Dimensional Sovereign - Bölüm 42: Altın Kaşık’lı Olanları Ezmek (5)

---

 

Çevirmen:owiradon Düzenleme: madShy

 

“Haraç mı vereyim?”

 

Dev saldırmazdı ve karagah dış işgallere karşı korunaklı olurdu.

 

Kang-jun kötü bir teklif olduğunu düşünmüyordu.

 

Tabi gururu kolayca bir deve boyun eğmesine izin vermezdi.

 

Cezası olmasaydı deve 500 nod verip asker olarak işe alırdı. Eğer dev Eco’daki karargahı koruyorsa Kang-jun, Jung Kwang-hyeon’un birliklerine tuzak kurabilirdi.

 

500 nod Jung Kwang-hyeon’u birliklerinden adam kaybetmeden yenmeye değerdi.

 

Cidden elini rahatlatacaktı.

 

Dev onurunu korurken Kang-jun görevini tamamlayabilecekti!

 

Yine de sabit bir karizma ve en önemlilerden biri olan bir istatistik idi. Böylelikle, bir karizma puanının düşmesi kabul etmesi zor bir cezaydı.

 

“Hayır. Pişman olacağım.”

 

Bir gün bu yüzden kan ağlayabilirdi.

 

Sorun ise Kang-jun’un “hayır” demesine karşılık aldığı önlemler yoktu. Sinirlenen dev ona saldırabilirdi ve kazanmaktan yana pek de özgüveni yoktu.

 

“Eğer kavga kaçınılmazsa kazanmak zorundayım.”

 

Pervasız bir kavga olabilirdi.

 

Altın kaşık Junh Kwang-hyeon’u yenmek için sadece bir kaç gün kalmıştı.

 

Dev de başka bir altın kaşıktı.

 

katın patronu! Geçekte 7 katlı bir binanın sahibi olmak gibi.

 

“Devi yeneceğim.”

 

Kung-jun’un gözleri alev aldı

 

O anda mesaj tekrardan belirdi.

 

[Dev Germuz bir daha haraç istiyor]

 

[Haraç vermek istiyor musunuz? Evet/Hayır]

 

“Hayır! Reddediyorum.”

 

Kung-jun kararını vermişti.

 

[Dev Germuz haraç vermeyi reddettiğin için sana çok kızdı.]

 

Birden bire bir kükreme duyuldu.

 

“Kuaaaaaaa!”

 

Ses öyle yüksekti ki bina sallandı.

 

Dinozor kükremesi gibiydi. Tabi ki de bir dinozor değil de Germuz’du.

 

“Ne güzel. Sırf kükremeden dolayı neredeyse düşüyordum.”

 

Her neyse, şimdi hayran olmanın sırası değildi.

 

Kang-jun hızlıca Oda 307’de ki karagahına gitti.

 

Daha önce sakladığı demir kılıcı çekti.

 

Suuk.

 

Kılıcı tutarken bir heyecan hissetti.

 

Neydi bu hissettiği?

 

Kılıç çok tanıdık hissettiriyordu, sanki Kang-jun uzun zamandır kılıç eğitimi almış gibiydi!

 

Algılaması zordu ama kılıç kullanmak taekwon-dodan daha tanıdık hissettirdi.

 

“Kılıç yünüden mi?”

 

Cennetin Kanı Kılıç Stili’ni öğrendikten sonra Kang-jun’un vücudu kılıç kullanmaya en uygun hale göre değişmişti.

 

“Buna değecek.”

 

Sonra bir mesaj belirdi.

 

[Görev 7] Dev Germuz’u Defet!

 

Ödül: Deneyim, 1,000 nod, Savaşçının Kılıcı (Nadir)

 

Sonuçta bir görev ortaya çıktı.

 

Germuz’u yenmesini isteyen bir görev.

 

“Bir sürü ödül.”

 

Tamı tamına 1,000 nod.

 

Ayrıca nadir kademesinde bir silah veriyor, Savaşçını Kılıcı.

 

“Her şekilde devi yenmem gerekiyor zaten, görev için yapmam daha iyi o yüzden.”

