Bölüm 966: Anlaşma

Editör: Fullbringer

"Hehe, lanet karga, sorudan kaçınmak için çalışma. O kişiler tarafından kovalanma hikâyelerini biraz anlat, böylece biz de gülebiliriz." İkinci ses kahkaha attı. Gerçekten Li Qiye'nin acınası durumunu duymak istiyordu.

"Pekâlâ, geçmişte işinizi kurutmuştum, bu nedenle size eğlenmek için biraz bir şeyler söyleyebilirim." Li Qiye yavaşça konuştu: “Büyütülecek bir şey değil. İlk seferinde iyi hazırlanmamıştım. Kibirli olanlar gerçekten biraz yetenekliydi, bu nedenle büyük kayıplar yaşadım ancak ikiniz biliyor olmalısınız, düştüğüm yerden kalkmayı severim..."

"... Hayal edebileceğiniz gibi döndüm ve kanlarını nehirler gibi akıttım ve cesetleri ile dağlar yarattım. Dünyalarını yok ettim ve ayları ile güneşlerini yok ettim! Neresi veya kim olursa olsunlar, göklerdeki ilahlar ve imparatorlar bile yolumu kapatanların kaçamayacağını anlayacaklar!"

Bunu dedikten sonra başkalarını kontrolsüzce titretebilecek nazik bir gülümseme sergiledi.

Onun başarısızlığı ile övünmek isteyen ikinci ses sessizleşti. Li Qiye gibi bir varlığın böbürlenmesine gerek olmadığını biliyordu. Üstelik bu onun gerçek karakteriydi. Başarısızlığın ardından tekrar yükselirdi ve en güçlü düşmanlarını yok ederdi!

"O yere saldırdın mı?" İlk ses sormadan edemedi ve en gizli sorularından birini sordu.

(FN: Bu yazar beni delirtiyor ya. O yer, o eşya, o kişi… La tamam karakterlerden gizliyon da bizden niye gizliyon manyak. Biz sana ne ettik.)

Li Qiye cevap vermeden önce biraz duraksadı: "Tek ben değil birçok kişi daha önce denedi. Ne yazık ki başarılı olan olmadı. Eğer başarsaydım şu anda sizle burada konuşuyor olmazdım."

"Lanet karga, hiç eğlenceli değilsin, ancak Tian Tu veledi daha kötüydü." İkinci ses bu sefer Li Qiye ile dalga geçmedi. Duygulu şekilde yorumladı.

"Tian Tu... Antik Ming Çağı sırasında gerçekten otoriterdi. Ancak İmparatorlar Çağından sonra sözlerim sonsuz dünyada gerçekti. Tian Tu'ya ne olmuş? Saklanacakları bir yer kalmayana kadar onları katletmedim mi?!" Li Qiye gözlerindeki öldürme arzusu ile yavaşça konuştu.

“Hiç kimse o yerde başarılı olmadı.” İlk ses iç çekti: "Birçok kişi denedi ve hepsi başarısız oldu."

"Biliyorum." Li Qiye cevap verdi: "Ama bu nesilde kimse yolumu engelleyemez, o yer bile yapamaz! Bir gün beni engellemeyi deneyen her şeyin üstesinden geleceğim!"

Bu ilan yüksek sesli olmasa da domine edici bir stil taşıyordu. Li Qiye'nin kararlılığını gösteriyordu!

"Ne kadar da gözüpek... O yeri aşabileceğine inanıyor musun?" İkinci ses sormak zorunda kaldı.

"Evet, kesinlikle. Eğer ikiniz dönerseniz o yeri çiğnediğim günü kesinlikle göreceksiniz!" Li Qiye gülümsedi.

İki varlık aynı anda düşündü. Li Qiye'nin kararlılığından şüphe etmediler. Kara Karga bir şeye karar verdiğinde imkânsız bir şeyin olmadığını da biliyorlardı!

Li Qiye gülümsedi ve devam etti: "Aklımız başımızdan gitti. Deminki konuya dönsek nasıl olur?"

“Bunun mümkün olmadığını biliyorsun. Bu nesilde gitmek istesen bile dönene kadar beklemek zorundayız." İkinci ses cevapladı.

"Eğer durum buysa sizinle bu konuda konuşmama gerek yok." Li Qiye ilgisizce konuştu: "Diğerleri için imkânsız olsa da benim için değil. Herhangi bir kısıtlama olmadan orada birçok kez bulunduğumu unutmayın!"

"Hangi sırları saklıyorsun?!" İkinci ses merak etmeden edemedi.

Li Qiye gülümsedi. "Eğer oraya zamanında varmayı başarabilirseniz sizi yanımda götürebileceğimi söylüyorum. Eve dönmeyi düşündünüz mü?"

İki varlık geçmişi bir anlığına hatırladı. Geri dönmek mi? Bu onlar için uzak bir hatıraydı. Neredeyse nasıl hissettirdiğini bile unutmuşlardı.

"Koşulların ne?" İlk ses sordu.

"Koşulum oldukça basit. Sizi oraya götüreceğim ve siz de benim için çalışacaksınız." Li Qiye gülümsedi.

"Haha, iştahın küçük değil. Kesinlikle nasıl varlıklar olduğumuzu biliyorsun, bunun mümkün olduğunu düşünüyor musun? O Tian Tu veledi bile başımızı eğmeye zorlayamadı ve sen de bunu yapamazsın!" İkinci ses homurdandı.

