Bölüm 544: Yok Olma

“Doksan adım!” İki imparatorluk varisinin üzüntülerinin ortasında Tian Lunhui doksanıncı adıma ulaştı.

“Yüzü geçmek sorun değil!” Tian Lunhui ilerlerken çabalamıyordu ve bu da birçok hayaleti heyecanlandırmıştı. Titanik Hilal Kutsal Bölgesi bile onun yetenekleri nedeniyle şaşırmıştı. Varisleri Tian Lunhui'nin seviyesine ulaşmaktan fazlasıyla uzaktı.

Li Qiye, Tian Lunhui'nin doksan adım attığını gördü ve gülümsedikten sonra ilan etti: “İlginç, yetişme sırası bende.” Ardından gölete girdi.

Li Qiye girdikten sonra Lan Yunzhu saymaya başladı: “Bir... İki... Üç... Dört... Beş…”

Neyse ki bu sefer hazırdı ve ayak uydurmayı başardı.

“Li Qiye girdi!” Gölet içine girişi çok hızlı bir şekilde hayaletlerin dikkatini çekti.

“Bay Tian Lunhui'yi yakalayabilir mi?” Onun hızı birçok hayaleti gerginleştirdi.

“Hmph! Bay Tian Lunhui ırkımızın en güçlü dâhilerinden. Li Qiye onu yakalayabilse bile onu yenemez. En çok dayanan kişi kazanan olacak, hızlı yürümenin bir faydası...” Hayalet gelişimci biraz konuştuktan sonra ağzını kapadı.

“Doksan adım!” Bu hayalet gelişimciler arasında Li Qiye doksan adıma ulaşarak onu küçümseyenlerin ağızlarını kapadığından bir endişe başladı. Sözlerini zamanında yutmayı bile başaramamışlardı.

“Bu velet gerçekten insan mı?” Hayalet ırkından gelen bir ölmek bilmeyen yaşlı adam laf attı.

Bir anda Li Qiye Tian Lunhui'ye yetişmişti. Göletin içinde Li Qiye ona baktı.

Li Qiye neşeyle konuştu. “İnanılmaz bir yetenek. Hayalet ırkının köken büyük daosunu bu derece öğrenmen Ölümsüz İmparator olmaya nitelikli olduğun anlamına geliyor. Ancak ne yazık ki benimle aynı çağda doğdun. Büyük daonu gördüm, şimdi izleme sırası sende!”

Bunu dediğinde sanki büyük dao açıyormuş da bir tırtır metamorfoz geçirerek kelebeğe dönüşüyormuş gibi parlak bir ışık ortaya çıktı. Li Qiye sanki tanrı tarafından kutsanmış gibi göletin derinlerine ilerledi. Hızı sanki uçuyormuş gibi yüksekti.

Li Qiye çok hızlı olduğundan Tian Lunhui İlahi Bakışı ile ona bakmadan edemedi. Li Qiye'nin büyük daosunun genişlemesini gördükten sonra ifadesi büyük ölçüde değişti ve soğukkanlılığını kaybetti.

Diğer kıyıda Tian Lunhui büyük daoyu çalışmış ve aklında bir başlangıç formu oluşmuştu. Li Qiye'nin de eşsiz bir büyük daoyu öğrenip başlangıç formunu oluşturduğunu bilmiyordu.

Bu büyük dao Tian Lunhui'ninkinden çok daha ötede bulunuyordu.

“111, 112, 113...” Li Qiye'nin hızı sayılamayacak bir noktaya geldiğinden Lan Yunzhu saymakta zorluk çekti. O anda tek adım ile bir dünyayı aşmıyordu, her adımı kendi dünyasını beraberinde getiriyordu.

Göletin suyu adımlarına engel değildi, göleti beraberinde sürüklüyordu. Her adımı gölette yeni bir dünya oluşturuyordu.

Gölet yerine dünyaların kurucusu oymuş gibiydi. Ayağının altındaki döngüyü değiştirdi ve bu göletin evrilen dönüşümlerine hükmetti.

O noktada Tian Lunhui bile yerinde kalakaldı. Bedenini gizemli bir aura çevrelediğinden ifadesi gözükmüyordu ama önceden sergilediği stil kaybolmuş şekilde sessizdi.

Bu sırada hayaletler de tamamen umutsuzluğa düşmüştü. Li Qiye hayaletlerin gururunu parçalayıp göletin içinde ilerlerken Tian Lunhui'yi tamamen geride bırakmıştı.

Tian Lunhui'nin Li Qiye'yi yeneceği konusunda umutları vardı ancak şu an Tian Lunhui yüzüncü adımı atsa bile Li Qiye'yi yenemeyecekti. Kazanan aşırı belirgindi.

Aynı anda prensesin gözlerinde öldürme arzusu içeren bir parıltı oluştu. Li Qiye'nin tehlikeli varlığını yeniden fark etti ve onu eşinin bir numaralı düşmanı olarak gördü. Li Qiye artık basit, tomurcuklanan bir tehdit değildi!

Li Qiye'yi yok etmediği sürece eşinin Cennet'in İradesi'ni sırtlama şansı olmadığını hissetmişti. Bunun nedeni eşine güvenmemesi değildi, Li Qiye'nin aşırı korkutucu ve şeytani olmasıydı. Li Qiye yok olmadığı sürece huzur bulamayacağını fark etti.

İçgüdülerine güveniyordu. O anda birçok şekilde bedeli ne olursa olsun Li Qiye'yi yok etmeyi düşündü. Eşinin bir numaralı düşmanını oradan kaldırmak zorundaydı.

