Bölüm 598: Hayatta Kalmanın Kuralı, Mo Ye Türü

“Bir Mo Ye doğduğunda acımasız bir başlangıç olur. Mo Ye türleri çok fazla üremez. Ancak doğurduklarında fazla fazla yavrularlar, bu sayı yirmiye kadar çıkabilir.”

“Mo Ye yavruları söz konusu olduğunda en sorumsuz ve aynı zamanda en sorumlu türlerden sayılabilir. Doğum yaptıktan sonra hepsini besler, ardından da birbirleriyle savaştırır.”

“Neden mi? Basit. Yetişkin bir Mo Ye'nin o kadar fazla yavruyu beslemesine imkan yoktur. En fazla iki yavruyu besleyip koruyabilirler. Bu savaş türünün hayatta kalması için yetişkin bir Mo Ye'nin bu zalim yöntemle yirmi yavrusundan en sağlıklı olanları seçmesi gerekir.”

“Terk edilen Zhan Ye yetişkin Mo Ye tarafından öldürülmez. Bunun yerine Mo Ye daha az yetenekli yavrusunu bir yerde tek başına yaşaması için terk eder.”

“Çoğu savaşçı sınıfı ruh hayvanlarının kendilerini koruyan daha güçlü ruh hayvanları olur. Komutan sınıfında koruma altında olmayan bir komutanla karşılaşmak neredeyse imkânsızdır.”

“Ancak Mo Ye özel bir türdür. İkinci fazda bir Mo Ye'yi tek başına dolaşırken bulabilmeniz mümkündür. Bu Mo Ye'ler düşmanlarına karşı acımasızdır, ancak genelde bir mağarada tek başlarına bulunurlar. Bu Mo Ye'ler anası tarafından doğduktan sonra bir kenara atılan Mo Ye'lerdir.”

“Eğer hizmetçi sınıfında ya da savaşçı sınıfında olsalardı sakin çevrelerde yavaş yavaş büyüyebilirlerdi. Ne de olsa hizmetçi ve savaş sınıfından olanlar her yerde bulunur. Ancak komutan sınıfından ruh hayvanları birçok bölgesel ruh hayvanına tehdit olduğu için onların gelişmesine izin verilmez. Terk edilen Mo Ye'lerden birçoğu üçüncü faza ulaşmadan ölür. Sadece yüzde biri, hatta daha azı hayatta kalır.”

“Ancak terk edilip de hayatta kalmayı başarabilen Mo Ye'ler bu türlerin en güçlü bireyleri olur! Mo Ye'lerin hayatta kalma kuralı işte budur!” Chu Mu'nun Mo Ye türüyle ilgili hatırladıkları bu kadardı. Chu Mu bu zalim yöntemi ilk duyduğunda bu türe büyük bir saygı duymuştu.

Devasa dağın doğu eteklerinde güneş tüm ormanı doldurmuştu. Chu Mu bir ağaca yaslanmış duruyordu. Yapraklar arasından sızan ışıkları izliyordu. Yaşlı Li'nin olayları anlatmasını dinliyordu ve kafasında yankılanıp duran tek şey Chu Tiancheng'in Mo Ye türüyle ilgili anlattığı şeylerdi…

“Chu Mu, sana en kısa sürede Ruh İyileştiren Ercik bulacağım, ruhun iyileşsin.” Chu Mu'nun yanında duran Prenses Jin Rou konuştu.

Prenses Jin Rou da bir ruh hayvanı kaybetmişti, ancak biliyordu ki Chu Mu ve Mo Ye arasında olan ilişki düşünülürse kendi kaybı bir hiçti.

Chu Mu başını salladı ve yavaşça dikilerek gözlerini devasa dağa sabitledi.

“Mo Xie, Beyaz Kabus, gitme vaktimiz geldi.” Chu Mu, Prenses Jin Rou'nun dediklerini dikkate almadı ve ilerlemeye başladı.

Mo Xie ve Beyaz Kabus hemen Chu Mu'nun yanına koştu. Chu Mu neye karar verirse versin kararını sorgulamazlardı, bu karar Kadın Efendi'den hemen intikam almak olsa bile…

“Chu Mu, nereye gidiyorsun?” Chu Mu'nun hareketlendiğini gören Prenses Jin Rou da hemen hareketlendi ve onu kolundan tuttu.