 

Bir kralın tam da istedikleri bir görev verdiğini söylemek yanlış olmazdı.

 

Ama zorluk derecesi şimdiden bu kadar artırılmışsa Görev 100 ne olabilirdi?

 

Sağduyusu Görev 100’ün çok daha zor olacağını söylüyordu.

 

“Şimdilik elimizdeki görevi düşünelim.”

 

Kendi başına açtığı bir dertti bu. Hem görevin zor olması o kadar da kötü bir şey değildi.

 

Zordu ama ödül büyüktü.

 

Diğer bir deyişle 100 görev geçmiş olsa bile ödüller görevlerin zorluk derecesine göre değişecekti.

 

Kuwuong!

 

Bir bomba binaya mı çarpmıştı? Koca bir kükreme sesi duyulurken bina sallandı.

 

“Kuaaaaaaaaah!”

 

Devin çığlığı.

 

“Çatıda.”

 

Kang-jun’un ifadesi sertleşti. Belli ki dev Germuz Dain binasının çatısından Eco binasının çatısına atlamıştı.

 

“Gerçekten de kaba bir herif.”

 

Neyse, dövüşmeye kara verdi o yüzden tereddüt etmeye zaman yoktu.

 

Kang-jun direk olarak çatıya yöneldi.

 

Çatının ortası oyun parkı gibi genişletilmişti.

 

Orada bir şey duruyordu.

 

4 metre boyundaydı. Uzun zaman önce Rodiam’ın dönüştüğü minatora çok benzerdi.

 

Ama bu daha da sertti. Bel kemerinden kafa tasları ve kemikler sarkıyordu. Hem canavar hem

de insan kafa tasları.

 

“Kukuku! Köpecik kral, kükrememi duyunca geldin. Hala çok geç değil. Bana haraç vereceğine yemin et. Ben de seni kurtarayım.”

 

Gri saçla örtülü kara gözler ürkütücü bir şekilde parlıyordu.

 

Yabani bir görünüş. Tüm vücudu kaslı ve çelik kadar sertti. Sıkılı bir yumruk yetişkin bir insanın başından daha büyük duruyordu.

 

Bir dev böyle görünüyordu.

 

O yumruklardan bir vuruş Kang-jun’u öldürebilecek kapasitede görünüyordu.

 

Tek bir vuruş! Birini cehenneme gönderemeye yeterdi. Gerçekten de bu güç onu öldürebilecek gibi duruyordu.

 

Yine de Kang-jun sadece gülümsedi ve bağırdı.

 

“Bana haraç sormaya cüret mi ediyorsun! Neden benim altlarımdan biri olmuyorsun? O zaman seni affederim!”

 

“Ne?”

 

Germuz bir an afalladı ve inanmaz bir ifadeyle Kang-jun’a baktı. Kang-jun’un Germuz’un canını bağışlamasıyla ilgili sözleri tamamen saçmaydı.

 

Germuz kemerinden sarkan kafataslarından birini kaldırdı ve dedi;

 

“Köpecik, bunun ne olduğunu biliyor musun? Bu senin gibi bana karşı gelmeye cüret eden bir kralın kafatası.”

 

Bir kralın kafatsı! Doğru olabilir miydi? Burada bir kral varmış. Kang-jun şaşırmıştı.

 

“Kukuku, inanmış gibi durmuyorsun. Bak. Giydiğim pelerin kraldan aldığım bir nişan.”

 

Germuz hızlıca döndü ve pelerinini gösterdi.

 

Pelerin atkı gibi giyilmişti ve saçma gösteriyordu.

 

Kang-jun güldü.

 

“Ne olmuş yani? Sırf bir kral nişanın var diye bir anda kral mı oluverdiğini sandın?”

 

Germuz kaş çattı.

 

“Hayır, bir kral değilim ben. Kral olacaklar zaten belli. Ama teklifimi reddedenleri yenmekse benim kaderim. Krallara boyun eğdirip olara hükmedeceğim. Kukakakat!”

 

“Bunlar bir itin rüyasından başka bir şey değil.”

