“Linley, hemen cesaretini kaybetme. Ben sadece onu zorla kendine itaat ettirmenin yolu yok dedim, yakalamanın imkani yok demedim ki.“ Doehring Cowart rahat bir şekilde güldü. “Eger yetişkin bir Golgefare olsaydı, muhtemelen bende yardim edemezdim. Ama… bu sadece bir bebek Golgefare. Aziz seviye bir Grand Magus olarak, bebek Golgefarelerle ilgilenmek adina bir kac yöntem biliyorum. Ek olarak ruh­baglamaya filan da gerek yok.

Linley yine heyecanlanmaya basladi ve parlayan gözlerle Doehring Cowart`a bakti.

“Buyukbaba Doehring çabuk soyle, planin ne?“ Linley heyecanla hemen Doehring Cowart`a sordu.

Doehring Cowart halinden memnun bir sekilde, “Basit, ruh­baglama tekniği, ruh bağlama büyü formasyonu ile efendi­hizmetci bagi kurar. Ve ayrica doğal olarak bir kişi büyülü yaratigi kendine itaat ettirmeyi basarmissa, o da efendi olmaya hak kazanmistir. Fakat suan efendi­hizmetci bagi kurmamiza imkân yok bu yüzden bizde geri bir adim atacagiz… ve Goglefare ile `eşitlerin­bagi` olusturacagiz.“

“Esitlerin­bagi?“ Linley hemen sordu, “O da nedir? Hic duymadım.“

“Hic duymaman normal. Bes bin yil once, benim yasadigim cagda bile `eşitlerin­bagi`ni cok az kişi biliyordu.“ gülerken Doehring Cowart`in gözleri kısıldı. “Esitlerin baginda, büyülü yaratik ve sen ayni statüye sahipsiniz, kimse efendi veya hizmetçi değil. Hatta `eşitlerin­bagi` normal yöntemlerden cok daha samimi bi ilişki yaratir, büyülü yaratik tüm kalbiyle seni destekler, bu da daha iyi takim calismasi anlamina gelir.“

Linley simdi anlamisti.

“Ah? Buyukbaba Doehring, sözlerine bakilirsa bu `eşitlerin­bagi` daha avantajli gibi, niye çoğu kişi bunu kullanmiyor?“

Doehring Cowart sesli bir kahkaha atti. “Çünkü `eşitlerin­bagi` insanlardan cok büyülü yaratiklar arasinda kullanılır.“

“Büyülü yaratiklar arasinda mi?“ Linley dondu kaldi.

Ruh­baglama yöntemine gerek olmamasina sasmamlali. Bagin kendisi zaten büyülü yaratiklar arasinda kuruluyordu. Doehring Cowart sözlerine devam etti, “Her büyülü yaratik doğduğunda `eşitlerin­bagi` yapabilme yeteneğine sahiptir, fakat tüm hayati boyunca bunu sadece bir kez yapabilir. Ruh­baglamadaki efendi­hizmetci ilişkisi gibi değildir. Ruh bağlamada efendi ilişkiyi bozduğunda başka biri gelip yeniden büyülü yaratigi evcilleştirip, tekrar ruh bağlama yapabilir.“

Linley kafa salladı.

“Fakat bir büyülü yaratigi `esitlerin­bagi` yapmasini sağlamak inanilmaz zordur.“ Doehring Cowart ciddi bir ses tonu takindi, “Büyülü yaratigi seninde ailesinden biri olduğuna ikna etmen gerekir ve senden ayrilmaya dayanamamasi lazim. Ancak o zaman kendi isteğiyle senle `eşitlerin­bagi`ni oluşturur.“

Linley anlamaya baslamisti.

“Yestiskin büyülü yaratiklar cok zekidir, eger yetişkin bir büyülü yaratigin kalbine girmek ve seni aileden biri

olarak görmesini sağlamak istiyorsan, bunu unut, imkansiz.“ Doehring Cowart ic geçirdi. “Fakat yavrular farkli, onlarda insan bebekleri gibi saftir ve az bir yiyecek verirsen kolayca kandırılabilirler. Büyülü yaratiklarin yavrulari hatta daha da az zekaya sahiptir. Sık sık besledigin surece, senden hoslanir. Biraz da oyun oynarak zaman geçirdin mi. Kisa surede aranizda cok kuvvetli bir ilişki kurulur. Ozelliklede kendi toplumundan ayrilmis yavrularda daha da cok ise yarayacaktır. Bunlar daha da kolay evcilleştirilir.“

Doehring Cowart`i sözlerini duyunca Linley omuzlarindan agir bir yuk kalkmis gibi hissetti.

“Demekki sadece kucuk bir bebeği kandirmam gerekiyor.“ Linley güldü.

Bu konuda tam bir uzmandi. Kucuklugunden beri kardeşi Wharton`a bakıyordu, onunla oyunlar oynuyor, sürekli gönlünü almaya çalışıyordu. Linley bu alanda ustalasmisti.

“Linley, cok kibirli olma. Bir büyülü yaratigi ikna etmek istiyorsan pek cok ayrintiya dikkat etmen gerekir. Eger dikkatli olmazsan bu minik Golgefare senden sağlam bir ısırık alir.“ Doehring Cowart hatirlatti.

“Isırık mı alir?“

Linley uzaktaki Golgefareye bakti. Cignenen taslarin sesi olduğu yerden duyuluyordu. Golgefare taslari sanki ekmek çiğniyormuş gibi cigniyordu. Linley Golgefare`nin dişlerinden en ufak şüphe duymuyordu.

