Çeviri: bebebiskuvisi

Böcek çığlığı tekrar yankılandı. Uzaktaki sokaklardan bile duyulabildi ve duyanların kalplerinin pırpır etmesine ve ruhlarının sarsılmasına neden oldu!

Toplanma yerinin yakınlarındaki sokaklarda, Semavi Şeytan Böcekleri’yle savaşan muhafızlar, Semavi Şeytan Böcekleri’nin savaşma niyetlerinin aniden azaldığını hissetti. Bütün Semavi Şeytan Böcekleri zayıflamıştı sanki.

“Ne oluyor? Neden bu şeyler kaçmaya başlıyor?”

“Az önceki sekizinci evrede olan bir Semavi Şeytan Böceği’nin çığlığı gibiydi. Lider ve Patron Meng sekizinci evredeki Semavi Şeytan Böceği’ni öldürmüş olabilir mi?” dedi iki tane kanat tipi ruh hayvanı kontrol etmekte olan bir muhafız.

“Burada bir sürü aura var, yuva efendisinin varlığı ve aurası, yakınlardaki aynı tür ruh hayvanlarını heyecanlandırıp savaşma güçlerini arttırabilir. Şimdi Semavi Şeytan Böcekleri daha zayıf olduğuna göre, Patron Meng ve Lider yuva efendisini öldürmüş olmalı.” Semavi Şeytan Böcekleri hakkında daha fazla bilgisi olan bir muhafız açıkladı.

Yuva efendisi ölür ve yuva yok edilirse, güçsüz Semavi Şeytan Böcekleri savaşma arzularını kaybeder ve dağılırlardı.

Semavi Şeytan Böcekleri’nin fırtına gibi kaçmaya başladıklarını görünce, herkes yorgun gülümsemeler sergiledi ve birbirlerine sarılarak sevinç naraları atmaya başladı.

Bu muhafızlar bu bölgenin veya yakındaki bölgelerin devriyeleriydi, bu yüzden bu bölgede tanıdıkları vardı. Ailelerinin çoğu bodrumlara saklanmıştı. Bu görevi başaramasalardı, kesinlikle onların zehirli havadan ölmelerine neden olurlardı. Yuva efendisinin öldürülmesi ailelerinin kurtulduğu anlamına gelirken nasıl olurdu da heyecanlanmazlardı?

“Çabuk, bölgedeki zehirli havayı dağıtın ve bodrumlara saklananları kurtarın!” İkinci Lider hemen konuştu.

Muhafızlar oldukça iyi disipline edilmişlerdi. Hemen ailelerinin bulunduğu yerlere koşmak yerine, ölüme en yakın olanları öncelikle kurtarmaları gerektiğinden yuvaya en yakındakileri kurtarmaya başladılar!

…………..

“Sıkıştırılmış bir kan şişesi tuttuğunu gördüğümü düşündüm. Bu Semavi Şeytan Böcekleri’nin kanı değerli bir malzeme gibi görünmüyor! Neden topluyorsun?” Chu Mu’nun sekizinci evredeki Semavi Şeytan Böceği’nin kanını toplamak için sıkıştırılmış bir kan şişesi çıkardığını görünce merakla sordu.

“Cesur Sızlayan Kalp’i elde etmek için. Tam oranları bilmiyorum, bunu sadece ihtiyar bir adamdan duymuştum.” Chu Mu açıkladı.

Sekizinci evrenin yüksek seviyelerindeki Semavi Şeytan Böceği’nin kanı, yüz elli sıradan Semavi Şeytan Böceği kanına eşitti.

Diğer iki sekizinci evredeki Semavi Şeytan Böceği’nin kanı, Mo Xie tarafından toplanmıştı zaten. Daha sonra Mo Xie etrafta koşturarak tüm kanı toplamıştı. Şimdi Chu Mu sekiz yüz Semavi Şeytan Böceği değerinde kan toplamıştı ve iki yüze daha ihtiyacı vardı.

“Kana ihtiyacın olduğunu bilseydim, birkaç gündür savaştıklarımızdan kan toplardım. Arkadaşlarımla beraber birçok Semavi Şeytan Böceği öldürdük ve muhtemelen o kadarı senin için yeterli olurdu.” dedi Meng Huazhong.

Yuvadaki sorunu çözen Meng Huazhong yardımsever bir görüntü çizdi. Onun davranışlarını gören biri, bu Ruh Hayvanı Sarayı mensubunun, Chu Mu gibi üst düzey bir genç uzmanla arkadaş olmak istediğini anlayabilirdi!

…………….

Savaş sona yaklaşırken şehrin yukarısında uçan birkaç Semavi Şeytan Böceği kalmıştı sadece. Arada sırada böcek yumurtaları da görülebiliyordu.

