“Ana salonda 1500 altın paradan satılmış üç tane heykel mi var?“ Proulx Galerisinin yöneticilerinden biri olan Austoni, şaşkınlıkla kayıtlara bakıyordu. Biyografik detaylara geçtikten sonra şaşkınlığı daha da artti. “ Bu üç heykel Linley diye biri tarafından yapılmış ve on bes… yaşında mı?“

Heykeltıraşlık dünyası bir piramit gibiydi.

Bütün Kutsal Birlik, piramidin zirvesinde duran belki de bes ya da alti usta heykeltıraşa sahipti. Uzman heykeltıraş ise yüz belki de biraz daha fazla. Sadece bu sayılar uzmanlarin ne kadar nadir olduğunu direkt gösteriyordu. Birinin `uzman heykeltıraş` olarak adlandırılabilmesi için yaşamı anlamasi ve bu anlayisi heykellerine yansıtabilmesi gerekliydi. Ancak o zaman heykelleri kendine özgü bir auraya sahip olabilirdi.

On bes yasinda bir heykeltıraş mi?

“Hem de bu Linley denen arkadaş Ernst Enstitüsünün bir öğrencisi?“ Austoni iyice hayretler içinde kalmıştı. Sonuçta Ernst Enstitusu Yulan kıtasındaki bir numaralı magus akademisiydi. “Bir de besinci seviye öğrenci mi bu? On bes yasinda besinci seviye?“

Austoni artık hic kıpırdamıyordu bile.

Dahi! Kesinlikle bir dahi!

“Bu heykeller bin altın bile olsaydı, heykeltıraşın yaşına bakarsak heykellerin gerçek değerleri bir kac kat zaten artardı.“ Austoni`nin artik şüphesi kalmamıştı.

On bes yasinda böyle heykeller üretebilmişse, sanat eserlerinin değerleri şüphesiz ki ilerde katlanarak artacaktı.

Ayrıca Ernst Enstitüsünün öğrencisi olmasi onu dâhilerin içinde bir dahi yapiyordu. Eserlerin değerini katlayan bir neden daha…

“Bu öğlen, Ernst Enstitüsüne gidiyorum. Proulx Galerimizin saflarına yeni bir uzman katmayali uzun zaman olmuştu.“ Austoni kararını vermişti. Heykellerinin böyle bir meblağ ile satılması, Linley`nin kendi değerini ispatladığı anlamına geliyordu.

Heykellerinin uzmanların salonunda, özel kabinlerde gösterilmesine hak kazanmıştı.

Ayni gün öğlen.

Bir yolcu vagonu Ernst Enstitüsünün ana kapısına yaklasti. Bu Austoni ve iki korumasiydi. Kapiya varınca Proulx Galerisinin yöneticisi olduğunu gösteren belgeleri çıkardı. Durdurmak bir yana Enstitüsü bir korumada kendisi ona eşlik etmesi için atadı.

Ernst Enstitüsü. Besinci sınıfların eğitim bölgesinde…

“Bay Austoni, burası çoğu besinci seviye öğrencinin toplandığı yer.“ Gülerek, koruma kapiyi açtı. Icerde, on civarında besinci seviye büyücü sohbet etmekteydi. Ve bazi eğitmenler vardi. Besinci seviye öğrencilere egitim vermek için yedinci vaya sekizinci seviye büyücü olmak zorundaydınız.“

Kapi acılınca içerideki bütün yüksek seviye büyücüler dönüp bakti.

“Genc efendiler, bu Proulx Galerisinden Bay Austoni. Sizden küçük bir yardım istirham ediyor.“ koruma saygıyla söyledi.

Büyücüler sakince kafa salladı.

Proulx Galerisi`nin bütün Yulan kitasi boyunca şubeleri vardi ve elinde inanilmaz bir guc ve etki bulunduruyordu. Bu yüzden saygıdeğer büyücüler bile Proulx Galerisine karşı iyi davranmak zorundaydılar.

