çeviren: Arthas

Düzenleyen: Hedera

Evrimleşmiş zombilerle uğraşmak kolay değildi. Her birinin farklı bir yeteneği vardı. Özellikle de S serisi zombiler. Onları koruyan Deniz Yılanı Zırhı olmasaydı savaşan askerlerin yarısından fazlası zombi virüsüne kapılmış olurlardı. Fakat Deniz Yılanı Zırhı sayesinde sadece beş asker yaralanmıştı.

“Geri çekilin!”

Evrimleşmiş zombileri yok ettikten sonra Yue düşen eşyaları depolama yüzüğüne koydu ve o da geri çekildi.

Greenie gökyüzünden rakipsizdi. Sıkıldığı zaman gökyüzünden dalış yaparak birkaç zombi öldürüyor, diğer zombiler daha tepki veremeden yeniden yükseliyordu. Tek bir zombi bile tüylerine dokunmayı bile başaramamıştı.

Evrimleşen zombiler yok edildikten sonra bile sayısız zombi Büyük Uçurum Köyünden çıkmaya devam ediyordu.

Başlangıçta zombiler sonsuz bir nehir gibiydi. Fakat şimdi bu nehirler birleşerek bir deniz oluşturmuştu. Zombilerin toplam sayısı beş binden fazlaydı.

Harcanan tüm çabaların sonunda Yue ve takımı sadece altı yüzden fazla zombi öldürebilmişti. Bu tüm zombilerin onda birinden biraz daha fazlaydı.

Askerlerin önleri zombi cesedi ile dolsa da zombiler umursamadan ilerlemeye devam ediyordu. Bu zombi denizi insanlara büyük bir baskı kuruyordu.

Yue’nun takımındaki çoğu kişinin bu kadar fazla zombiyle aynı anda karşılaştığı ilk seferdi. Bu onları baya sarsmıştı. Daha önceki deneyimlerinde zombileri yüzer yüzer dışarı çeker onları hallettikten sonra yeniden aynı şeyi uygularlardı. Böylesi çok daha kolaydı. Fakat beş bin zombi sallana sallana onlara ilerleyince askerler ellerinde olmadan korkuyordu.

Beş bin zombi ile savaşmak ve yüz zombi ile savaşmak tamamen ayrı durumlardı. Eski taktiklerinde iki savaş arası dinlenebilselerde sonu gelmeyen zombi dalgasına karşı böyle bir şansları yoktu.

Yue’nun takımındaki keskin nişancılar ateş etmeyi hiç kesmemişti. Her atışlarında bir zombiyi indirselerde zombi denizinde herhangi bir etki gösteremiyordu.

Arkadan gelen zombiler yavaş ama düzenli bir biçimde yerdeki cesetleri çiğniyordu.

Yue zombilerin kendilerine yaklaştığını görünce içinden “Galiba bu sefer ağır kayıplarımız olacak.”dedi.

Zombilerin uğursuz bir şekilde yaklaştığını görünce “Atış serbest!”emrini verdi.

Yue’nun emriyle her asker elindeki silahı zombi denize doğrultup delice ateş etmeye başladı.

Kurşun yağmuru altında ön saflardaki zombiler tekrar parçalara ayrılmaya başladı.

Fakat zombilerin sayısı azalmayacak gibiydi. Ayrıca korkusuzlardı. Hayatlarını umursamadam kurşun yağmurunun üstüne ilerliyor ve yavaş yavaş yaklaşıyorlardı. Düşen zombilerde bir süre sonra ayağa kalkıyordu.

Yue’nun safları da mühimmatlarını oldukça hızlı harcıyordu.

Dalganın arka taraflarında bulunan zombiler kurşun mesafesine geldiğinde görünmez bir pervane ile karşılaşmış gibi parçalara ayrılıyordu. Bu sayede zombiler bir süre geride tutulabiliyordu. Bu sırada yere düşen zombileri avlamak için gereken alanı açabiliyorlardı.

Yue manzaraya bir göz attıktan sonra “Atışı kesin! Aşağılık Müfreze ileri çık!”dedi.

