Grup, Kat9'u da -pek de kolay olmasa da- geçmişlerdi. Meşaleler tekrardan söndüğünde Snayo ve Famael, yerde oturuyorlardı.

Snayo : Kat10'a çıkması biraz zaman alacak. O sırada size bu katla ilgili biraz bilgi ve neden bu katı ciddiye almanız gerektiğinden bahsedeyim.
Famael : Yapma şaklaban, bundan önceki katları kolaylıkla geçtik.
Gallon : Kolaylıkla mı? Kat8'de "yıkıklaşmış canavar"ın tekine kapıldın, az daha ölüyordun.
Famael : Kapılmak mı? Üstüme büyü yaptılar diyorum. Yoksa ben neden o güzel bacaklara, o güzel dudaklara, o kırmızı dalgalanan saçlara, o yeşil yeşil parlayan gözlere o-
Gallon : Anladık, kesinlikle büyü yapılmış. Bir insanın bu kadar tutulması mantıklı değil çünkü.
Snayo : O zaman size bir hikaye anlatayım.
Gallon : Bizim şaklabanın hikayeleri varmış, ne ilginç.
(Kısım Müziği : youtube.com )
Snayo : Belki inanmayabilirsiniz ancak eskinden benim de bir ekibim vardı. Sarı saçlı, mavi giyinmeyi seven dünyalar güzeli bir buz Büyücüsü; kızıl, gözleri hırsla alev alev yanan ve dostları için her şeyini feda edebilecek bir Çift Kılıç Kullanıcısı; yeşil saçları dizlerine kadar uzanan, kendisi çok iyi göremese de görenleri deliye çevirecek yemyeşil gözlü bir Arkyelpaze; kapı gibi kalkanıyla canını hiçe sayıp arkadaşlarının teninin zarar görmemesini isteyen bir Büyük Kalkan Kullanıcısı ve benim de yarı-büyü yarı-fiziksel güçlerimle neredeyse yenilmez bir ekiptik.
Famael : Grubunda ne çok kız varmış. Kıskandım.
Snayo : Biz de sizin gibi maceradan maceraya, görevden göreve koşardık. Heh. İlk kez para biriktirip Çift Kılıç Kullanıcımıza ilk kılıcını aldığımız zamanı bile hatırlıyorum. Gerçi sonu kılıç dükkanından kovulmamıza ve birkaç gün şehre dönemememizle bitmişti. Ne garip zamanlardı, dedi ve hafifçe gülümsedi.
Gallon : Peki grubuna ne oldu?
Snayo : Bir gün *siyahların içindeki adam*dan bir görev aldık. Amacımız bir dağın üstündeki çiçeği bulup getirmekti. Gayet de güzel ödülü vardı.
Famael : Sadece bi' çiçek için mi ödül var? Biz ruhumuzu satıyoruz be...
Snayo : Görev için yoldayken, bu kuleyle karşılaştık. Gençliğin de verdiği ateşle hemen içeriye girdik.
Gallon : Giriş için anahtar gerekmiyor mu?
Snayo : O da başka bir hikayeye kalsın, diyerek gülümsedi. Tabi karanlık odada kimse birbirini göremediği için pek boş bir gülümsemeydi.
Snayo : Katları çok kolay bir şekilde teker teker geçebildik.
Famael : Bütün katlarda ne olduğunu biliyorsan işimiz çok kolay.
Snayo : Biz de çok kolay olacağını düşündük. Ancak Kat10'a vardığımızda... dedi ve duraksadı. Snayo'nun sesi hafiften titremeye başlamıştı. Birkaç saniye ses çıkarmadan beklediler.
Sonunda Snayo, derin bir nefes aldı : Kat10 hiç de diğer katlara benzemiyordu. Garip bir yapısı ve oldukça güçlü bir yarı-patronu vardı. Büyücümüzü ve Büyük Kalkan Kullanıcımızı maalesef ki oracıkta kaybettik.

Birkaç saniye sessizlik oldu. Oda, sallanmaya başlamıştı. Kat10'a varmak için pek zaman kalmışa benzemiyordu.

Gallon : Sen o muhteşem grupla Kat10'u zar zor tamamlamışsın. Bir de elimizdekilere bak : Zırhtan oluşan bir varlık, asla komik olmayan şakalar yapan bir palyaço ve geçmişin yükünü taşıyan sen...
Snayo : Çünkü bu sefer nasıl yeneceğimi çok iyi biliyorum.
Famael : Aaa.. sormak ayıp olmazsa, tüm katları temizleyince ne olacak?
Snayo : Kat15'de bir insan var. Onunla konuştuğumuzda Kat30'u temizlersek bir dileğimizi kabul eden bir varlığın ortaya çıkacağını söyledi.
Gallon : Peki hepsini temizleyebildiniz mi?

Snayo elini sıktı. Bir şey yüzünden acı çekiyormuş gibiydi ancak şükürler olsun, oda o kadar karanlıktı ki kimse Snayo'nun bu halini göremiyordu.

Snayo : Kat29'da, patron... Çift Kılıç Kullanıcımız ve Arkyelpazemizi de... orada kaybettim.

Derin bir sessizlik oldu. Her ne kadar karanlıkta hiçbir şey görünmese de Snayo'nun çektiği acı, kalpler tarafından duyulabiliyordu. Karanlığın içinden, hep güçlü olmak zorunda bırakılmış bir insanın göz yaşlarını ilk defa döküş sesi geldi. Snayo, ağlamak istemiyordu ancak yere dökülen birkaç damla gözyaşına hakim olamamıştı. Birkaç dakika sonra kendini toplamaya çalıştı.