 

“Ne? Ne dedin sen?”

 

“Sana hayalinin ne kadar da yanlış olduğunu göstereceğim. Şimdi manasız konuşmayı bırak da

saldır.”

 

Germuz sanki Kang-jun yiyeceği avmış gibi dik dik baktı. Sonra delice gülmeye başladı.

 

“Keuk! Kukukuk! Kukakakat! Görünüşe bakılırsa bugün bir tane daha kafatsım olacak.”

 

Germuz göğsünü yumrukladı ve Kang-jun’a doğru atıldı. Kang-jun’un gözleri sakinleşdi.

 

“Eğer onu öldürmezsem ben öleceğim.”

 

Bir anlığına geri kalan her şeyi unuttu. Bir kral olduğunu ve para kazanması gerktiğini.

 

Tüm dikkatini düelloya verdi.

 

Kung kung kung kung!

 

Germuz 10 metre ilerisindeydi.

 

“Rüzgarın Aurası!”

 

Hareket ve saldırı gücü rüzgarla artıyordu, yani en yararlı yeteneğiydi.

 

“Kukakakat! Öl, seni küçük kral!”

 

Devin yumrukları Kang-jun’un önünde uçuyordu. Eğer o yumruklardan biri bile ona değerse saatte 120 km hızla bir kamyonun ona çarpması gibi olurdu.

 

Swiiing!

 

Eğer bundan kaçınamazsa ölecekti.

 

Kang-jun hızla ilerledi.

 

Sswiing! Sswing sswing!

 

Germuz’un yumrukları gelmeye devam etti. Kang-jun’un yumruklarını savuşturmasına baya

sinirlenmişe benziyordu.

 

Swi sswing! Papapat

 

Neyse ki Kang-jun istikrarlı bir şekilde Germuz’un saldırılarını savuşturmayı beceriyordu.

 

Susuk! Susususu! sususuk!

 

Ayakları garip bir şekilde hareket etti ve bir anda döndü. Kang-jun’un vücudu hareket etti ve

 

Germuz tarafından zarar görmekten kurtuldu.

 

Cennetin Kanı Kılıç Stili’nin ayak oyunları kendi kendilerine güçlendi. Kang-jun’un seviyesi hala gerçek gücünü göstermesi için fazla düşüktü. Neyse ki Rüzgarın Aurası ile birlikte olunca

 

Kang-jun Germuz’un saldırılarını savuşturabildi.

 

Ama bu kadardı. Kang-jun hızlıca saldırıdan kaçtı.

 

“Kahretsin! Vurmak için zaman bile bulamıyorum.”

 

Nefes almak için bile zar zor zaman bulabiliyordu. Buna rağmen çok sabırsız olmamalıydı

Biraz bile konsantrasyon kaybederse her şeyin sonu olacaktı.

 

Bu arada Germuz saldırıları sürekli savuşturulduğu için sinirinden bağırıyordu.

 

“Kuaaah! Seni sıçan!”

 

Tam o anda Kang-jun öne sıçradı. Kılıcı anında ışık demeti gibi Germuz’un boynundan geçti

 

Supak!

 

Vurmuştu. Germuz’un duruşundaki zayıflığa hedef almıştı. Tamamıyla Cennetin Kanı Kılıç

 

Stili’nin şuursuz bir kullanımıydı.

 

Ama Germuz da aynı anda geri çekilmişti. Kang-jun’un kılıcı Germuz’un boynunu sadece biraz kesmişti. Kalın, katı deri birazcık sıyrılmıştı.

 

“Kahretsin!”

 

Kang-jun içinden küfür etti. Normal bir insan olsaydı ölümcül bir darbe olabilirdi.

 

Yine de Germuz sadece bir çizikten muzdaripti. Eklenmiş rüzgar gücüyle bile. Germuz’un cildi sertti ama demir kılıcın gücü de kötüydü.

 

“Kuoh! Iyi hareket!”

 

Diğer bir yandan Germuz Kang-jun’un hareketine şaşırmıştı. Ondan sonra Germuz daha dikkatli hareket etmeye başladı.