“150... ” 150. adımda, Lan Yunzhu aniden durakladı ve artık sayamadığı için tereddüt etti. Bunun nedeni Li Qiye'nin ortadan kaybolmasıydı! İlahi Bakışı'nı sınırına kadar kullansa bile onu göremiyordu.

“Gitti, neden onu göremiyorum?” Sadece Lan Yunzhu değil diğerleri de Li Qiye'yi kaybetmişti. İlahi Bakışlar 150. adımdan sonrasında etkisini kaybediyordu.

“Ne oldu? İlahi bakışın sınırı 150 adım mı?” O anda Antik Azizlerin, Cennetsel Egemenlerin ve hatta ölmek bilmeyen yaşlı adamların bakışları başarısızlıkla sonuçlandı.

“Başka bir olasılık da var!” Bir hayalet uzman en kötü durumu düşündü ve konuştu: “Belki Li Qiye de Broz Ağaç Atası gibi kaybolmuştur. Haha, yeterli yeteneği olmadan zorlarsa böyle olacağı açıktı!”

Bu hatırlatma ile birçok kişi bunun çok mümkün olduğunu hissetti. Li Qiye'nin ani kayboluşu tıpkı daha önceki birçok kişi gibi başarısız olduğunu belirtiyor olabilirdi. Bedeni bile kalmadan ölme kaderi korkutucuydu!

“Yenilmez olduğunu düşünüp kendi ölümünü arayan oydu. Uçar gibi yürüyor muydu? Şimdi her şey bitti, hayatını bile kaybetti.” Hayalet ırkı bu olasılığı düşünüp başkalarının talihsizliğinden dolayı mutlu oldu.

Bu sırada büyük karakterler ise sessiz kaldı. Neler olduğunu bilmeseler de bunun gerçek olmasını umuyorlardı.

Gözlerinde Li Qiye çok şeytaniydi. Gelecekte Li Qiye'nin kanatları güçlendiğinde hayalet ırkı için büyük bir tehdit haline gelecekti.

Ancak Kutsal Cehennem Dünyası'nda hayalet ırkı otoriterken nasıl olur da küçük bir insana boyun eğebilirlerdi? Bu nedenle büyük karakterler ve atalar Li Qiye'nin gerçekten kaybolmasını umuyordu. Bu belki de en iyi sonuçtu.

“Ne yazık ama… Asal Uğursuz Anahtar da kayboldu. Anahtarın tekrar ortaya çıkması için diğer nesli beklememiz gerekecek.” Bir hayalet gelişimci yakındı ama bunu yine de sinsi bir tonda söylemişti.

“Başka bir olasılık daha var.” O noktada Yeşim Suyu Kraliçesi ilahi yanılsamasını kullanarak hesapladı. Büyüleyici Ruhların ilahi yanılsaması aşırı cennete karşı gelici bir şeydi ve bu özellikle kraliçe gibi akıl almaz bir kişi için fazlasıyla geçerliydi. Kimse onun ilahi yanılsamasının seviyesini bilmiyordu.

Bir süre düşündü ve konuştu “Belki de Li Qiye diğerlerine büyük daosunun derinliklerini göstermek istemediği için gölette saklanmıştır. Belki de artık gölet Li Qiye'yi kontrol etmiyordur, Li Qiye tarafından kontrol ediliyordur. Li Qiye'nin adımları dünyalar oluşturduğundan bunlar artık göletin dünyaları olmaktan çıktı.”

Diğer hayaletlere kıyasla Tian Lunhui ne mutlu ne de gururluydu, o oldukça sakin görünüyordu. İlahi Bakışı ile suyun yüzeyini tarıyor ve Li Qiye'nin izini bulmayı umuyordu.

O anda Li Qiye'nin büyük daosu onu sarstığı için artık rekabet edecek havada değildi. Tian Lunhui hayalet ırkının köken büyük daosunu çalışmıştı ama görünüşe göre Li Qiye'nin büyük daosu çok daha cennete karşı gelici bir şeydi, o kadar korkutucuydu ki büyük daosunun sınırlarını bile aşıyordu.

Bu nedenle Tian Lunhui Li Qiye'nin büyük daosunu bir kez daha görmeyi ve onun gizemlerinden bir şeyler öğrenmeyi umuyordu.

Ne yazık ki çabalarına rağmen Li Qiye'yi göremiyordu.

Aslında diğer kıyıda Li Qiye'nin dokuz karıncayı gözlemleyerek öğrendiği büyük dao sınırları aşıyordu. Bu nedenle Tian Lunhui'nin afallaması anlaşılabilirdi.

Tian Lunhui'nin harika ve zeki bir dahi olduğu kesindi. Tek bakışta Li Qiye'nin büyük daosunun muhteşem olduğunu anlamıştı.

Bu sırada prenses Li Qiye'nin kayboluşuyla birlikte rahatlama nefesi aldı. Büyük karakterler gibi o da Li Qiye'nin kaybolup ölmesini umuyordu. Bu onu birçok sıkıntıdan kurtaracaktı.

“Bu velet gördüğüm en şeytani kişi.” Long Zuntian gölete yoğun şekilde bakarken konuştu. Geçmiş neslin en parlak dâhisi olarak diğerleri gibi Li Qiye'nin öldüğüne inanmıyordu.

Lan Yunzhu nefesini tutmadan edemedi. O yerde Li Qiye'nin güvenliğini tek önemseyen oydu. Onun birçok mucize yarattığını görmüştü ancak ani kayboluşu yine de endişelenmesine neden oluyordu. Ona güvenmesine rağmen duygularını bastıramıyordu.