Chikyuu Tenseisha no Koroshikata - Bölüm 15: Bir Kahramanla Aşk Yaşamayı Dileyen Grimoire Dükkanı Kızı 7

---

Bölüm 15: Bir Kahramanla Aşk Yaşamayı Dileyen Grimoire Dükkanı Kızı 7

 

 

Çevirmen:Ratelnim

Editör:Kurogane / Extacy12

 

 

“Y, … yazdım.” dedi Ruby.Çekingen bir şekilde Elf-formundaki bana el yazması bir deste kağıt verdi.

 

“Hey hey, şimdiden bitirdin mi? Çok hızlı yazmışsın! Senden devam hikayesini isteyeli sadece 3 gün oldu.”

 

Elimdeki destede en azından 100 yaprak kağıt vardı.

 

Bunları elle yazmak bile büyük bir çaba gerektirirdi.

 

“Y … yazmayı, seviyorum … ve … ve Shuka’ya göstermek, için … hızlı olmak istedim … ”

 

“Hmm. Birisinden hoşlanan birinin yadda yadda*’da da iyi olduğunu söylerler, doğruymuş ha. …. peki, taslağı okuyalım o zaman.”

 

//¹ «ÇN: suki koso mono no jouzu nare; Birinden hoşlanan biri iyi çalışır»

 

Handaki yatağa oturdum ve Ruby’nin rüya romanının devam kitabını Editöryal bir havada okudum.

 

Ruby bana gergin bir şekilde bakarken, sayfaları bir biri ardına çeviriyordum.

 

Bu arada, hızlı okuma teknikleri kullanıyorum.

 

Eski hayatımda tam bir kitap kurduydum ve iş aradığım sıralarda birkaç farklı yayıncıdan iş teklifi almıştım.

 

Ama sonunda ailemin gittiği yoldan gitme kararı alıp bir hükümet ofisinde çalışmaya başladım … bu dünyada geldiğimde hiç editör koltuğuna oturacağımı tahmin etmemiştim..

 

“Okumayı bitirdim”

 

El yazmasını dikkatle bir kenara bıraktım.

 

“İyi iş çıkarmışsın.”

 

“g, … gerçekten mi … !”

 

“Evet, cümlelerinin iyi bir ritmi var ve olayların ilerleyiş şekli mantıklı. Bunu bir amatörün yazdığını söylemek güç. Ama bilirsin…”

 

İç çektim ve devam ettim.

 

“....  Umutsuz denecek kadar sıkıcı.”

 

“Eh … ”

 

“Bu bir başarısızlık değil. Aslında bir hata bulmak imkansıza yakın. Ama bilirsin, çekiciliği yok, hem de hiç. Bu romanın hiçbir yerinde ‘sana ait’ bir kıvılcım yok.”

 

Ruby’nin Yuutarou hakkındaki ilk rüya romanı yoğun bir enerjiye sahipti.

 

Ama bu hikaye için aynısını söyleyemeyeceğim.

 

Kahraman gibi görünen bir çocukla karşılaşan utangaç bir kız, onunla birbirlerini daha iyi tanıdıktan sonra kalbini ona açar ve sonunda birbirlerini tutkuyla severler, bu tarz hikayelere her yerde rastlayabilirsiniz.

 

Ama o kitap okuyucuyu ateşleyecek bir tutku kıvılcımına sahipti.

 

Liu’nun kitabı okuduktan sonraki ıstırap içindeki kıvranışları bunu kanıtlıyordu.

 

Ama yeni iş bu tutkuya sahip değildi.

 

“Önceki kitapta evlenmiş olan çiftimizin huzur içindeki yaşantısı … devam kitaplarıyla dalga mı geçiyorsun? Daha hayat dolu yap, okuyucuyla flört et! Sıkıcı, çok sıkıcı! Senaryondaki sahte olayları güzel betimlemelerle gizleyebileceğini mi zannediyorsun?”

 

El yazması taslak metnini Ruby’nin ayaklarına doğru fırlattım.

 

“REDDEDİLDİ.”

 

“U … uu … korkunçsun … öyle demek … zorunda değildin … ”

 

Ruby eleştirilerimi duyduktan sonra ağlamaya başladı.

 

Titreyen bedeniyle beraber, devasa göğüsleri de yaylanıyordu … Kendimi kaybediyormuş gibi hissettim.

 

Kadına dönüştüğüm zaman libidom ortadan kaybolmuyor, ha.

 

“Oi oi, sadece bu yüzden ağlıyor musun? Dehşete düşmüş durumdayım, mental zayıflıklar edebiyat işi yapanlar için ölümcüldür …. peki ne yapacaksın? Bırakacak mısın? Benim için hiç fark etmez.”

 

Bunu onu kışkırtmak için söylemiştim, Ruby dudağını ısırdı ve ağlamayı kesti.

 

“… uu, gh … B, bırakamam … !”

 

***

 

“Tamam, yani bir rakip geliyor ve sonunda erkek arkadaşı için kavgaya tutuşuyorlar. Romana yeni bir karakter sokman fena değil, ama bu rakip kız daha geldiği andan itibaren bir stalking horse* rolünde gibi. Ana karakter onu kıskanıyor ve yolları kesişiyor, bazı yanlış anlaşılmalar yaşıyorlar ama kitabın sonuçta yine bir mutlu sona ulaşıyoruz, haksız mıyım? Bir mil öteden kitabın nasıl geliştiğini görebiliyorum ….”