“O zaman ne yapmaliyim?“ Linley`nin butun oz güveni aniden dibe vurdu.

“Sakinleş. Benim yöntemlerimi kullanırsan hic sorun cikmaz. Sahip olduğum bu `acemi­fikir`de, bütün sahip sahip olman gereken zaman ve sabir. Sakın tedirgin olup, aceleye getirme.“ Doehring Cowart yavaşça aciklamaya basladi. “Linley, Golgefare omnivordur, herseyi yiyebilir. Kemikler, taslar, etler. Fakat yinede favori yiyeceği ettir, ozellikle de kizarmis et. Bunu yaşımın verdiği tecrübeye dayanarak soyluyorum.“

“Bu yüzden Wushan Dagina git ve bir kac vahşi yaratik öldür. Sonrada pişirilmiş eti ondan uzakta bir yere koy. Unutma yakinina gitmeye calisma. Her yemekten sonra onun sana yaklasmasini bekle.“ Doehring Cowart güldü, “Eger sen ona yaklasmayi denersen, korkudan sana saldırmasına neden olabilirsin! Fakat eger o sana yaklasirsa, orta da bir tehlike olmayacaktır.“

“Biraz acemice bir yöntem ama güvenli.“

Linley hepsini kafasina yazdi.

Gercekten de biraz acemiceydi ama basit ve direkt bir yöntemdi.

“Büyükbaba Doehring, peki bu Golgefare kacip gitmez mi?“ Linley et bulmaya gitip geldiğinde Golgefarenin çoktan gitmiş olacagindan korkuyordu. O zaman yapacagi hiçbir sey kalmazdı.

“Elden ne gelir ki? Hepsi senin sansina kalmis. Ama bana oyle geliyorki yakin zamanda bir yere gitmeye niyeti yok.“ Doehring Cowart ekledi.

“Peki, gidip bir kac tane vahşi yartik öldüreyim.“ Linley hizla Wushan Dagina doğru kostu. Yine adimlarindan yok derecede az ses cikiyordu. Toprak­stili buyucu yeteneği…

Malikânenin arka kapisindan ciktiktan sonra yine normal hizinda koşmaya basladi ve ayak sesleri geri geldi.

“Genç efendi Linley, yine dağa mi gidiyorsunuz?“ Hiri amca elinde süpürge, yerleri süpürüyordu. Linley`i gördü ve ona güldü.

“Evet.“ Linley karsilik verip, tekrar hizini artirdi.

Son yarim yildir, Linley ogleleri Wushan Dagina büyücülük eğitimi için gidiyordu. Tabi bundan kimsenin haberi yoktu. Bütün herkes Linley`nin ogleleri Wushan Daginda zaman geçirmekten hoslandigini saniyordu.

….

Sonbahar. Wushan Dagindaki ağaçlar yapraklarini dökmüştü bile. Tabi hala pek cok yaprak dökmeyen ağaçta vardı ve koyu kirmizi yapraklariyla bazi isfendan agaclari.

Dagdaki agaclarin arasindan hizla gecen bir gölge görülmekteydi. Linley sessiz ama hizla ilerliyordu. Yarım yil toprak esansini özümsedikten sonra, Liney sadece elde ettiği buyugucuyle kalmamisti, fiziksel gücüde artmisti.

Suanda Linley`nin vucudu 15­16 yas grubuyla karsilastirilabilirdi, ayrica birinci seviye bir savascinin gücüne sahipti.

Dağda cok fazla vahşi yaratik olmamakla beraber, pek cok tavsan ve sincap vardi. Bu yüzden yetişkinler daga oynamaya giden çocuklar için endişelenmiyordu. Sonucta Wushan daği, üzerinde cok da hayvan olmayan, neredeyse hic buyulu yaratik olmayan kucuk bir dag sayilirdi.

Linley ilerdeki donuk­sari renkli, cimen yemekte olan tavsani görünce adimlari aniden durdu .

Cok dikkatli bir tavsan bile Linley`i en ufak sekilde fark edemezdi.

“Vahsi tavsanlarin cok hizli refleksleri var ve ayrica cok da hizli koşuyorlar. En iyisi büyü yapayim.“ Linley aninda büyülü sözleri söylemeye basladi.

Linley göğsünün ortasinda kucuk bir parça toprak­stili buyugucunun atmaya basladigini hissetti. Cogu savasci savaş­qisini göbeğinin yaklasik 10 cm asagisinda saklardi, fakat büyücüler buyuguclerini direk goguslerinin ortasinda biriktirirdi. Tabi ruhsal enerji kafada saklanirdi.

Büyülü sözlerin mirildanilmasi ya da yüksek sesle bagrilmasi bir fark yaratmıyordu. Tek fark yaratan şey, ruhsal enerjinin söylenen büyülü sözlerle doğru yönlendirilmesiydi.

Saniyeler içinde Linley büyülü sözleri bitirdi ve tavşana keskin gözlerle bir bakti.

Toprak­stili birinci seviye büyü­ Toprak Civisi!

Poof!

Keskin bir toprak civisi, direk tavsanin altindan, topraktan firladi ve tavsanin göğsünü delip geçti. Kizil kan disari fışkırıp, kürkünü boyadi. Pusuyla beraber soka ugramis tavsan cirpinmaya basladi, fakat bu daha da cok kan kaybetmesinden başka bir seye yaramadi.