Yue takımının stamina yenilemesi için zaman kazanmalıydı, yoksa savaşmaya devam edemezlerdi. Bu suçlu takımın savaşa getirilmesinin asıl nedeni de buydu. Askerlere dinlenmeleri için zaman kazandırmak.

Kontrolsüzce titreyen suçlular ileri çıkmaya cesaret edemedi.

Kong Tianyu işaret parmağını suçlulara doğrultarak “S*ktiğimin p*çleri hemen ileri çıkarsanız iyi olur yoksa sizi bizzat ben öldürürüm!”dedi.

Diğer askerlerde silahlarını suçlulara doğrulttu. Yüzleri soğuk ve duygudan yoksundu. Eğer suçlular emirlere uymamayı tercih ederse onları soğuk kanlılıkla öldürürlerdi.

“Üçe kadar sayacağım. Sonrasında ileri çıkmayan hayatını kaybettiği için beni suçlamasın .”

“3!”

“2!”

“1!”

Kong Tianyu buz gibi gözlerle suçlulardan birinin önünde belirdi ve tek darbeyle kafasını uçurdu. Ilık kan çevredeki suçluların yüzlerine sıçradı. Korkudan birkaç adım geri çekilmiş suçlulara bakarak “İleri çıkın. Hemen.”dedi.

Kong Tianyu’nun keskin bakışları altında suçlular tereddüt etmeden ilerlediler. Hepsi ilerlemezler öldürülüceklerini anlamıştı. Fakat küçük bir umut da olsa zombilerle savaşıp yeteri kadarını öldürürlerse Yue Zhong yaşamalarına izin verebilirdi.

“ARRRRĞHHHH!”

Bir anda yürek yemişe dönen mahkumlar savaş çığlıkları eşliğinde zombilere saldıraya geçtiler. Mahkumlardan biri ayağa kalkmaya çalışan bir zombinin kafasını tek hamlede kopardı.

Normal zombiler oldukça yavaş ve kırılgandı. Sistem tarafından verilen tahta kılıçlar bile onları öldürebilirdi. Çelik palalar ise çok daha etkiliydi.

Çoğu mahkum savaşmayı seçse bile karışıklıktan yararlanıp kaçmak isteyen birkaç kişi elbette vardı.

Bang! Bang!

Yankılanan iki el silah sesinden sonra kaçmaya çalışanlardan iki kişi yere düştü. Kong Tianyu’nun soğuk sesi bir kez daha yükselerek “Kaçmaya çalışan herkes, öldürülecek!”dedi.

Kaçma şanslarının da olmadığını anlayan son birkaç mahkum da savaşmaya başladı. Artık tek umutları ölmeden yeteri kadar zombi öldürebilmekti.

Mahkumların sayısı azımsanamyacak kadar fazlaydı. Korkularının üstesinden gelip savaş alanına alışabilirselerdi, kurşun yağmurundan sonra ayağa kalkamaya çalışan zombiler bu çaresiz insanlar karşısında duramazlardı.

1.90 boylarında olan bir erkekte gerçekten deli gücü vardı. Elindeki sadece bir pala da olsa performansı göze çarpıyordu. Diğer mahkumlar daha iki üç zombi öldürmüşken o beşi çoktan aşmıştı.

Yue her mahkumun en az bir zombi öldürdüğünden emin olduktan sonra Yue yanında duran Kong Tianyu’ya dönüp “Adamları geri çek.”dedi.

Sistem herkesin staminasını başlangıçta belli bir seviyede sınırlamıştı. Her zombi öldürüşleri de belli bir miktar stamina harcıyordu. Şimdiye çoktan sınırlarına ulaşmış olmaları gerekirdi.

Kıyamet sonrasında her insan inanılmaz bir hazineydi. İnsanlık tek başına yaşaması için yaratılmış bir ırk değildi. Tek bir kişi ne kadar güçlü olursa olsun yapabileceklerinin bir sınırı vardır. Fakat birlikte çalışırlarsa her şeyi yapabilirlerdi.

Her ne kadar bu mahkumlar işkence, tecavüz, hırsızlık gibi suçlar işlemiş olsa da Yue onların hayatını harcama konusunda isteksiz olmasını  nedeni de buydu.