 

“REDDEDİLDİ”

 

//ÇN: İsteyen 3. bölümden manasına bakabilir.

 

***

 

“Oi oi oi, bu da ne böyle. Sana hikayenin daha hayat dolu olması gerektiğini söylemiştim, ama erkek erkadaşı hasta olması da çok ama çok basit kalıyor. Haha, ne kadar ucuz bir hikaye …. REDDEDİLDİ”

 

***

 

“Tamam, yani erkek arkadaşıyla beraber bir dükkan açıyorlar ve rakip dükkanla yarışıyorlar. tüccarlarla dalga mı geçiyorsun? Hikayede hiç detay yok. Detay vermek ticaretle ilgili roman yazmanın temelini oluşturur biliyorsun …. REDDEDİLDİ”

 

***

 

Ruby devam kitabını kaç defa tekrar yazarsa yazsın, hiç biri ilgi çekici değildi.

 

Hala ilk cildi yazarken sahip olduğu acemi şansı ilhama sahipti.

 

Ama bu uzun süre dayanmazdı.

 

İlham eninde sonunda son bulacaktı.

 

Bu gerçekleştiğinde, romancıyı destekleyecek tek şey kendi yetenekleri olacaktı.

 

Doğuştan gelen yeteneği ve emek sarf edip kazandıkları …. okuma deneyimi, yazma deneyimi ve aynı zamanda hayat deneyimi.

 

Sahip olduğu her şeyi eseri için seferber etmediği müddetçe ilk eserdekine benzer bir tutkuya ulaşamayacaktı…. 

 

… bu nedenle söyledim, bir editör olmaya tamamen dalmış vaziyetteydim.

 

“Ama görüyorsun, hala bir gelişme yok. Kağıt israf etmek gibi bir hobin falan mı var? Çok yazık. Değerli kaynaklarımı harcadığın için üzgün olduğunu söyle. Hadi, söyle, Özür dilerim, Sana özür dilemeni söylüyorum. Bir, ki, üç, başla!”

 

//DN:Motokinin içinden ne çıktı öyle adam tam bi editör kafasında

 

Dirseklerimi, reddedilmiş roman taslakları yığınının üzerine koydum ve bir kez daha Ruby’ye sert sözlerimi yağdırdım.

 

“… Ama, b, ben … s, sıkı çalıştım … ve, ve Shuka,… sen sürekli, k, korkunç şeyler söylüyorsun … ”

 

“Sıkı mı çalıştın? Ne olmuş yani? Bir yazarın ne kadar sıkı çalıştığına göre değerlendirilmeyeceğini anlamıyor musun? Okuyucularını ilgilendiren tek şey yazdığın şeyin mükemmelliğidir. Okuyucular başka hiçbir şeyle ilgilenmez.”

 

“U, uu … ama … n, ne yapmam lazım … Shuka … sen bana REDDEDİLDİ’den, başka … bir şey söylemiyorsun… be, benim için hiç bir şey yapmıyorsun … ”

 

“Dur, dur orada, ne diyorsun sen. Ben yatırımcıyım, değil mi? Para saçan benim, değil mi? Bundan daha fazlasını yapmak gibi bir yükümlülüğüm yok …. ama şey, böyle demek biraz fazla ağır olabilir”

 

Ruby’ye doğru yürüdüm.

 

Çenesini yakaladım ve yüzünü yukarı kaldırdım.

 

“Eh … ah, um … Shuka, san … ?”

 

“Sıkıcı hikayeler yazmanın iki nedeni var. İlki: dış dünyayı hiç görmemiş olman.”

 

Ruby’nin kakülünü ikiye ayırdım.

 

Bir çift güzel göz ortaya çıktı. Çoğu zaman gizli olan gözler.

 

“Kendini gizliyor ve eve hapsediyorsun, yüzünü kakülünün arkasına saklayıp kendini korumaya çalışıyorsun. Bir kabuğun içinde sadece hayal gücünle çalışman, işte problem bu”

 

“Çünkü … Dışarı çıksam, bile … Hiç … Arkadaşım yok … ”

 

“Hmm. Kendini kitleyip her gün evde oturmanın nedeni bu, öyle mi?”

 

Dinle beni, Ruby’nin gözlerinin derinliklerine baktım.

 

“Bu dünyanın kilitleri yok. İstediğin her yere gidebilirsin. Tabi ‘görme’ isteğin ve ‘tanışma’ isteğin varsa.”

 

Ruby’nin elini yakaladım.

 

“… Shuka … ?”

 

“Hadi kasabaya çıkalım. İlk önce bu tarafa.”

 

Ruby’yi dış dünyaya çıkarttım.

 

Hepsi onu yeni dünyaya olan “yolculuğuna” başlatmak içindi.

 

&&Ruby dış dünyada kimlerle karşılaşacak?İnsanların ona tepkisi nasıl olacak?Motoki ona nasıl kendisini sevdirecek?

 

&&Merak ediyorsanız Takipte kalın;)