Bundan sonra görev basitti. Yapmaları gereken tek şey, muhafız gruplarını bölmek ve bölgedeki tüm evleri tarayarak kalan Semavi Şeytan Böcekleri’ni imha etmek ve bodrumlarda saklanan insanlara güvenli bir bölgeye kadar eşlik etmekti.

Ruh çekirdekleri ve ruh kristalleri, profesyonel savaş alanı temizleyicileri tarafından halledilecekti. Bunlar herkesin ganimetiydi, bu yüzden sayılacak ve tüm muhafızlara eşit olarak pay edilecekti.

Chu Mu ve Ye Qingzi’nin aldığı böcek yumurtaları da paylaşılmalıydı ama böcek yumurtaları ve yavru Semavi Şeytan Böcekleri Chu Mu ve Ye Qingzi yuvaya bizzat girip orada elde ettiği için kişisel kazanç sayılıp bu hesaba katılmayacaktı.

Chu Mu ve Ye Qingzi işe alınmış sayılırdı, bununla beraber Zhang Qian’ın onlara yüksek ir ücret vermesine gerek kalmayacaktı. Bunun yerine Chu Mu ve Ye Qingzi’nin aldığı bilinmeyen sayıdaki böcek yumurtalarının ve yavru Semavi Şeytan Böcekleri’nin yarısı onlara bırakılacak, kalan yarısı da herkes arasında eşitçe bölünecekti.

Ama aldıkları yumurtaların ve yavruların sayısını sadece Chu Mu ve Ye Qingzi biliyordu. Kimse yarısının ne kadar edeceğini bilemeyeceğinden, işin aslı, kişisel kazançlarını kendileri belirleyecekti. Chu Mu daha fazla vermek isterse de, daha az vermek isterse de yapabilirdi.

Çok farklı ganimet dağıtım yöntemi vardı. Bunlar üzerinde bir mutabakata varılmak zorundaydı, zira adil olmayan bir dağıtım, takımlar içinde kavgalara ve sorunlara neden olabilirdi.

Chu Mu ve Ye Qingzi, muhafızlarının hepsinin işlerini iyi yaptığını düşünüyordu, bu yüzden kurala uyarak yumurtaların ve yavruların sadece yarısını aldılar.

Paylaşmadan sonra Chu Mu ile Ye Qingzi’nin toplam ganimeti: Bir tane üst düzey yeteneğe sahip Semavi Şeytan Böceği yumurtası, iki adet yüksek yetenekli Semavi Şeytan Böceği yumurtası ve on tane de sıradan böcek yumurtasıyla Altı Kanatlı Semavi Şeytan Böceği yavrusuydu.

Ruh kristalleri ve ruh çekirdekleri bölündüğünde, ikisi katkıları doğrultusunda birer milyon altın aldı. Kalan Dört Kanatlı Semavi Şeytan Böceği yumurtalarıyla İki Kanatlı Semavi Şeytan Böceği yumurtaları da çok değerliydi. Bunlardan da ikişer milyon altın aldılar.

Bu şekilde, toplam altı milyon altın ve açık artırmaya koyabilecekleri on bir tane Altı Kanatlı Semavi Şeytan Böceği aldılar.

Wogu Bölgesi’ne yaptığı bu gezi, Chu Mu’yu biraz daha zengin etti. Bir sonraki büyük şehre ulaştığında, ruh hayvanları için yeni bir şeyler alabilirdi.

…………….

“Sorun ne?” Chu Mu endişeli Ye Qingzi’ye bakarak merakla sordu.

“Bak.” Ye Qingzi kaşlarını çatarak yapışkan böcek sıvısıyla kaplı bir mahzeni işaret etti.

Chu Mu baktı ve yer altı mahzenine zehir sızmasına neden olan çatlaklar olduğunu gördü. Böcek zehri çok güçlüydü. Bir kez havaya yayıldığında doğrudan canlıların akciğerlerine sızar, bunun ardından da ya nefes alış verişini durdurur ya da tüm vücudu çürütürdü.

Mahzenler mühürlüydü ve bu yüzden içerideki hava oldukça kısıtlı olurdu. İçeri zehir sızarsa, kesinlikle zehirli gaz odasına dönüşür, sıradan insanların yaşayamayacağı bir yer hâline gelirdi.

“Ye Wansheng orada mı?” Chu Mu’nun ifadesi ciddileşti.

Ye Qingzi başını salladı ama konuşmadı…

Chu Mu, Ye Qingzi’nin mahzeni neden hâlâ açmadığını bilmiyordu. Mahzen tarafına yürüdü ve beyaz şeytana yapışkan böcek sıvısını yakmasını ve ardından kapı kolunu çekerek kapıyı açmasını söyledi.

“Huhu~~~~~~”

Kapı açıldığında, hemen yoğun zehirli gaz yüzüne vurdu. Ruh andacını kullanarak kendini koruduğu hâlde bile cildine zehrin sızdığını ve baş dönmesine neden olduğunu hissedebiliyordu.