Prenses Jin Rou, Chu Mu'nun öfke dolu olduğunu biliyordu. Chu Mu'nun Mo Ye'nin ölümü yüzünden düşünmeden hareket etmesini, Kadın Efendi'nin peşine takılmasını istemiyordu. Böyle bir durumda hem Chu Mu hem de ruh hayvanları ölürdü.

“Ölmedi.” Chu Mu oldukça sakindi, her zamanki gibi duruyordu ancak kara gözleri duygularını gizliyordu. Öyle bir gizliyordu ki kimse onun neler hissettiğini anlayamazdı.

“Çok uzun süre geçti, hâlâ hayatta olmasına imkân yok. Chu Mu, gerçekle yüzleşmelisin!” Prenses Jin Rou, Chu Mu'nun aklını kaybetmeye başladığını düşünüyordu.

Chu Mu, Mo Xie'nin sırtına atladı ve “Hâlâ hayatta.” dedi.

“Genç efendi, Zehirli Zihin Isırığı kafanızı karıştırıyor olabilir. Mo Ye binayak yuvasına düştü. Orada on binlerce binayak vardı... Alem geçişinin de fazla bir vakti kalmadı. Şu an yapmanız gereken sakinleşip bu ormanı geçmek, kuklayı atlatmak ve Chen Gölü'ne ulaşmak. Ruhunuzu iyileştirdikten sonra sekiz ve dokuzuncu âlemde kuklayla tekrar başa çıkmak. Gidip de kendinizi binayakların eline teslim etmek değil...”

Yaşlı Li sert bir tavırla: “Gerçekten hayatta olsa bile onu nasıl kurtaracaksın? Orada üst kademe hükümdar sınıfından sayısız binayak var, çukurun dibine bile ulaşamazsın!” dedi.

Prenses Jin Rou kafasını salladı. “Olanlar oldu. Merak etme, senin için Ruh İyileştiren Ercik bulacağız. Sonraki âlemler için hâlâ umut var, aceleci davranma.”

Chu Mu arkasını döndü ve bir süre Prenses Jin Rou'ya baktı.

Prenses Jin Rou sonunda Chu Mu'nun sakinleştiğini düşündü. Yüzünde acı bir tebessüm belirdi, ancak bu gülümseme bir duvağın arkasında gizleniyordu...

Sonunda Chu Mu ağzını açtı. Konuşurken gözleri azimle parlıyordu. Bu yüz ifadesi artık kimsenin Chu Mu'nun fikrini değiştiremeyeceğini gösteriyordu.

Chu Mu, “Üçüncü defa terk edilmesine izin vermeyeceğim!” dedi.

Mo Xie'nin kafasını okşadı, Yaşlı Li ve Prenses Jin Rou'nun tavsiyelerini görmezden gelerek dağdaki mağaraya doğru harekete geçti.

Chu Mu'nun yanında uçan Beyaz Kâbus arkasında beyaz şeytan alevleri bırakıyordu.

Kısa bir süre sonra Chu Mu çoktan yüzlerce metre yol kat etmişti. Prenses Jin Rou, Chu Mu'nun kaybolan figürünü izliyordu. Neden bunca olandan sonra geri dönmek istediğini anlayamıyordu.

O boşlukta sayısız binayak vardı. Bunlar Kadın Efendi'den bile korkunç, yenilmesi imkânsız yaratıklardı. Bu ölümden başka bir anlama gelmeyen boşluğa ısrarla girmek istemenin sebebi neydi? Yoksa bu ruh anlaşması henüz bozulmadığı için, Mo Ye çukurun dibinde son nefeslerini verdiği için miydi?

Mo Ye'nin yaşamasına imkân yoktu.

Prenses Jin Rou, Chu Mu'nun bu gerçeği kabul edemediğini ve boşlukta ölüme mi gittiğini yoksa bu ölüm çukuruna ruh hayvanı hâlâ hayatta olduğu için mi gittiğini anlayamıyordu.

