"...Shin."

Bu sefer dikkatle onun adını seslendi ve bu isim karşı koymadan dudaklarından kayıp gitti. Ona göre artık tamamen bir yabancıydı.

Ama en azından bu kadarını söylemesi gerekiyordu.

"Üzgünüm."

Seni terk ettiğim için. Seni kurtarmadığım için. Hiçbir şey yapmadığım ve yapabileceğim hiçbir şey olmadığını bahane ettiğim için. Hatırlamadığın şeyler için seni endişelendirdiğim ve seni bencilce kefaretimle meşgul ettiğim için.

“......?”

Shin gözlerini kırpıştırdı, bu ani özür karşısında kafası karıştı. Anlayamadığı bir emir verilmiş bir av köpeği gibi bir an Annette'e baktı ve sonra başka yere baktı.

"Ne için üzgün olduğundan emin değilim..."

Sesi o kadar derindi ki anılarından gelen sesle uzaktan bile eşleşmedi ve bir zamanlar onunla aynı boydayken bir noktada ondan çok daha uzun olmuştu.

"...Ama bana kalırsa, benden özür dilemen için bir neden yok... O yüzden endişelenme Binbaşı Penrose."

Annette gülümsedi, gözlerinde yaşlar vardı.

Hatırlamıyorsun bile, seni aptal. Eskisi gibi değilsin. Ama bu yanın...bana karşı hep böyle nazik olman acıtıyor...

Bu kısım değişmedi. Ve bu beni biraz...yalnız hissettiriyor.

"...Haklısın."

Shin, Annette'in sağ salim kurtarıldığını bildirdiğinde, Lena'nın sesindeki rahatlamayı duydu ve Annette'i terk etmemenin doğru karar olduğunu düşünmeden edemedi. Birkaç saniye sonra, başka bir çift ayak sesi onlara doğru koştu. Yeni kişiye doğru dönen Raiden, elini kalçasına koydu.

"Geç kaldın Jaeger. Şu anda dikkatli olmanıza gerek olmadığını zaten söylemiştik."

"Mantığını anlıyorum ama...yine de her zaman dikkatli olmayı eğitimde öğrendim..."

Öldüyse düşmanı takip edemezdi, bu yüzden temkinli olmak doğru karardı, ama...

“Beni kurtarmaya gelmenize sevindim, ama neden bu kadro? Daha doğrusu..."

Annette ayağa kalkmasına yardım edildikten ve yapacak bir şey bırakıldıktan sonra yarı kapalı gözlerle onlara baktı.

"Sakın bana bu şekilde geldiğinizi söylemeyin."

"Juggernaut'ların geçebileceği kadar büyük bir yol yoktu," diye açıkladı Shin, arkalarındaki servis yolunu göstererek.

Sadece bir kişinin geçebileceği kadar geniş, kıvrımlar ve dönüşlerle dolu sıkışık bir koridordu.

"Frederica, durumunuzun zamana karşı bir yarış olduğunu gördü, bu yüzden mümkün olan en kısa yolu seçtik. Juggernaut'lar geçemezse, aynısı Lejyon için de geçerli olmalı, geçit sadece insanlara ve kendinden mayınlı modellere bırakılmalı ve tüfekli olanları halledebiliriz... Bunu zamanında yapabileceğimizden emin değildik."

"...Anlıyorum. Sanırım, sadece cesedimi geri taşımak için olsa bile, ağır kaldırmak için adamlara ihtiyacın olacaktı..."

Nedense umutsuzca iç çekti ve sonra aynı tavırla geri işaret etti.

"Pekala, buradayken, buraya bir bak."

Onları işaret edene kadar pek fark etmedikleri birkaç silindiri işaret etmişti. Parladılar ve içlerinde yüzen birden fazla küre vardı. Daha yakından incelendiğinde, Shin bunların ne olduğunu anladı.

"İnsan...?"

Bir çeşit mineral kristali gibi şeffaflardı ama insan kafatasına benziyorlardı. Kesin olarak söylemenin zor olmasının nedeni, organik dokunun sahip olduğu belirli canlılıktan yoksun olmalarıydı. Göz küreleri ve kas dokusu çıkarılmıştı. Kafataslarını oluşturan kemik, mavi metalik cevherden, kıkırdak ise yakuttan yapılmış gibi görünüyordu. Kafa maddesi peridot gibi görünüyordu.

Beyaz ışık, incelikli sanat eserleri gibi silindirlerin içinde süzülürken onları şeffaf hale getiriyordu. Boyutlarına bakılırsa, kafalar erkeklerden, kadınlardan ve çocuklardan geliyordu ve her türden birkaç tane vardı. Komşu silindirlerden boş göz yuvaları görünüyordu.