Li Qiye kafasını salladı: "Bu konuda çok fazla düşünüyorsun. Başınızı eğmenize gerek yok. Tek yapmanız gereken gerektiğinde bazı engelleri aşmamda bana yardım etmeniz."

“Ben öyle düşünmüyorum. Kısıtlanmaktan hoşlanmıyorum.” İlk ses cevap verdi.

Li Qiye sakince konuştu: "Takip etmeye değer birkaç şey olacağına eminim."

"Haha, lanet karga, korkarım yanlış bir fikrin var.” İkinci ses soğukça konuştu: “Bu nesilden vazgeçebiliriz. Sorun değil, bu nesilde git, seninle yarışmayacağız. Bir sonrakini bekleyeceğiz!”

Li Qiye güldü: "Madem durum bu, o zaman ikiniz bu dünyadaki en göz alıcı nesli kaçıracaksınız."

İlk ses yavaşça konuştu "Kara Karga, biz yaşlıyız. Burada yıllardır bulunuyoruz ve ebedi savaşımızdan bile vazgeçtik. Başka önemseyecek ne kaldı?"

Li Qiye nazikçe onayladı: "Anladım, görünüşe göre korkuyor, ilahlar ve imparatorlara karşı rekabet etmek istemiyorsunuz. Belki de bu başarısızlık korkusudur, sonuçta bu itibarınıza zarar verir."

"Haha, lanet karga, provokasyonun çok açık.” ikinci ses homurdandı: "Senin numaralarına düşmeyeceğiz.”

Li Qiye yavaşça gülümsedi. “Biliyor musun? Eylemlerimde oldukça kararlı olabilirim. Örneğin kızı götürebilirim ya da zamanı geldiğinde tekrar gelirim. Onun benimle gitmek isteyeceğini biliyor olmalısınız."

"... Eğer onu bugün götürürsem ikiniz dalgaları asla tersine çeviremezsiniz. Ve eğer biraz beklersem sadece onu almakla kalmam o eşyayı da elde ederim ve sizden her şeyinizi alırım!" Li Qiye sırıttı. “Bunu yapamayacağımı mı düşünüyorsunuz? Bunun olmasını istemediğinizi biliyorum.”

"Bu bir tehdit mi?” İlk ses soğudu. Li Qiye onu öfkelendirmişti.

İkinci ses de bir gök gürültüsü haline geldi. "Lanet karga, en kötü ihtimalle her şeyimizi ortaya koyarız. Ölümden korkmuyoruz!”

"Bu bir tehdit değil, ayrıca ölümden korkup korkmadığınızı umursamıyorum." Li Qiye konuştu: "Ancak bir şeyi bilmeniz gerek. Bu iki seçenekten birini gerçekleştirmeyeceğim. Neden mi? Çünkü merhametliyim. Sizin bunu yapabilirken merhametli olmam nedeniyle bazı şeyleri yapmayacağımı bilmenizi istiyorum! Bunun nedeni siz değilsiniz!"

Li Qiye devam etti. "Bunu onun için yapıyorum. Aksi halde umurumda bile değilsiniz. Sadece bazı engelleri ezmemde bana yardım etmenizi umuyorum. Bu sadece planımın bir parçası. Eğer istemiyorsanız benim için çalışacak başka kişiler bulabilirim. Bedelini ödediğim sürece benimle çalışmak isteyen birkaç varlık olacağına eminim. Ne düşünüyorsunuz?"

İkinci ses bir kez daha homurdanırken ilk ses sessiz kaldı. Li Qiye'nin doğruyu söylediğini inkâr edemezlerdi.

“Belki de ikiniz birçok şeyi gördünüz.” Li Qiye gülümseyerek konuştu. "Ama hayatınızda hiç hedefiniz olmadığını iddia edebilir misiniz?"

Li Qiye sakince devam etti: "Soyunuzdan gelenleri korumak veya talih getirmek de bir tür hedef ve arzu değil mi?"

İki ses Li Qiye'ye cevap vermedi.

Acelesi yoktu ve konuştu: "Beni takip edin ve bir gün soyunuzdan gelenlere şan getirin; nesiller boyunca devam eden bir refah kazandırın. Bir gün imparatorlar ve ilahların bile yapamayacağı bir şeyi başarın! Beni savaş alanında takip edin ve bir gün bu dünyadaki en göz alıcı olaya tanık olun. Örneğin o yer, gerçekten oraya göz atmak istemiyor musunuz?"

“Haha, onu görmek için birinin canlı olması gerekiyor.” İkinci ses kuru şekilde konuştu: "Kara Karga, hikâyelerini biliyoruz. Takipçilerinin kaçı savaş alanında can verdi?!"

“Bunu inkâr etmeyeceğim. Zirvede durmak kolay bir şey değil. Bu yolda kan dökülüp kemikler parçalanır." Li Qiye nazikçe iç çekti. "Siz ikiniz sonuna kadar savaşabileceğinizi mi düşünüyorsunuz? Ölümsüz İmparator Tian Tu'dan bile korkmuyorsanız korkacak neyiniz var?"

Li Qiye devam etti. "Eğer hedefiniz yoksa diyecek bir şeyim yok. Ancak siz ikinizin her zaman bilmek istediği hala bazı şeyler vardır."

"Ne tür şeyler?" İlk ses sordu.

Li Qiye cevap verdi: "Eğer doğru hatırlıyorsam ikiniz bir yuva arıyordunuz, sıra dışı bir yuva! Onu daha önce takip ettiniz, haksız mıyım?"