Chu Mu'nun kararlı bir şekilde ilerlediğini gören Prenses Jin Rou kendisinin sahip olmadığı bir şey gördü. Onun mantıkla alakası yoktu, aslında bu ölüm kalım meselesiydi. Her şey inançla alakalıydı, başka ruh hayvanı eğitmenlerinin asla yapmayacağı bir şey yapıyordu...

Zhan Ye doğuştan uygunsuzdu, bedeni zayıf ve küçüktü.

Chu Mu, hayatta kalma kurallarına göre Zhan Ye'nin doğduktan sonra terk edilen bir Mo Ye olduğunu anlamıştı.

Kendi başına büyümüş, çetin koşullara tek başına göğüs germişti.

Zhan Ye'nin gelişim sürecini görmemiş olmasına rağmen Chu Mu onun büyürken sürekli bir mücadele verdiğini, kan ve ter döktüğünü biliyordu.

İnsanlar ruh hayvanlarıyla kendilerini güçlendirmek için anlaşma yapardı. Ve buna benzer olarak birçok zayıf ruh hayvanı da hayatta kalmak için insanları kullanırdı. Zhan Ye bir insanla ruh anlaşması yaptığı için şanslıydı. En azından insanlar bir ruh hayvanının büyümesi için gerekli koşulları biliyordu ve onu güçlendiriyordu. Ancak Zhan Ye, Yang isimli bir ruh hayvanı eğitmeni tarafından terk edilmişti.

Böyle kandırılan Zhan Ye için bir insana güvenmek çok zor olmuştu, ruhu derinden yaralanmıştı.

Chu Mu, Zhan Ye'yle ruh anlaşması yaptığında onu güçlendireceğine ve limitlerini zorlayacağına ant içmişti. Ölmedikleri ya da ruh anlaşmaları bozulmadığı sürece hiçbir hayvanını terk etmeyecekti!

Chu Mu'nun karşısında ruh anlaşmasına karşı çıkıp hiç düşünmeden Chu Mu'yu bir kenara fırlatarak ona büyük bir zarar veren ve kendine olan güvenini zedeleyen bir ruh hayvanı vardı. Şüphesiz bu güçlü bir imparator türüydü, ancak kalbi ve ruhu kirliydi!

Zhan Ye ise kendini Chu Mu için çukura atmıştı. İki kere terk edilmiş olmasına rağmen sahibi için kendini feda etmeye hazırdı. En başta Zhan Ye o kadar zayıftı ki ormanda tek başına hayatta kalamazdı, Mo Xie onu kolayca yenerdi. Ancak Chu Mu'ya göre Zhan Ye soyluydu.

Chu Mu bırakın üçüncü defa güçlü ve gururlu bir Mo Ye'yi terk etmeyi, diğer ruh hayvanlarını bile terk etmezdi.

Belki de bu Prenses Jin Rou'nun asla anlayamayacağı bir şeydi. Chu Mu buna kesinlikle inanıyordu. Diğerleri ona ister aptal, ister düşüncesiz desin, Zhan Ye hayatta olduğu sürece ve ruh anlaşması bozulmadığı sürece Chu Mu onu o boşlukta terk edip gitmezdi.

...

Kaya bariyerin olduğu yerde binayak cesetleri çoktan on metre uzunluğuna varmıştı. Etrafa berbat bir koku yayılmıştı. Gittikçe daha fazla binayak bir sıkıntı olduğunu seziyordu. Artık aşağıda olanların binayaklar arası bir çekişme olmadığını anlamışlardı. “Sisisi…”

Elli metre boyundaki binayak yavaş yavaş gözlerini açıp yoldaşlarının akan kanlarını gördü.

Sonra da bedenini kenara çekerek onuncu faz binayakları arkasına taktı ve kaya bariyere doğru yola koyuldu.

Cesetlerle dolu bariyer arkasındaki Zhan Ye çocukluk evresine dönmüş gibiydi. Bir köşede tek başına yaralarını yalıyordu.

Zhan Ye çoktan onuncu fazı geçmişti ve Mo Ye olgunluğuna erişmişti!