“Saygıdeğer Büyücüler“ Austoni gülerek söze girdi. “Buraya Linley isimli bir öğrenciyi aramaya geldim.“

“Linley?“

Öğrencilerin hepsi beraber güldü. İçlerinden mor elbiseli bir öğrenci, “Linley? O Enstitümüzün iki dâhisinden biridir. İkiz element büyücü, hem toprak hem de rüzgâr elementini kullanabiliyor. Git rüzgâr eğitmeniyle konuş. Belki o biliyordur.“

“Toprak elementinin hocasını deneme bile. Bu Linley denen arkadaş, son üç ayda, toprak elementi sınıfında iki kez yüzünü gösterdi.“ Bıyıklı yaşlı bir adam ekledi. “Fakat Linley bütün rüzgâr derslerine giriyor.“

İleri yaslarda başka sakallı biri daha gülerek “Ben Linley`nin rüzgâr elementi hocasıyım. Onun hakkında epey bilgiliyim. Eğer bir sorunuz varsa bana sorabilirsiniz.

“Bir ay önce, Linley Proulx Galerisine üç heykel getirdi. Heykelleri çoktan bir uzmanin eserleri kadar görkemli. Bu ayki kazancına bakılırsa, Linley galerinin uzmanlar salonunda, özel kabinlerde heykellerini sergilemeye hak kazandibini söyleyebilirim. Bu yüzden ona bir gümüş büyükarti hediye etmeye geldim.“

“Özel kabin?“

Bütün büyücüler sasirmisti.

Bu gurur dolu büyücülerin hepsi, heykeller hakkında epey bilgiliydi. Ozel aura kismini geçtim, fiziksel olarak bile bir heykeli kusursuz yapmanın ne kadar zor olduğunu biliyorlardı. Proulx Galerisinde özel bir alana sahip olmak sayısız heykeltıraşın hayaliydi.

“Linley olduğuna emin misiniz? Bu Linley denen arkadaş kendini tamamen çalışmalarına adamış biri. Ayrıca on bes yaşında.“ Linley`nin rüzgâr elementi hocası, gümüş saçlı, beyaz elbiseli, yasli adam inanamıyordu.

Austoni gülerek. “Ona şüphe yok. Proulx Galerisinde Linley`nin bütün biyografik verilerini kaydettik. Ayrıca verilerimize göre, galeriye genç efendi Yale ile birlikte geldi.“

Simdi bütün büyücüler kabul etmişti.

Sonra anında hepsi aralarında konuşmaya başladı. Ernst Enstitünün iki dâhisinden biri aslında uzman bir heykeltıraştı. Dahi bir buyucunun Proulx`da özel kabin sahibi olması o kadar nadirdi ki, ancak bin yilda bir görürdünüz.

Doğal olarak bütün büyücüler hayretler içindeydi.

“Saygıdeğer büyücüler, Linley`nin nerede ikamet ettiğini öğrenebilir miyim?“ Austoni sordu.

Gümüş sacli adam hemen “Linley yurt 1987`de yasiyor.“ dedi.

“Yurt 1987?“ Austoni tam yurda doğru gidiyordu…

Gümüş sacli adam sözlerine devam etti, “Fakat lütfen bekleyin. Linley 1987`de yasiyor olabilir ama uc hafta once egitim için okuldan ayrıldığını duydum. Korkarım ki buraya boşuna geldiniz.“

“Egitim?“ Austoni`nin yuz ifadesi degisti.

Kendisi de besinci ve altinci seviye büyücülerin gerçek egitim için dis dünyaya açıldıklarını gayet iyi biliyordu.

Çaresizce bir ic cekti.

Aceleyle, hevesli bir şekilde geldikten sonra sonucun böyle olacağını hic ummuyordu.

“O zaman saygıdeğer buyuculer, ben iznimi isteyeyim.“ Austoni saygiyla eğildi. Büyücülerde karşılık verdi.

Sonra yine kendi aralarındaki sohbete dalıp Austoni ile ilgilenmeyi biraktilar. “Linley denen cocugun bu kadar kayda değer biri olduğunu hic bilmiyordum…“

Herkes şuan Proulx`da özel bir kabine sahip olduğunu bile bilemeyen Linley`i övmekle meşguldü…