Güneş ışığının kavurucu sıcağının altında baskın demir kokusu ve çınlamaları tek kulağına  giriyordu. Gözlerinden hafif koyu renk kırmızı sıvılar akıyordu, yerde uzanırken ansızın yer titremeleri yüzünden dalıp gidemiyor ayağa kalkacak enerjisi git gide azalıyordu. İnsanların nedensizce bağrışmaları, çelik sesleri, büyük 4 bacaklı canlıların kişnemeleri,  sürekli stresten sesi kısılan komutanlar ve daha bir çoğunu  yarım yamalak duyuyor ancak umursayamıyordu. Kaburgasında büyük ihtimal 5,6 kırık ya da çatlak nefes almasını zorlaştırıyor ancak gözlerindeki acıdan bayılamıyordu. Ta ki kaburgasının üstüne birisinin kellesi düşene kadar. Ağlayan insanların sesleri gittikçe çoğalıyor bununla beraber sevinç çığlıkları etrafı doldurmaya başlıyordu. Bununla beraber toynak ve ayak sesleri git gide komutanların 

Geri Çekilin !  çığlıkları ile artıyordu 

Yarım saat sonra alanı sadece çoğu kişinin küfürle ağlamaları ve rahatlama sesleri ile  yoldaşlarını  gömmeye ya da üstünden tanıdıklarına bir şey göndermek için her hangi bir şey bulmaya çalışıyorlardı tabi bulabilirlerse...