“Bu kardeşimin ruh hayvanı, ama çoktan ölmüş…” Ye Qingzi sonunda konuştu. Sesi çok hafifti ve sözlerinde yoğun bir hüzün vardı.

Chu Mu ağzını kapattı ve mahzenin içine girdi.

Mahzen zifiri karanlıktı. Zehirli hava içerisini karanlık ve nemli yapmıştı. Chu Mu’nun gece görüşü yeteneği bile içerisini tamamen görmesini sağlayamıyordu.

Mahzende birkaç yatak ve basit ahşap mobilyalar vardı. Ahşap merdivenin yanında dağılmış bazı yiyecekler vardı.

Ama içeride hayat yoktu. Masanın üzerinde küle dönmüş yüzleri ve pörtlemiş gözleri olan orta yaşlı bir çift vardı. Bedenleri çürümüştü. Birkaç gün önce öldükleri açıktı.

Yatakta bir genç yatıyordu. Yüzünün morluğu ise, çifte göre daha açıktı.

Masa, yatağın hemen yanındaydı ve bu zehirlenmiş genç, kadının elini tutuyordu. Chu Mu kadının elinde kalmış olan ruh gücü sıcaklığını hissedebiliyordu…

Yatağın diğer ucunda, uzun, siyah kürkü olan hayvan tipi bir ruh hayvanı yatıyordu. Şeklinden güçlü bir savaşçı olduğu anlaşılıyordu, ama Chu Mu bu ruh hayvanının türünü bilmiyordu. Muhtemelen Batı Krallığı’nda çok nadir olan bir ruh hayvanıydı.

“Bu, Ye Wansheng’in ruh hayvanı, sanırım…” Cansız ruh hayvanını görünce, Chu Mu’nun kalbi sızladı ve bir kez daha yatağa uzanan gence baktı.

“Qingzi, çabuk buraya gel. Birisi hâlâ canlı.”

Ye Qingzi üzüntü içindeydi ama Chu Mu’nun sözlerinin ardından tereddüt etmeye cesaret edemeden mahzene girdi. Hemen zehirlenmiş gence ruh gücü aktaran Chu Mu’yu gördü.

“Henüz ölmemiş, onu kurtar.” dedi Chu Mu.

Yatağa uzanan genç ölmemişti. Chu Mu bedenini araştırmak için ruh andacını kullandığı anda güçsüz bir ruh gücü ve soluk bir yaşam aurası hissetmişti.

Ye Qingzi hemen bir büyü okudu ve zehirden arındırıcı etkiye sahip Arındırıcı Su Kalbi’ni onun üzerinde kullandı.

“Ay, kurtar onu.” Ye Qingzi hemen Su Ayı’nı çağırdı ve genç adamın bedeniyle ruhunu iyileştirmesi için İyileştirici Su Kalbi’ni ve Su Ruhu Kalbi’ni kullanmasını söyledi.

Genç adam ölümün eşiğindeydi ama Ye Qingzi ve Su Ayı, teknikleriyle onu ölümün kapısından geri getirdi…

Genç adamın hayati tehlikesinin kalmadığını gören Ye Qingzi rahat bir nefes aldı: “Hâlâ hayatta olduğunu nasıl bildin?”

“Ailesine bak.” dedi Chu Mu.

Ye Qingzi masadaki çifte baktı. Biraz inceledikten sonra yüzünde acı dolu bir ifade ortaya çıktı ve gözleri nemlendi…

“Ye Wansheng burada değil. Belki ruh hayvanıyla ayrı düştü. Bu genç adam uyanınca ona soralım. Onu güvenli bir yere götürelim.” Chu Mu Ye Qingzi’nin omzunu okşayarak konuştu.

Ye Qingzi başıyla onayladı ve yavaşça yatakta yatan ruh hayvanının yanına yürüdü. Onun siyah ve yumuşak kürkünü okşamaya başladı…

Ye Qingzi ve bu ruh hayvanı arasında bağ olduğu açıktı. Her zaman sakin olan bu kadını ilk kez böyle savunmasız ve üzüntülü görmesi, Chu Mu’nun kalbini sızlattı.

Her ruh hayvanı eğitmeni ruh hayvanları için farklı duygulara sahip olurdu. Ama kalpten bağlı olduğun ve beraber uzun yıllar geçirdiğin birinden ayrılmak, yürek paralayıcı bir acıydı. Birçok duygusal ruh hayvanı eğitmeni, ruh hayvanlarından biri öldükten sonra asla toparlanamayabilirdi…

“Ağabeyim bir kaza geçirmiş olabilir. Nasıl bir sorunla karşılaştığını bilmiyorum…” Bir süre sonra, Ye Qingzi kendini yatıştırdı ve yavaşça konuştu.