Famael : Peki Kat30'da ne diledin?

Snayo yavaşça başını eğdi ve göremediği ellerine bakmaya çalıştı.

Snayo : Kat29'daki patron o kadar güçlüydü ki, kaçmak zorunda kaldık. Çift Kılıç, patronu oyalarken Arkyelpaze ile birlikte kulenin duvarını delmeye çalıştık. Çift Kılıcın savaşacak gücü kalmadığındaysa biz hala deliği açamamıştık. Arkyelpaze, yere düşmüş Çift Kılıcın yanına koştu. Ona yardım etmeye çalışırken ikisinin de patronun son saldırısında acı çekerek bu dünyadan göç edişini izlemek zorunda bırakılmıştım. Bir gecede tüm arkadaşlarımı, tüm anılarımı, tüm ailemi, tüm hayatımı... kaybetmiştim.

Odanın sallantısı durdu.

Bunu fark eden Snayo ayağa kalktı : Sizi sıkıcı hikayemle boğduğum için özür dilerim. Ancak sizi buraya neden getirdiğimi az çok anlıyorsunuzdur.

Snayo'yu ilk defa "ciddi" ve "şaklaban olmayan" şekilde gören Gallon ve Famael, gayet iyi anlıyordular.

Snayo : Lütfen, onları tekrar görmemi, tekrar şakalaşmamızı, tekrar birlikte yemek yememizi, tekrardan bir yerlerden kovulmamızı, tekrar onları hissetmemi sağlayın, derken dizlerinin üstüne çöktü.
Snayo : Size yalvarıyorum; derken dizlerinin üstüne çökmüş, yılların getirdiği yorgunluğu yansıtan avuçlarının içine boş boş bakıyordu.

Gallon ve Famael, duraksadılar. Famael, in gözleri sulanmaya, Gallon'unsa ruhunda bir şeyler ona baskı yapmaya başlamıştı. İkisi de birer elini Snayo'nun omuzlarına koydular. Bu kuleyi ne pahasına olursa olsun, Snayo için bitirmek zorundaydılar.

(Bölüm Müziği : youtube.com )

Gallon ve Famael, Snayo'nun arkasındaki büyük bir canavarı fark ettiler. İnsanı andıran canavarın yüzü, taktığı bambudan yapılma uzun bir şapkayla görünmeyecek derecede gölge altında bırakılmıştı. Sol yanında büyük bir kılıcın kını, kemerinde ise bir sürü küçük bıçak rahatlıkla fark edilebiliniyordu. Canavar, yavaşça kılıcını çekti. Snayo ise ayağa kalktı ve "Hadi bitirelim şunun işini" diyerek kılıçlarını çekti.

Snayo bir anda gözden kayboldu. Canavar, kılıcını kafasına dik bir şekilde tuttuğundaysa Snayo'nun hızlı saldırısını bloklayabildi.

Gallon : Famael, konuştuğumuz gibi.

Famael, canavarın yanındaki yıkıklaşmış canavarlara doğru koşarken kafa sallayarak onaylama işareti yaptı. Gallon kılıcını çekip bir yıkıklaşmışın kafasını kopardı. Famael, silindir sütunun yanına geldiğinde sola doğru yönünü değiştirdi ve odanın geri kalanındaki yıkıklaşmışları kendine takmaya başladı. Gallon, Snayo'ya baktığında gözündeki ateşi gördü. Snayo, canavara her vuruşunda arkadaşlarını hatırlıyor olmalıydı. "Ne adam ama" diye geçirdi Gallon içinden. Ancak bu düşünüşleri fazla uzun sürmedi. Gallon, sağdan gelen bir "GELİYOOOR!" sesiyle irkildi ve sesin geldiği yere doğru baktığında Famael'in arkasına yüzlerce yıkıklaşmışı taktığını gördü. Simsiyah kaskının içinde gözleri ve elindeki kılıcı alevlenmiş şekilde Famael'in üstünden, getirdiği yaratıkların ortasına doğru atladı. Canavarların hepsini kendine çekip aynı ateş büyüsünü kullandı. Çevresindeki yüzlerce yıkıklaşmış, Gallon'un hiddet çemberinin içinde bir bir toza dönüşüyordu. Famael, Gallon'u izledikten sonra odada kalan yıkıklaşmışları toplamak için hareketlendi. Gallon ise ilk defa kendini bu kadar güçlü hissediyordu. Snayo ve Snayo'nun önündeki canavara baktı. Kılıcını yüzünün önüne getirdi ve bir anlığına duraksadı. Gözlerini kapattı, yoğunlaştı ve tüm gücünü bir anda serbest bıraktı. Snayo'nun vuruşlarından zar zor kaçabilen canavar, sağından gelen ışık huzmesine doğru döndüğü anda Gallon, çoktan canavarın içinden muazzam bir hızla geçmişti. Canavarın karnında oluşan delikten kanlar boşalıyordu. Canavar dizlerinin üstüne doğru çöktü ve yere yığıldı.

Snayo : Evet biliyordum, biriyle uğraşırken kesinlikle hepimizle uğraşmasından daha güçsüz oluyor.
Gallon : Kalan canavarları Famael ile hallederiz. Sen istersen dinlen Snayo, diyerek kulenin bir köşesinde yaratıkla aşk yaşayan Famael'in yanına bağıra bağıra gitti.

Snayo, tozlu ellerine baktı. Eline bakarken yüzünden bir damla yaşın avcunun içine düştüğünü gördü. O göz yaşını sıktı. O göz yaşı, akmayı hak etmişti.