Shin'in yanında duran Raiden manzaraya gözlerini kısarak baktı. Belki de Dustin bu kafaların nasıl bu duruma geldiğini hayal ediyordu çünkü onun gergin bir şekilde yutkunduğunu duyabiliyorlardı.

“Şeffaf örnekler. Lejyon biyolojik dokuyu şeffaf hale getirmek ve boyamak için ilaçlar kullandı. Yine de sinir sistemini boyamak için ne yaptıklarından emin değilim.”

“...O aslen insan cesetleri miydi?”

"Hiçbir şey yokmuş gibi söylüyorsun... Ama evet, doğru. Bunlar gerçek insan kafaları. Muhtemelen büyük çaplı saldırı sırasında yakalanan Cumhuriyet vatandaşları.”

Midesi bulanan Dustin, "Bunu bu kadar iyi anlamana şaşırdım," diye ekledi.

"Kesilmiş kafalar görmeye alışığım. Bu dava aslında çoğundan daha lezzetli, çünkü temiz bir şekilde ayrılmışlar.”

"Biliyorum senin suçun değil ama cesetlere alışmak biraz fazla... Ve oradaki üsteğmenden de bahsediyorum. Teğmen Jaeger'in tepkisi aslında oldukça normaldi, bu yüzden belki de kitabından bir sayfa almalısın."

Bunu söylerken bile dikkatini yurttaşlarının kopmuş kafalarına çevirdi.

"Bu muhtemelen çalıntı kafaların nasıl kesilip beyinlerinin çıkarılacağı konusunda bir tür rehberdir. Onlara, nerede ve nasıl yapılacağı gibi ilgili tüm adımları anlatırdı. Böylece sizin Kara Koyun ve Çoban dediğiniz akıllı Lejyon'u üretebilirler."

Bakışlarını ona çevirdikleri sırada Annette omuz silkti.

"Lejyonla ilgili olarak Federasyon ordusuna sunduğun raporu okudum ve Lena da onlara öyle diyor."

Cumhuriyetin eski araştırma bölümünün teknik görevlisi daha sonra gözünün ucuyla Shin'e baktı.

"Ulaştırma Bölümündeki insanlar işlerini düzgün yapmayacakları için şanslısın. Olsalardı, tıpkı bu silindirlerdeki insanlar gibi laboratuvarımı dekore ediyor olurdun.”

"...Neden bahsediyorsun?"

"Yüklenici, İşleyicilerini kıran ele geçirilmiş İşlemci. İnsanların savaş alanında anlattıkları hayalet hikayeleri başka bir şey ama insanlar kendilerini öldürmeye başlayınca, seni araştırmak için istekler aldım... Ne kaçırılmış bir fırsat. Seni buraya getirselerdi, beynini açıp gerçekten iyi bir görünüm elde ederdim."

Dustin'in gözleri büyüdü ve Raiden tek kaşını kaldırdı ama Shin hiç etkilenmemiş gibi görünüyordu.

"Kan korkusu olan birinin bunu yapabileceğinden şüpheliyim."

"Bu-"

Annette itiraz etmek için bir şeyler söylemeye çalıştı... ama sonunda omuzlarını düşürdü ve bitkin görünerek zayıfça gülümsedi.

"Doğru... Böyle bir şeyi yapmaya cesaretim yok, bir nedenim yok."

Sadece canlı bir insanı parçalara ayırma vahşetini değil, aynı zamanda kendi hatalarıyla övünmeyi, kendini olduğundan daha korkunç göstermeye çalışma eylemini de kastetmişti.

“...Her neyse, olan bu. Çoban yetiştirmek için bir rehber...”

Bu her neyse, son aşama gibi görünen en uzaktaki silindire hafifçe vurdu.

“...burası beni rahatsız ediyor. Hipokampusu tamamen tahrip olmuştu... Çobanlar hasar görmemiş beyinleri kullanır, değil mi? Öyleyse neden kasıtlı olarak beynin bir kısmına zarar vereceklerini düşünüyorsunuz?”

"Görünüşe göre bu kadar ileri gideceğimizi düşünmemişler. Devriyede tek bir birlik yok."

Beşinci seviyenin merkezi ana salonu. Çıldırtacak kadar beyaza boyanmış bir yerin ortasında, Shiden Cyclops'un kokpitinin içinden sırıttı.

Bu alanın tamamı -tavanı, duvarları ve zemini- küçük beyaz çinilerle kaplıydı. Taze kar kadar puslu, yarı saydam beyaz bir karanlıktı.