 

Hwik! Sswing sswing! Swi swi sswing Papapat!

 

Germuz sanki hayat boyu bir rakiple kapılıyormuş gibi ardı ardına şiddetle Kang-jun’a saldırdı.

 

“Ah, hiç ara bulamıyorum.”

 

Rüzgarın Aurası yüzünden kara sihri sürekli azalıyordu. Kara sihir iyileştirmek için iksirleri vardı ama devin yumruklarından kaçarken onları içmesi imkansızdı.

 

Aynısı canı için de geçerliydi. Eğer Kang-jun yaralanırsa savaşmaya devam etmek dışında yapabileceği bir şey yoktu.

 

“Böyle giderse yenileneceğim.”

 

Kang-jun derin bir nefes aldı. Germuz cinnet geçiriyordu.

 

Kang-jun bir sürü efor harcarken Germuz’un yüzünde sakin bir gülümseme vardı.

 

Bir süre sonra mı?

 

Kang-jun’un sakin gözleri parladı.

 

“Yapacak bir şey yok. Tehlikeli ama sonucuna değecek.”

 

Germuz’un yumruğu kafasına doğru gelirken Kang-jun’un vücudu zıpladı. Hayır, ileri zıplamış gibi duruyordu.

 

Sswing!

 

Germuz kang-jun’un zıplama nedenini yumruk savurmak için olduğunu sandı.

 

Ama kang-jun Germuz’un diğer tarafına doğru zıplamıştı.

 

Syuok!

 

Germuz şaşırmıştı ama kılıcı eliyle engellemeyi başardı. Kang-jun suratı düştü

 

“Başaramadım!”

 

Germuz gerçekten de müthüş reflekslere sahipti.

 

Kaaang!

 

Sonra beklenmedik bir şey oldu. Germuz’a vuran Kang-jun’un kılıcı kırıldı. Kırılan parçalar

 

Germuz’un gözüne doğru uçtu.

 

Paak!

 

“Kuaak!”

 

Kang-jun Germuz’un etrafta gözleri kapalı tökezlemesi fırsatını kaçırmadı. Kılıcının geri kalanı

 

Germuz’un boynunu kesti.

 

Çvaak!

 

Kılıç kısa olmasına rağmen derin bir yara açmayı becerdi.

 

“Kuwaaaaah! Seni geberteceğim!”

 

Gemuz kükredi ve kang-jun’a doğru atıldı. Kang-jun Germuz’un yumruğunu kılıcıyla engelledi.

 

Bam!

 

“Kuaaak!”

 

Kang-jun 20 metre geriye itildi.

 

“Ah, kahretsin!”

 

Düştükten hemen sonra zıpladı

 

Can: 162/310.

 

Tek bir vuruş! Kılıcıyla engellemişti ama buna rağmen canının neredeyse yarısı gitmişti.

Ağzında kan aktı ama Kang-jun sadece Germuz’a bakındı.

 

“...?”

 

Bir ara Germuz ortalıktan kaybolmuştu. Etrafında döndü ve Germuz’un Dain binasının yanındaki duvara tırmandığını gördü.

 

“Oldu! G-Göreceksin. Bugün seni bağışladım ama bir dahaki sefer farklı olacak.”

 

Bunu dedikten sonra Germuz ortalıktan kayboldu.

 

Kaçtı mı?

 

Kang-jun etrafa bakınırken anca kendini toparlayabildi.

 

[Görev 7 tamamlandı.]

 

O anda bir mesaj belirdi!

 

[Ödül olarak seviye atlayacak kadar deneyim verildi.]

 

[Kefaret olarak 1,000 nod verildi.]

 

[Kefaret olarak Savaşçı’nın Kılıcı verildi]

 

“Fiyu! Ucu ucuna başardım!”

 

Kang-jun bir elini kalbinin üstüne yerleştirdi. Dev Germuz’u defedecek kadar şanslıydı.

 

Görev 7’yi tamamladığı için Kang-jun 13. seviyeye ulaştı.

 

Bunlara ek olarak siyah bir kılıç Kang-jun’un önünde belirdi.