Burası da istasyonun bir parçası olmalıydı, bu yüzden bu süre boyunca iç mekan değişmemiş olsaydı, o zaman... Cumhuriyet, hafifçe söylemek gerekirse, beyaz renge gerçekten göz koymuş olmalı. Ve eğer durum buysa, göçmenleri baştan kabul etmemeleri gerekirdi.

Odanın derinliklerinde gizlenen devasa gölge cevap vermedi. Bilinmeyen bir yaratığın organları ya da kan damarları gibi kıvranan gümüş tüpler birbirinin üzerine yığılmıştı. Gövdesinin üzerinde bir şekilde nefes alıyormuş gibi görünen ince bir metal plaka vardı. Sekiz ince bacağa benzeyen, ağırlığıyla o kadar orantısız ki Shiden neden orada olduklarını merak etti ve sonunda güvenin duyargalarına benzeyen bileşik bir sensör ve bir böceğin gözüne benzeyen optik bir sensör vardı.

Bu Amiraldi... daha doğrusu kontrol modülü.

Mavi optik sensörü ağır ağır dönüyordu. Karnı muhtemelen yeraltındaki reaktöre bağlıydı. Beyaz çinilerin içine gömülmüştü ve muhtemelen hareket edemiyordu. Göründüğü kadarıyla kolay bir hedefti.

“...Eh, bunun sorunsuz gideceğinden şüpheliyim.”

Beyaz ışık çizgileri salonun zemini boyunca uzanıyordu. Keyfi ve sonra yatay olarak. Bir ışık ızgarası yirmi santim ötedeki zeminin köşesine çarptı.

"Bunu biliyordum...!"

Kendini hazırladı - ama ortaya çıktığı gibi, sadece bir ışık huzmesiydi. Sadece Juggernaut'un bacağı kirişe değiyordu ama herhangi bir hasar almıyordu. Koordinatları bir şeye maruz bırakmak istercesine ışık kafesleri zemini kaplamaya başladı...

Başını kaldırdığında Shiden'ın nefesi boğazında tıkandı. Aynı anda, Cyclops'un gelişmiş sensörleri kulak zarlarını titreten bir alarm verdi. Düşman yakınlık alarmı. Konumu—hemen onun üzerindeydi!

Başını kaldırdığında, optik sensörler de aynı şeyi yaptı ve kısa bir gecikmeden sonra optik ekranında tavanın görüntüsü belirdi. Saydam tavan döşemelerinde parlak noktalar vardı ve bunları fark ettiği anda Shiden içgüdüsel olarak bağırdı:

“Mika, Rena, yanlara atlayın! Alto, kıpırdama!"

Ve tam uyarıyı verdiği gibi, birkaç keskin mavi ışık huzmesi salonun hava sahasını yukarıdan aşağıya deldi. Herkesin birlikleri uyarıya yanıt olarak kaçamak manevralar yaparken, Alto'nun yüzüstü yatan ve bacakları geri çekilmiş biriminin üzerine bir ışık huzmesi sıyırdı ve Mika'nın biriminin yanından yatay olarak başka bir ışık huzmesi geçti. Bir an sonra, Rena'nın zamanında kaçamayan birliğinin gövdesi doğrudan yukarıdan çarpıldı.

"Rena?!"

Juggernaut, ışık huzmesi kokpiti delip geçerken, içinden bir çığlık bile çıkmadan sessizce ezildi. Bu ince, yoğunlaştırılmış ışık ışını, kokpitin üzerine yerleştirilmiş 88 mm taretin namlusunu delip geçti ve ses bile çıkmadı. Juggernaut'ları kazıyan ve delen ışık mızrakları, yarı saydam yer karoları tarafından emildi ve sonra dağılıp kayboldular.

"Bunlar...lazerler mi...?!"

"Öyle görünüyor."

Shana'nın -yardımcı kaptanının- ağlamasına çabucak cevap verdi. Ne de olsa, toplama kamplarına yedi yaşlarındayken girmişlerdi ve okul gibi bir şeye, özel subay akademisine henüz yeni başlamışlardı. Durumu doğru bir şekilde analiz edecek bilgiye sahip değillerdi, ancak Li’l Reaper ve bir yardımcı kaptan olan kurt adamı görünüşe göre yeterince sinir bozucu bir şekilde biraz eğitim almışlardı. Durumu daha iyi ele alabilirlerdi.

Dudaklarını acı bir şekilde kıvırırken gözlerini açık tuttu. Doğrudan göremiyordu ama radar ekranı ona düşmanın mevzilerinin dağıldığını gösteriyordu. Tavanda mavi ışıklı bir nokta aydınlandı. Hemen altında duran Juggernaut'a bir uyarıda bulundu ve bir an önce başka bir lazer bir zamanlar durduğu yeri tam anlamıyla ışık hızında delmeden önce geri sıçradı.